Του Γ. Τεκίδη
Βάση ως γνωστόν, αποκαλούμε τον κόσμο, το ανώνυμο πλήθος των οπαδών, τα μέλη και μικρομεσαία στελέχη, μιας συλλογικότητας και ιδιαίτερα αυτό των κομμάτων. Η πολύπαθη αυτή βάση, η αρκετές φορές προδομένη, η πικραμένη, η συνήθως σιωπηλή, στην οποία κατά τα άλλα ομνύουν μέχρι δακρύων οι κομματικές ηγεσίες, την …σέβονται, την…ακούνε και πορεύονται εν γένει λαμβάνοντας την υποτίθεται υπόψη.
Τελευταίο κραυγαλέο παράδειγμα η φυγή άνευ ουσιαστικά αιτίας και πολιτικών ή και ιδεολογικών διαφορών των έντεκα του Σύριζα-ΠΣ. Οι τελευταίοι που μπορεί πολλοί στο κόμμα να συμμερίζονταν τις όποιες ενστάσεις και επιφυλάξεις τους για την νέα ηγεσία, έγραψαν και γράφουν στα παλιότερα των υποδημάτων τους την κομματική βάση και όλους όσους πάλεψαν όλα αυτά χρόνια μέλη και μη, μπας και ο τόπος αντικρύσει καλύτερες μέρες.
Το πόσο λογάριασαν και λογαριάζουν το πλήθος των Αριστερών, των προοδευτικών και όσων δημοκρατών έβαλαν πλάτη όλα αυτά τα χρόνια, στις μεγάλες μάχες της κυβερνητικής περιόδου του Σύριζα-ΠΣ, αλλά και μετά, το απέδειξαν στις εσωτερικές εκλογές ανάδειξης της νέας ηγεσίας.
Τι να πει κάποιος όσο καλόπιστος και νουνεχής και ψύχραιμος κι αν είναι, όταν την γνώμη και την θέληση της πλειοψηφίας των 150000 μελών και οπαδών της Αριστεράς, το ίδιο βράδυ των εκλογών την έριξαν στο σκουπιδοτενεκέ της απαξίας και της μη αναγνώρισης του αποτελέσματος.
Θλιβερή κατάσταση, αποκαρδιωτική και άκρως απαξιωτική σε βάρος όλου αυτού του κόσμου, που κάποιοι βέροι αριστεροί, κάτοχοι της μιας και μοναδικής σε αυτό τον κόσμο αλήθειας, επιστράτευσαν χαρακτηρισμούς, χυδαίες συκοφαντίες , ντροπιαστικά υπονοούμενα και άλλες μεθόδους απαξίωσης και εξοβελισμού, του νέου προέδρου. Τουλάχιστον δεν είχαν την στοιχειώδη υπομονή και εγκράτεια, να περιμένουν κάποιο έστω και σύντομο χρονικό διάστημα να κριθεί εκ των πραγμάτων ο ανωτέρω.
Αλλά εκείνο που πίκρανε και έσπειρε απογοήτευση στον κόσμο της Αριστεράς, ήταν και η στάση τους με τις βουλευτικές έδρες που κατέχουν. Φαίνεται πως η συνέπεια, η αξιοπρέπεια, η σοβαρότητα και η αναγνώριση της θέλησης σχεδόν σύσσωμου του κόσμου του Σύριζα για παραίτηση από αυτές, ισχύουν μόνο για την κομματική πλεμπάγια, όπως και οι παραπάνω αρχές που κανοναρχούν μοναχά τα κομματικά υποζύγια αφορούν, μέλη και στελέχη και όχι τους…επώνυμους, τους μεγαλοσχήμονες, τους φέροντες μοναδικές ικανότητες και πολιτικές δυνατότητες, ανάλογες των εμβληματικών τοτέμ.
Από τα παραπάνω δεν εξαιρούνται φυσικά και οι άλλοι πολιτικοί χώροι. Είπαμε, η βάση είναι μόνο για την τρεχάλα, το χαμαλίκι, την αγωνία και τον ασίγαστο καθημερινό αγώνα, για να πάει καλά το κόμμα. Να μετουσιώσει υποτίθεται σε πράξη τις διακηρύξεις και τις θέσεις του.
Και αν τα πράγματα πάνε καλά, ζητωκραυγάζουμε και ένα μπράβο, στους ταλαίπωρους ανώνυμους αγωνιστές. Μα σαν αυτοί οι ανώνυμοι έχουν πρόταση, δείχνουν το δρόμο ή πιστεύουν πως άλλη μπορεί να είναι η σωστή πορεία, τότε όλοι βαφτίζονται άσχετοι, αφελείς, καιροσκόποι, δίχως ιδεολογικό υπόβαθρο και προπάντων με τρανταχτό έλλειμμα αριστεροσύνης
Σίγουρα δεν μπορεί κανείς να τρέφει αυταπάτες, πως εύκολα μπορεί να θεραπευτεί η κατάσταση και ως δια μαγείας να προκόψει η ελπίδα για το πολιτικό ξέφωτο.
Ίσως όμως να ήρθε η ώρα, κόντρα στους εγωισμούς, τις αρχηγικές εγωπάθειες, τις πάσης φύσης πολιτικές και ιδεολογικές αγκυλώσεις, τα στερεότυπα και τα κολλήματα πολιτικής φύσης που ταλανίζουν δεκαετίες τώρα το πολιτικό και κομματικό προσωπικό, της πέραν της δεξιάς κομμάτων, τον ρόλο της συνεύρεσης και του ξεκινήματος ενός διαλόγου ανίχνευσης των δυνατοτήτων για την συγκρότηση ενός πολιτικού μετώπου για την αντιμετώπιση της διαλυτικής για την κοινωνία σημερινής στην ουσία ακροδεξιάς κυβέρνησης, μπορεί να αναλάβει αυτή η ίδια η βάση των παραπάνω πολιτικών δυνάμεων.
Την στιγμή που διαπιστώνεται απροθυμία από τις ηγεσίες , ακόμη και επίκληση λόγων σοβαρών και μη για την συγκρότηση αυτού του μετώπου, τον λόγο έχει πλέον η βάση όλου του προοδευτικού, δημοκρατικού ,αριστερού κόσμου, έως και του ΚΚΕ, το οποίο εξ αντικειμένου και μόνο για τις μεταφυσικές ιδεολογικές ανησυχίες της ηγεσίας του, αρνείται πεισματικά και κόντρα προς όσα ισχυρίζεται περί των λαϊκών συμφερόντων, τον οιοδήποτε διάλογο. Το έχουμε ξαναγράψει στην κατεύθυνση αυτή ήδη εδώ και καιρό δρα το ΠΡΑΤΤΩ του Νίκου Κοτζιά και σήμερα όλο και περισσότεροι, πλαισιώνουν μια τέτοια προοπτική.
Δεν αναφερόμαστε, ούτε προτείνουμε ομογενοποίηση και πολιτικό και ιδεολογικό τσουβάλιασμα όσων θα συμμετάσχουν σε αυτή την αναγεννητική προσπάθεια. Ο σεβασμός στην ιδιαιτερότητα , στις θέσεις και τις αξίες κάθε πολιτικής συλλογικότητας, είναι δεδομένος.
Για εκείνο που είναι πεπεισμένη η κοινωνική προοδευτική πλειοψηφία, είναι ότι η πολιτική γενναιότητα, η υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, η ατομική αξιοπρέπεια, όπως και αυτή της πατρίδας, που καθημερινά δεινοπαθεί από την Μητσοτακική πολιτική συμμορία, μπορεί να πολεμηθεί και να ηττηθεί από ένα πολιτικό δημοκρατικό μέτωπο, με ένα πρόγραμμα ανάταξης της πατρίδας, του λαού μας και πάνω από όλα της νεολαίας μας.