Πολιτικό-ακαδημαϊκό πιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου

 

Πιάσαμε μεγάλη κουβέντα με τον φίλο μου Ανέστη χθες απόγευμα αφού καθίσαμε μέσα στη γνωστή καφετέρια όπου δούλευε καλά το κλιματιστικό εδώ στον πεζόδρομο (ακόμα ΔΕΝ έχω πάρει δημόσια απάντηση από την Δημοτική μας Αρχή και την Αστυνομική Διεύθυνση για τα  κυκλοφοριακά χάλια του πεζόδρομου).

Μιλήσαμε για τις πρώτες πυρκαγιές του φετινού καλοκαιριού (δυστυχώς ακόμα δεν μάθαμε το μάθημα μετά από 30 και βάλε χρόνια που καιγόμαστε), μιλήσαμε και για την ανεργία, για το μισό εκατομμύριο Ελλήνων πτυχιούχων επιστημόνων και επαγγελματιών που μετανάστευσαν και για τις δυσοίωνες προοπτικές στις Οικονομίες της Ευρώπης, στον αχαλίνωτο πληθωρισμό και στην ακρίβεια που καλπάζει καθώς συνεχίζεται ο »περίεργος» Ρώσο-Ουκρανικός (κάποιοι λένε ότι είναι Ρώσο-Νατοϊκός) πόλεμος.

Συζητήσαμε και για τις διαφορές μεταξύ Δημοσίων-Κρατικών και Ιδιωτικών Πανεπιστημίων και υποσχέθηκα στον Ανέστη να ανασύρω ένα δημοσίευμα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ  του 2004 που μου έκανε προσωπική επίθεση και σε κάποιο βαθμό δίνει απάντηση σε πολλά «γιατί» που αφορούν στα Μνημόνια και τον ξενιτεμό των παιδιών μας και το αναδημοσιεύω εδώ στον αγαπημένο γνωστό φιλόξενο χώρο χωρίς κανένα άλλο σχόλιο….

*******************************

Τετάρτη 13 Οκτώβρη 2004 – Σελίδα 29

ΠΑΙΔΕΙΑ

Περάστε κόσμε!

Στο φύλλο της περασμένης Παρασκευής, με αφορμή τη διοργάνωση σεμιναρίων για ασφαλιστές μέσα στα πανεπιστήμια, σε συνεργασία με ιδιωτικές εταιρίες της αγοράς, γράφαμε για τον πρωτοπόρο ρόλο που παίζει το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στην ολοκληρωτική ανατροπή του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης που προώθησαν και προωθούν η σημερινή και η προηγούμενη κυβέρνηση.

Δεν πέρασε μια βδομάδα και μια ανακοίνωση του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του εν λόγω πανεπιστημίου, έσπευσε όχι μόνο να επιβεβαιώσει έμμεσα τα όσα γράφονταν στο σχετικό ρεπορτάζ του «Ρ», αλλά «να μας βάλει και τα γυαλιά», ως προς το πόσο έχει προχωρήσει η λεγόμενη σύνδεση των πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα και το βαθμό παρέμβασής τους – με το αζημίωτο βέβαια – ακόμα και στη διαμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών ή τη δημιουργία νέων Τμημάτων.

Ο Γιώργος Πιπερόπουλος, νεοεκλεγείς πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του ΠΑΜΑΚ, απηύθυνε ανοιχτή πρόσκληση σε «στελέχη επιχειρήσεων, οργανισμών και θεσμικών φορέων της μείζονος περιοχής Θεσσαλονίκης» να συμμετέχουν την ερχόμενη Δευτέρα «σε μια πρώτη συνάντηση όπου μπορούν να καταθέσουν τις απόψεις τους για τις ανάγκες τους σε νέο ανθρώπινο δυναμικό». Καλεί, με άλλα λόγια, τους ιδιώτες εργοδότες να υποδείξουν στο πανεπιστήμιο σε ποιες ειδικότητες πρέπει να ρίξει το βάρος ή ποιες νέες ειδικότητες πρέπει να εντάξει στο πρόγραμμα των σπουδών του, προκειμένου να τους προμηθεύσει με το αυριανό εργατικό δυναμικό που θα συμβάλει στην αύξηση των κερδών τους.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, το ΠΑΜΑΚ αναγάγει σε συμβούλους σπουδών τα στελέχη των ιδιωτικών επιχειρήσεων, προβάλλοντας σαν άλλοθι τη «διογκούμενη συρρίκνωση της αγοράς εργασίας, το δυναμικά μεταβαλλόμενο πεδίο ανταγωνισμού στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία και ταυτόχρονα τις ευθύνες μας σαν πανεπιστημιακών δασκάλων [!!!!] στα πλαίσια του ΕΠΕΑΕΚ».

Φαίνεται τελικά ότι η εποχή που επιχειρήσεις έμπαιναν από την πίσω πόρτα στα πανεπιστήμια έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Τώρα μπαίνουν θρασύτατα από την κύρια είσοδο και μάλιστα, με επίσημη πρόσκληση από προέδρους – μάναντζερ…

********************************