Του Καθηγητή Επικοινωνίας Γιώργου Πιπερόπουλου
Ως Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας και Ψυχολογίας κατείχα, επί δεκαετίες, τη θέση Καθηγητή στο Μάνατζμεντ με έμφαση στην Επικοινωνία και τις Δημόσιες Σχέσεις στο Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ήμουν πολύ συχνά καλεσμένος για να ερμηνεύω ψυχοκοινωνικά θέματα σε πανελλήνιας αλλά και τοπικής εμβέλειας τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς…
Ταυτόχρονα αρθρογραφούσα για κοινωνικά θέματα σε πανελλήνιας κυκλοφορίας εφημερίδες και περιοδικά και για αθλητικά θέματα στις μεγάλες εφημερίδες των Σπορ και επιλεκτικά σε κάποια sites και blogs του αναδυόμενου Ελληνικού διαδικτύου
Ένα χρόνο μετά το καλοκαίρι του 2010 και την «επίσκεψη» (το λέω εγώ αφού το Πολιτικό Σύστημα ΔΕΝ μας λέει ότι πρόκειται για μόνιμη εγκατάσταση) της Τρόικα στην Πατρίδα μας, αποφάσισα να απέχω από τα ραδιοτηλεοπτικά δρώμενα συνειδητοποιώντας ότι η συμμετοχή μου έδινε «άλλοθι» σε παρουσιαστές και προγράμματα την ώρα που η Ελλάδα βυθιζόταν γοργά στο δράμα της οικονομικής, κοινωνικής, πολιτισμικής και πολιτιστικής απαξίωσης και υποβάθμισης κλασικών Αξιών και Αρχών που αποτελούσαν διαχρονικά γνωρίσματα και χαρακτηριστικά του Ελληνικού Λαού.
Την αποχή μου την ανέστειλα για λίγο πριν τα τέλη του 2011 αλλά διαπίστωσα ότι ΔΕΝ βοηθούσε σε τίποτε η συμμετοχή μου καθώς φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι με σταματούσαν στο δρόμο να με ρωτήσουν «γιατί δεν είπες κάτι παραπάνω, γιατί έμεινες σιωπηλός, και πού πάμε;» και αφού κουράστηκα να απαντώ «απλά διότι δεν με αφήνουν να πω αυτά που πρέπει να ειπωθούν» αποφάσισα να απέχω μονίμως από τηλεοπτικές εκπομπές από τα τέλη του 2011, αρχές του 2012.
Μη περιμένετε, λοιπόν, μολονότι συνεχίζω να είμαι ζωντανός και δεν αποδήμησα, να με δείτε ξανά στα Ελληνικά τηλεοπτικά παράθυρα και μπαλκόνια!…
Όπως, όμως, διαπιστώνεται φίλες και φίλοι αναγνώστες ΥΠΑΡΧΩ στο Διαδίκτυο…
Ξεκίνησα σημειώνοντας την συχνή παρουσία μου στα τηλεοπτικά κανάλια αλλά εάν νομίζετε ότι επειδή υπήρξα ένα από τα πρόσωπα που πολύ συχνά φιλοξενήθηκαν στα τηλεοπτικά παράθυρα ΔΕΝ έχω το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να κρίνω καλόπιστα την TV, μη συνεχίσετε το διάβασμα, παρακαλώ σταματήσετε εδώ!..
Εάν, μάλιστα, σας διακρίνει η τάση να υποβαθμίζετε τα ΜΜΕ και την τηλεοπτική εικόνα ιδιαίτερα ως κορυφαίο εργαλείο διαμόρφωσης της κοινής γνώμης και ΑΙΧΜΗ του Δόρατος της ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ, τότε σας ΙΚΕΤΕΥΩ, κάνετε ΣΤΟΠ εδώ!..
Η ουσία το περιεχόμενο και ο «λόγος» όχι μόνο στην ελληνική αλλά στην παγκόσμια πλέον «τηλεοπτική δημοκρατία» δίνουν τη θέση τους στο περίβλημα, στο επιδερμικό, στην εικόνα.
Ίσως άλλοι Λαοί να μην νοιάζονται για αυτές τις μεταλλάξεις, αλλά εμάς εδώ στην χώρα κοιτίδα του Πολιτισμού, της Δημοκρατίας και της λογικής έπρεπε να μας πειράζει καθώς το πρόβλημα δεν είναι η Δημοκρατία την οποία εμείς και διδάξαμε στους λαούς και σεβόμαστε αλλά η διάβρωση των δομών της ΔΗΜΚΡΑΤΙΑΣ από την επιρροή της νέας ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗΣ που λέγεται τηλεόραση.
Έρχομαι σήμερα επικριτής της Τηλεόρασης γιατί αισθάνομαι ότι κάποια πράγματα πρέπει επιτέλους να ειπωθούν με το όνομά τους.
Από όλους εμάς που ασχολούμεθα με τις επιστήμες της συμπεριφοράς χρειάζεται να αποδοθεί ΟΡΘΑ η εκπληκτική δύναμη της σύγχρονης τηλεόρασης στην άσκηση όχι της συνειδητής αλλά κυρίως της υποδόριας, της υποσυνείδητης, επίδρασής της στην καθιέρωση προτύπων συμπεριφοράς προς μίμηση και ταύτιση για τα παιδιά που στέκονται ευάλωτα και εύπλαστα μπροστά στους δέκτες και για μας τους μεγάλους που έχουμε σχεδόν συστηματικά οδηγηθεί στην αποδοχή της ψεύτικης «εικονικής πραγματικότητας» με την αποκρυστάλλωση μιας πολύ στρεβλής αντίληψης της τρέχουσας πραγματικότητας!..
Κάποιες άλλες εποχές, στην ευλογημένη χώρα, που τώρα την κατοικούν 10,5 εκατομμύρια Ελλήνων (με άγνωστο τον ακριβή αριθμό νόμιμων και παράνομων αλλοδαπών) αλλά είναι άγνωστος ο αριθμός των φιλελλήνων, οι ρόλοι ήταν ευκόλως διακριτοί:
Η Νομοθετική εξουσία νομοθετούσε, η εκτελεστική εφάρμοζε, η δικαστική ήλεγχε και ο ΤΥΠΟΣ μέσω των δημοσιογράφων-συντακτών (Ρεπόρτερ) όταν εντόπιζε πρόβλημα, έψαχνε τις ιδιαιτερότητές του, απεκάλυπτε πτυχές κρυμμένες επιτήδεια, τους πρωταγωνιστές και λεπτομέρειες ανατριχιαστικές ή γαργαλιστικές δίνοντας στο αναγνωστικό κοινό υλικό για σχολιασμούς και στοχασμούς δηλαδή «τροφή μυαλού» στα αγγλικά «food for thought!…»
Στην Ελλάδα ΔΕΝ διαβάζουμε πλέον, δεν αξιολογούμε με αντικειμενικά κριτήρια ως σκεπτόμενα άτομα. δεν συζητάμε με επιχειρήματα αλλά σίγουρα κουτσομπολεύουμε ασταμάτητα!..
Κοιτάμε ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ η οποία δεν προσπερνά, αλλά μένει στην επιδερμίδα και δίνει με εικόνα στο ρεπορτάζ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΕΣ διαστάσεις όπου κυρίαρχος μοιάζει να είναι ο Νόμος της Ζούγκλας και η δύναμη της διείσδυσης του τηλεοπτικού φακού σε σημεία ΧΩΡΟ-ΧΡΟΝΟΥ όπου ακόμη και τα εξειδικευμένα τμήματα της ΕΥΠ και της Ασφάλειας της Ελληνικής Αστυνομίας δεν έχουν πρόσβαση.
Που αρχίζει και πού τελειώνει ο ρόλος της κάθε μιας από τις 4 κάποτε διακριτές εξουσίες;
Με ποιες αξίες λειτουργούμε εμείς ως φιλοθεάμον τηλεοπτικό κοινό και με ποιες αξίες και Αρχές πρέπει να λειτουργούν οι «δημοσιογράφοι» της Τηλεόρασης όταν αισθάνονται ότι το καθήκον στην αλήθεια και την κοινωνία τους καλεί να πρωτοτυπήσουν;
Εάν τελικά ένα παιδάκι που κάθεται δίπλα μας και κοιτάμε μαζί τηλεόραση αναφωνήσει «τι βλακείες και ψέματα είναι αυτά που βλέπουμε και ακούμε (όπως έκανε το παιδάκι στο γνωστό παραμύθι του Άντερσεν όταν φώναξε «ο βασιλιάς είναι γυμνός») θα του κλείσουμε το στόμα επειδή τα παιδιά δεν πρέπει να κάνουν τέτοιες διαπιστώσεις ή θα διαπιστώσουμε ότι «από παιδιά και από ζαβούς μαθαίνεις την αλήθεια…»
Την τηλεοπτική «πλύση εγκεφάλου», τον «τσαμπουκά» τηλεοπτικών «αστέρων» δημοφιλών εκπομπών, τη διασπορά «ψευδών ειδήσεων» αφού ΔΕΝ παρεμβαίνει η Δικαιοσύνη ποιος θα τα αναχαιτίσει;
Φοβάμαι ότι η Τηλεόραση που απέδειξε και συνεχίζει να αποδείχνει ότι λειτουργεί φαινομενικά «όπως γουστάρει» (γράφω «φαινομενικά» για να μην πω αυτό που όπως λένε πολλοί γνωστοί και φίλοι) «όλοι το έχουν βούκινο κα η Τηλεοπτικοί Άρχοντες κρυφό καμάρι», ότι συμπεριφέρεται όπως το ΥΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ εμφανή και αφανή Κέντρα Εξουσίας καθώς, το υπογραμμίζω κλείνοντας, διαπιστώνω ότι η Τηλεόραση μάλλον αγνοεί τη λέξη ΤΣΙΠΑ στην Ελλάδα της Τρόικας, συγνώμη των «Θεσμών»!…
(Δελτίο τύπου)