Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*
Μοναξιά!...
Φοβερή συναισθηματική άβυσσος όπου πέφτουν και χάνονται από την αντίληψή μας συνάνθρωποί όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολάκερη την Υφήλιο…
Αμέτρητα δυστυχώς άτομας στην πολυκατοικία, στο γραφείο, στο εργοστάσιο, στο πανεπιστήμιο, στο ορφανοτροφείο, στο γηροκομείο αλλά και στις φυλακές βασανίζονται κάθε λεπτό από το αίσθημα της μοναξιάς, από την ανθρώπινη καταδίκη σε συναισθηματική απομόνωση…
Μόνοι, ολομόναχοι, κατασιγάζοντας όπως-όπως τις έντονες, τις αδυσώπητες διαμαρτυρίες του είναι μας, τη λαχτάρα μας να ξεφύγουμε από το ανελέητο μαρτύριο της απομόνωσης, της μοναξιάς…
Επιτρέψαμε στο Πολιτικό Σύστημα, στα Κόμματα, στους Βουλευτές, στους Περιφερειάρχες και Δημάρχους να μας στερήσουν την ΕΛΠΙΔΑ και το ΧΑΜΟΓΕΛΟ…
Είμαστε, τελικά, εμείς οι Έλληνες, και μαζί μας όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη μας, καταδικασμένοι στη μοναξιά;
Όχι βέβαια!..
Κάπου εκεί μέσα στα φυλλοκάρδια του απέραντου ελληνικού μας υποσυνείδητου και στα αρχέτυπα που χάνουν τις καταβολές τους στην ιστορία Πελασγών, Αχαιών και Δωριέων υπάρχουν, πιστεύω, όλα τα απαραίτητα στοιχεία της σωτηρίας μας από την αρνητική μοναξιά, υπάρχει η δημιουργικότητα της ελληνικής ψυχοσύνθεσης…
Θα γεννηθεί, φέτος πάλι όπως κάθε χρόνο το Σαββατοκύριακο μαζί με την συμβολική ΑΝΑΣΤΑΣΗ του Θεανθρώπου, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, η χαρά που θα επαναφέρει στα χείλη μας το χαμένο χαμόγελο, με την υπόσχεσή Του για την σωτηρία μας….
Να έρθει ξανά η ΕΛΠΙΔΑ στο ατομικό και συλλογικό συνειδητό επίπεδο μακριά από ιδεολογικό-πολιτικές αγκυλώσεις, και να επανενταχθούμε ως συν-Έλληνες, συνάνθρωποι, συμπολίτες, συγκάτοικοι, συνοδοιπόροι στο ΕΜΕΙΣ για να γεφυρώσουμε έτσι την άβυσσο της μοναξιάς για τον Ελληνισμό και ας ελπίσουμε να γίνει αυτό και για την Ανθρωπότητα…
Σας προσκαλώ, αφού απολαύσετε το Πασχαλινό γεύμα, εφόσον έχετε τη διάθεση να παρακολουθήσετε τη συνέντευξή μου στο Militaire.gr την Κυριακή του Πάσχα…Εάν όχι, τότε τη Δευτέρα…
Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!…