Ένας ακόμη δύσκολος αποχαιρετισμός ο χθεσινός. Αποχαιρετισμός παντοτινός ενός καλού φίλου, συναγωνιστή και συντρόφου, όπως ήταν για μένα, αλλά και πολλούς άλλους στην Αριστερά ο Λεωνίδας Τσιρόπουλος. Σταθερός διαχρονικά στις απόψεις και τις θέσεις του, ακόμη από τα νεανικά χρόνια, πάντα στο χώρο της ανανεωτικής ριζοσπαστικής αριστεράς, ενεργός μαχητής για τα συμφέροντα των πολλών, μετωπικά αντίθετος στα συμφέροντα της ολιγαρχίας και της συντήρησης. Συμμετέχει ενεργά ως φοιτητής στον αγώνα κατά της δικτατορίας και πληρώνει πανάκριβα το τίμημα αυτής της επιλογής του, ταλαιπωρούμενος για αρκετό χρονικό διάστημα από την χούντα.
Ενεργός πολίτης, επιτυχημένος επαγγελματίας, συμμετέχει εκτοτε στα κοινά και αποσπά από την τοπική κοινωνία την γενική αναγνώριση και καταξίωση για το ήθος, την σοβαρότητα και την συνέπεια με την οποία υπηρέτησε τα συλλογικά συμφέροντα των αδύναμων, των πολλών. Στη πέτρινη πολιτικά δεκαετία του 90 για την ανανεωτική αριστερά, στρατεύεται στον αγώνα για την επιβίωση του χώρου, την ανάδειξη και διακίνηση των θέσεων της στην κοινωνία.
Οπαδός του πολιτικού ορθολογισμού, της μετριοπάθειας και της σοβαρής επιχειρηματολογίας, ειλικρινής και έντιμος με φίλους και συντρόφους.
Σύντροφε Λεωνίδα δεν σε ξεχνάμε. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει.
Γ. Τεκίδης