Εθνικό-εορταστικό πιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου
Σήμερα Πέμπτη 26 Οκτωβρίου ξεκινάμε οι «Σαλονικιοί» το τριήμερο εορταστικών εκδηλώσεων (η Θεσσαλονίκη είναι η δεύτερη Πατρίδα μου καθώς γενέτειρά μου είναι η Κατερίνη) γιορτάζοντας διπλά την ημέρα του Πολιούχου μας Αγίου Δημητρίου και την απελευθέρωσή της πόλης από τον Τουρκικό ζυγό την 26η Οκτωβρίου του 1912. Αύριο Παρασκευή θα γίνουν οι μαθητικές παρελάσεις και μεθαύριο Σάββατο με την παρουσία της Α.Ε. της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας θα γίνει η κλασική Μεγαλειώδης Στρατιωτική παρέλαση ΤΙΜΗΣ στο ιστορικό και βροντερό ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940 του Μεταξά και των Ελλήνων ΚΟΝΤΡΑ στον Φασιστικό Άξονα.
Το σημερινό μου Εθνικό-εορταστικό πιπεράτο είναι μια από βάθος καρδιά πρόσκληση σε σας φίλες και φίλοι αναγνώστες να δούμε το ιστορικό ΟΧΙ ως έμπρακτη απόδειξη ότι το ΟΧΙ ως άρνηση στη συγκεκριμένη περίπτωση συνιστούσε ΝΑΙ ως βροντερή κατάφαση για επιβεβαίωση της αγάπης για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ αποδεικνύοντας ότι οι Έλληνες ανήκουμε σε εκείνη την κατηγορία Λαών που πρόθυμα πάντοτε με αγάπη για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ακολουθούν τον Ηγέτη που χαράζει με χρυσά γράμματα την σελίδα του μεγαλείου τους στο διαχρονικό βιβλίο της Ιστορίας!…
Σε ακαδημαϊκούς κύκλους των επιστημόνων της συμπεριφοράς αλλά και σε εμπειρικούς κύκλους όπου ασκείται η σύγχρονη πολιτική υπάρχουν οι συνάδελφοι που διατείνονται ότι ένα άτομο δεν μπορεί, δεν είναι εφικτό, να λειτουργεί ταυτόχρονα και λογικά και συναισθηματικά.
Αν σταθούμε για λίγο επικεντρώνοντας ο καθένας και η καθεμιά μας σε υποκειμενικό επίπεδο αξιολόγησης αυτή τη θέση μπορεί να διαπιστώσουμε καλόπιστα ότι εμείς οι άνθρωποι διαθέτουμε την ικανότητα να αισθανθούμε αυτό που σκεφτόμαστε και να επεξεργασθούμε γνωστικά αυτό που αισθανόμαστε…
Με λόγια απλά το συναίσθημα δεν αποκλείει αναγκαστικά τη συνύπαρξή του με τη λογική και αντίστροφα θα δυσκολευθεί πολύ κανείς να εντοπίσει αξιόπιστη επιστημολογική μαρτυρία που να επιβεβαιώνει ότι η λογική αποκλείει το συναίσθημα.
Ο κίνδυνος που υπάρχει για τον καθένα μας είναι συνυφασμένος με μια ανθρώπινη υποσυνείδητη τάση να παρουσιάσουμε κάποιες συναισθηματικές μας αντιδράσεις ως παράγωγα λογικής σκέψης γιατί τότε το αποτέλεσμα που θα προκύψει αποτελεί προπαγάνδα και ο αποδέκτης του μηνύματος που εκπέμπουμε οδηγείται να δεχθεί ως λογικό παράγωγο μια καθαρά συναισθηματική μας θέση.
Όταν ο Ιωάννης Μεταξάς βροντοφώναξε το ΟΧΙ στον Ιταλό πρέσβη και το εξέφρασε με ειλικρίνεια, σαφήνεια και λογικά επιχειρήματα προσωπικά θέλω να πιστεύω χωρίς να μπορώ να το αποδείξω ότι σίγουρα διακατεχόταν ως Ηγέτης και ως άνθρωπος και από στοιχεία συναισθηματικής φόρτισης!..
Ακριβώς επειδή είμαστε, όχι μόνο οι εντός Ελλάδος, αλλά οι απανταχού της γης Έλληνες και μαζί μας οι αμέτρητοι φιλέλληνες άνθρωποι που μας χαρακτηρίζουν (όπως συμβαίνει και με άλλους Λαούς για να μην είμαστε μυωπικά εθνοκεντρικοί) κάποια σημαντικά συναισθηματικά δεδομένα και τρόποι λογικής ανάλυσης και αξιολόγησης των ιστορικών μας καταβολών θα είναι χρήσιμο ο καθένας και η καθεμιά μας χωρίς την περίτεχνη, αλλά όχι απαραίτητα εκμεταλλευτική επίδραση Κομματικών ταγών, να δούμε με νηφαλιότητα το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά.
Την ώρα που ο Ιωάννης Μεταξάς μιλώντας στους Έλληνες και κατά επέκταση στους απανταχού της γης Έλληνες και φιλέλληνες αιτιολογούσε την αδιάσειστα λογική θέση της ΑΡΝΗΣΗΣ, του ΟΧΙ, την ίδια ώρα αυτή η εντυπωσιακή πράξη της «άρνησης» γεννούσε, δημιουργούσε τη θέση της «κατάφασης» δίνοντας ζωντανό παράδειγμα ελπίδας σε ΟΛΟΥΣ τους Λαούς της γης, σε οργανικά ανθρώπινα σύνολα και μεμονωμένους άνδρες, γυναίκες και παιδιά που δεν μπορούν να δεχθούν το άλογο και παράλογο ως λογικό, το κατάφωρα άδικο και ανήθικο ως ευλογία της Θέμιδας, την εισβολή και κατοχή μιας ελεύθερης χώρας ως πράξη ειρηνικών και φιλικών διαθέσεων!..
Η άρνηση που εξέφρασε το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά έχει μείνει στην ιστορία του Έθνους των Ελλήνων αντάξιο παρόμοιου ΟΧΙ στους Πέρσες εισβολείς…
Είναι χρήσιμο φρονώ, καθώς ήδη μαίνονται ο Ρώσο-Ουκρανικός (κάποιοι λένε Ρώσο-υβριδικός-Νατοϊκός Πόλεμος) και ο Πόλεμος Ισραήλ-Χαμάς) να υπενθυμίσω την ιστορική φράση του Carl Sandburg (1878-1967) που με νόημα είχε δηλώσει:
«…Φανταστείτε την ημέρα που κάποιοι θα κήρυτταν και πάλι έναν πόλεμο και ΚΑΝΕΙΣ δεν θα ερχόταν να συμμετάσχει!…».
Ως Έλληνας Ποντιακής και συνάμα Μικρασιατικής καταγωγής (ειλικρινά δακρύζω κάθε φορά που σκέφτομαι τις αλησμόνητες πατρίδες των γονιών μου) εκφράζω ένα βουβό αλλά γιγάντιο κύμα αγανάκτησης των απανταχού της γης Ελλήνων που λένε ΟΧΙ και θυμίζουν εις εαυτούς και αλλήλους ότι εμείς δεν συνηθίζουμε να κηρύσσουμε άδικους πολέμους ή να επιβουλευόμαστε γη άλλων…
Εμείς οι Έλληνες, αδιάφοροι στα κελεύσματα των εκάστοτε πολιτικών ηγετών μυωπικής θεώρησης της ιστορίας μας και του επερχόμενου αύριο ΔΕΝ θα διστάσουμε όποιοι και αν συμβεί να είναι εκείνοι που θα μας ζητήσουν να τους παραδώσουμε έστω και μια σπιθαμή ελληνικής γης να βροντοφωνάξουμε για μια ακόμη φορά ένα βροντερό, συναισθηματικά φορτισμένο και ταυτόχρονα εδραιωμένο στη λογική Ελληνοπρεπέστατο «ΟΧΙ!..»
Ο Ιωάννης Μεταξάς, αντίθετα με τους Τούρκους ηγέτες που «καλωσόριζαν» το Γερμανικό σκέλος του φασιστικού Άξονα, είπε το μεγάλο ΟΧΙ του ελληνισμού στις 28 Οκτωβρίου του 1940!..
Παραμένω ρομαντικά αθεράπευτος στην πίστη και βεβαιότητά μου ότι όσο συνεχίζουν να υπάρχουμε οι ΕΛΛΗΝΕΣ, εντός και εκτός Ελλάδος, θα μπορεί η ανθρωπότητα να ελπίζει σε ένα ακόμη ΟΧΙ, από εκείνα που έχουν την διαχρονική ιδιομορφία να μετουσιώνουν την «άρνηση» σε «κατάφαση» προσήλωσης σε αναλλοίωτες πανανθρώπινες Δημοκρατικές αξίες!…
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου του 1940!..
Ζήτω το ΟΧΙ ενός αριθμητικά μικρού, αλλά ιστορικά αδιαμφισβήτητα Μεγάλου Λαού!..
Ζήτω το απανταχού της γης Έθνος των Ελλήνων!..