Κάθε τόσο, στην εν Ελλάδι δημόσια σφαίρα, εύκολα παρατηρείται η επανάληψη ενός συγκεκριμένου μοτίβου. Κάποια είδηση, συνήθως κάποια εγκληματική πράξη που αξίζει κοινωνική απαξία και προκαλεί αποτροπιασμό έρχεται στην επιφάνεια. Η πλέον πρόσφατη είναι αυτή της Πάτρας, γι’ αυτό και ο τίτλος, αλλά το μιντιακό μοτίβο δε διαφοροποιείται ιδιαιτέρως.
Τα μέσα ορμούν στο θέμα, το ξεχειλώνουν, το εξαντλούν, δίνουν βήμα σε ειδικούς, σε «ειδικούς», στο γείτονα, στη γειτόνισσα, στον περιπτερά της γειτονιάς, στη μανάβισσα της γειτονιάς κοκ. Ο/η θύτης όσο περνούν οι ημέρες, παραδίδεται κλιμακωτά και σχεδόν τελετουργικά στον μιντιακό βωμό. Εκεί, οι τηλεπαρουσιάστριες και οι τηλεπαρουσιαστές οι οποίοι ελέω διευθυντών ειδήσεων θέτουν την ατζέντα και αποφασίζουν για ποιο θέμα και πώς ακριβώς θα ενημερωθεί η Ελληνίδα και ο Έλληνας τηλεθεατής ή αντιστοίχως οι διαχειριστές των διαδικτυακών και εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης «σφάζουν» την persona και παραδίδουν τις «σάρκες» της στο πλήθος που εξουθενωμένο από την κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα που βιώνει χρειάζεται κάπου να εκτονωθεί.
Αυτό το σημείο χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Ο πληθωρισμός καλπάζει, το κόστος ζωής εκτοξεύεται, η φτώχεια θεριεύει, η ενεργειακή κρίση είναι μια πραγματικότητα και ο κίνδυνος επισιτιστικής κρίσης πλανάται πάνω από την Ευρώπη, με τρόπο πρωτόγνωρο μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα προβλήματα όμως που απασχολούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και για τα οποία φροντίζουν με τόση επιμέλεια να κρατούν το κοινό ενημερωμένο, φυσικά και έχουν τη σημασία τους, αλλά σίγουρα δεν αφορούν την ουσία της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας που αφορά όλες και όλους.
Ένα καλό με τα μέσα μαζικής επικοινωνίας είναι ότι είναι ιδιωτικά και άρα όχι κρατικά ελεγχόμενα. Ένα κακό με τα μέσα μαζικής επικοινωνίας είναι ότι είναι ιδιωτικά και άρα κερδοσκοπικού χαρακτήρα στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς. Όπως όλες οι επιχειρήσεις, λοιπόν, στην ελεύθερη αγορά, έτσι και τα ΜΜΕ έχουν ιδιοκτήτες ή ομάδες ιδιοκτητών με πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα και πολύ συγκεκριμένες σχέσεις (ή/και συναλλαγές;) με τις εκάστοτε οικονομικές και πολιτικές ελίτ.
Ένα καίριο ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι: Cui bono? (=ποιος ωφελείται;)
Τσερτεκίδης Γεώργιος
Υπ. Δρ. Κοινωνικών Επιστημών
Πολιτικός Επιστήμων
YouTube-FaceBook: Γιώργος Τσερτεκίδης