Τον Γενάρη του 2015, το ΠΑΣΟΚ βγήκε από τη μάχη των εκλογών συντετριμμένο. Τα περισσότερα στελέχη του είχαν αποσυρθεί ή αποχωρήσει για … άλλα μετερίζια, η εκλογική του βάση είχε εξαϋλωθεί ενώ οι δημοσκοπήσεις της άνοιξης του ίδιου έτους το τοποθετούσαν σταθερά σχεδόν εκτός βουλής.
Η εκλογή της αειμνήστου Φώφης Γεννηματά στη θέση της προέδρου έδωσε κουράγιο και δύναμη στη δημοκρατική παράταξη να συνεχίσει και οι ακούραστες προσπάθειες της δημιούργησαν τελικά το Κίνημα Αλλαγής που έγινε το τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα.
Οι υποψήφιοι για την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής έχουν πλέον μία τεράστια ευκαιρία, μία δύσκολη πρόκληση αλλά και μία ιστορική ευθύνη. Να οδηγήσουν την παράταξη σε μία νέα εποχή και να προσπαθήσουν να την επαναφέρουν εκλογικά στα προ κρίσης ποσοστά. Η μεγάλη αυτή ευκαιρία ενσαρκώνεται κατά τη γνώμη μου στο πρόσωπο του υποψηφίου Νίκου Ανδρουλάκη.
Έχοντας απέναντί του αξιόλογους αντιπάλους σε αυτή την κούρσα ο Ν. Ανδρουλάκης ξεχωρίζει με τη δυναμική του παρουσία και την αξιόλογη προσφορά του στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και τον συγκροτημένο πολιτικό του λόγο, ενώ επιπλέον παρέμεινε πιστός στην παράταξη ακόμη και στις πιο δύσκολες εποχές.
Ταυτόχρονα, διαθέτοντας ένα άφθαρτο πολιτικό κεφάλαιο και προερχόμενος από τη νέα γενιά πολιτικών – που δεν την βαραίνουν αμαρτίες του παρελθόντος – ο Ν. Ανδρουλάκης μπορεί να ξεχωρίσει ανάμεσα στους πολιτικούς αρχηγούς, εάν καταφέρει να βγει νικητής από την επερχόμενη αναμέτρηση και έτσι να δώσει νέα πνοή και δύναμη στο Κίνημα Αλλαγής. Ο συνδυασμός μίας νέας και ελπιδοφόρας ηγεσίας και ενός σοβαρού, γόνιμου και καινοτόμου αντιπολιτευτικού λόγου είναι παραπάνω από σίγουρο πως θα ανατρέψει τους υπάρχοντες εκλογικούς συσχετισμούς και ίσως να προκαλέσει και μεγάλες εκπλήξεις στο πολιτικό σκηνικό. Η μεγάλη ευκαιρία για το Κίνημα Αλλαγής είναι εδώ.