Πάντα είχα την άποψη πως η Κατερίνη είναι όμορφη πόλη με όμορφους ανθρώπους. Αυτή την αγάπη μου την μετέδωσε ο πατέρας μου που, όπου και αν βρισκόταν, διαφήμιζε την πόλη του με λόγο διανθισμένο από στοιχεία ισχυρού τοπικισμού.
Εκείνη η γενιά, η γενιά των πατεράδων μας, η γενιά που δεν γνώρισε τον κόσμο των social media, πραγματικά υπερασπίστηκε το «μεγάλωμα» της μικρής Κατερίνης. Έδωσαν νόημα στην φράση «η γενέτειρα πατρίδα μου», ακόμη κι αν οι περισσότεροι ήταν προσφυγικής καταγωγής.
Η Κατερίνη αγαπήθηκε από όσους πραγματικά γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην πόλη, αποθεώθηκε από τους πρόσφυγες που υποδέχθηκε, ενώ στο διάβα των δεκαετιών ενδυναμώθηκε και από εκείνους που επέλεξαν ή έτυχε, σε κάποια χρονική στιγμή της ζωής τους, να εργαστούν στην Κατερίνη και τελικά αποφάσισαν να ριζώσουν σε αυτή την πόλη.
Την θεάρεστη ομορφιά και την ταυτότητα της Κατερίνης πάντα καθόριζαν η θέα του Ολύμπου και η πολυπολιτισμική σύνθεση του προσφυγικού πληθυσμού της. Στο διάβα των δεκαετιών της ελληνικής ευμάρειας, η πόλη αναπλάσθηκε με γρήγορο ρυθμό, επεκτάθηκε, δίνοντας χώρο σε αρχιτεκτονικά «ψεγάδια» ποικίλης μορφής. Λάθη επί λαθών, που έχουν κατά καιρούς χιλιοσυζητηθεί από ειδήμονες της περιοχής, τα οποία νοσταλγικά θα έλεγα πως αποτελούν εξαιρετικά στοιχεία περιγραφής της ιστορικής της διαδρομής. Κατά κοινή ομολογία όλων, το κέντρο της άλλαξε πολλές φορές, μα ποιος δεν θα παραδεχθεί πως μόνο όμορφες αναμνήσεις έχει από γωνιές που φτιάχτηκαν και εν συνεχεία «γκρεμίστηκαν» για να πάρουν τη θέση τους άλλες σε μορφή, με άλλα υλικά, με διαφορετική γεωμετρία, ύψη και βάθη κατασκευής. Περιοχές που ήταν χωμάτινες και μετά τσιμεντώθηκαν. Γειτονιές με «χαμόσπιτα» και «τσαρδάκια» στους κήπους τους που τώρα πλημμύρισαν από μεζονέτες. Εκτάσεις που ήταν χωράφια και τώρα έχουν ήσυχα πάρκα και εκκλησιές. Δεν είναι μακριά από το κέντρο της πόλης τούτες η αλλαγές.
Η άτακτη ανάπτυξη της Κατερίνης συνέβη τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα, επιτρέποντας στις πρώτες δεκαετίες του 21ου αι. να τις «χρωματίσουν» κατά το δοκούν, τόσο από ιδιωτικές όσο και από αυτοδιοικητικές παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες. Είναι αλήθεια πως συνέβαλε η γενιά των πατεράδων μας κι εμείς σαν παιδιά απολαύσαμε όλες εκείνες τις μεταβάσεις της εικόνας της αλλά και τις καθημερινότητας στην πόλη. Αυτό είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της πόλης μας, η ατμόσφαιρα που αναπνέουμε σήμερα και η πολύχρωμη ταυτότητά της. Μένει να γνωρίσουμε την ιστορία της κάθε γειτονιάς, να θαυμάσουμε την πόλη στην οποία ζούμε και να μεταδώσουμε αυτή τη ψυχολογία στα παιδιά μας. Πιστεύω πως πρέπει να θέσουμε εαυτούς ικανούς να υπερασπιστούμε την Κατερίνη, με τον λόγο μας και τις περιγραφές μας, παντού. Αλήθεια, πόσοι είναι αυτοί που γνωρίζουν την ιστορία της περιοχής των «Αστικών», πόσα από τα παιδιά του ’70 και του’80 θυμούνται και περιγράφουν στα παιδιά τους την πλατεία της σαββατιάτικης λαϊκής, πόσοι από εμάς ανακαλούν στις περιγραφές τους το θέατρο «ΠΑΛΛΑΣ» και την εποχή που μεγάλοι θεατρική θίασοι της πρωτεύουσας αναζητούσαν την Κατερίνη?
Η έξωθεν εικόνα της πόλης κρέμεται κυριολεκτικά από τα χείλη μας, τον ψυχισμό, τον ενθουσιασμό μας, από την γνώση μας για τα συγκριτικά πλεονεκτήματά της και την ευρεία και πολυθεματική αξία των περιχώρων της. Πολλά τα σύγχρονα αναπτυξιακά εργαλεία μα η προοπτική απαιτεί ενσυναίσθηση, συμμετοχικότητα και γνώση της ιστορικής διαδρομής της Κατερίνης από τον καθένα ξεχωριστά.
Το τουριστικό προϊόν της πόλης μας αφορά όλους. Οι παγκόσμιες αλλαγές που συνέβησαν τις τελευταίες δεκαετίες έχουν μεταμορφώσει την βιομηχανία Τουρισμού και έχουν μεταλλάξει τις μεθόδους με τις οποίες αναπτύσσεται. Οι τουριστικές υπηρεσίες έχουν απόλυτα ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Σε κάθε έκφανση ανάπτυξής τους συνδέονται με την απόλυτη ανθρώπινη εμπειρία. Ο επισκέπτης πια αναζητά να βιώσει κάθε εμπειρία που προσφέρει ένας τόπος, να περπατήσει σε μονοπάτια χωμάτινα, να οσφρισθεί τις μυρωδιές της γης, να αγγίξει βλαστούς, να δοκιμάσει ντόπια φαγητά, να βρει όμορφους ανθρώπους στα στενά της πόλης και να ακούσει μια ιστορία για την ζωγραφισμένη γλάστρα που βλέπει σε ένα μπαλκόνι. Λαμβάνοντας λοιπόν ως δεδομένο το γεγονός πως ζούμε σε έναν όμορφο παραθαλάσσιο τουριστικό προορισμό, που τον σκεπάζουν ο Όλυμπος και τα Πιέρια Όρη, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως όλοι, ανεξαρτήτου επαγγέλματος, μπορούμε να αποτελέσουμε έναν χρήσιμο και δυνατό «κρίκο» στην αλυσίδα του Τουρισμού στην περιοχή μας. Βιωματικά, με ενθουσιασμό αλλά και σεβασμό σε όσα την απαρτίζουν.
Μία πόλη, είτε είναι επαρχιακή είτε είναι πολύβουη και κοσμοπολίτικη πάντα θα έχει ψεγάδια. Όπου και αν βρεθούμε, ακόμη και στα πιο όμορφα και γραφικά σοκάκια μικρών ιταλικών ή πορτογαλικών πολύχρωμων επαρχιακών πόλεων ή σε μεγάλες, τουριστικά άρτια εξελιγμένες, ευρωπαϊκές πόλεις, όπως η Μαδρίτη, το Βερολίνο, το Λονδίνο κ.ά., θα εντοπίσουμε ασχήμιες, ελλείψεις, «εικόνες» που θα μπορούσαν να είναι αλλιώς φτιαγμένες. Ο άριστος τουριστικός μηχανισμός που προσδίδει αξία σε έναν προορισμό χρειάζεται ορθές υποδομές μα απαιτεί και την άριστη, βιωματικά στοχευμένη, εμπειρία της φιλοξενίας. Δηλαδή, τους ανθρώπους του τόπου.
Σαν ταξιδιώτες κι εμείς εστιάζουμε στις ομορφιές του κάθε προορισμού που επιλέγουμε. Και αυτές οι ομορφιές πάντα συμπεριλαμβάνουν ανθρώπους, γεύσεις και εμπειρίες μοναδικές που παίρνουμε μαζί μας στην επιστροφή.
Για εμάς λοιπόν που μεγαλώσαμε στην Κατερίνη, καιρός να εμπλέξουμε την καθημερινότητα τη δική μας με κάθε επισκέπτη που πιθανά να βρεθεί στην πόλη μας. Με αυτό τον ενθουσιασμό και τον σεβασμό προς τον τόπο, θα επέλθει η ανάπτυξη με εφόδιο το θείο δώρο που έχουμε και πρέπει να το αγαπήσουμε και να νιώσουμε πρέσβειρες και πρεσβευτές του.
Το φωτογραφικό project #My_Katerini που πραγματοποιήσαμε τον Μάη του 2022, φιλοξενώντας στην πόλη μας τους φωτογράφους της ομάδας Greek Instagramers Events, εμπνεύσθηκε από όλα τα παραπάνω. Και η παρακαταθήκη μας πια, για την σύγχρονη ιστορία της πόλης και τους ανθρώπους της, έγινε πραγματικά μεγάλη. Αρχές του Μάη. Μια χρονική στιγμή του έτους που ο Τουρισμός δεν «γνωρίζει» την Κατερίνη έντονα, μα οι φωτογράφοι αποτύπωσαν με ενθουσιασμό πολλά από όσα όλοι εμείς, που μεγαλώσαμε στην Κατερίνη, έχουμε απλά συνηθίσει και τα βλέπουμε γκρι.
