Της Γνωσούλας Χαϊλατζίδου
Μια μαντήλα και τρία παιδάκια που κάνουν μπάνιο κινητοποίησαν το Επιμελητήριο Πιερίας.
Έτσι μάθαμε όλοι πως το πρόβλημα για τον τουρισμό φέτος δεν είναι η παντελής έλλειψη μέτρων από την κυβέρνηση, δεν είναι ο φόβος κι η ανασφάλεια των επισκεπτών, δεν είναι η οικονομική δυσχέρεια και η οικονομική ύφεση, αλλά η εικόνα μιας οικογένειας κατατρεγμένων. Δεν είναι οι ασαφείς κατευθύνσεις και οι ξαφνικές αλλαγές ως προς το πότε ανοίγουν τα σύνορα.
Σε αυτήν την κατεύθυνση ήταν η σύσκεψη με πρωτοβουλία του Επιμελητηρίου Πιερίας για το προσφυγικό που έγινε την Κυριακή. Μια σύσκεψη με ηχηρές απουσίες βέβαια, αλλά και με επίσης ηχηρές παρουσίες πολιτικών προσώπων. Μια σύσκεψη για τους πρόσφυγες μετά από 4,5 χρόνια παρουσίας προσφύγων στο νομό. Αλλά αυτό μάλλον δεν το γνώριζε ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου. Ούτε γνώριζε ότι φτάσαμε να έχουμε παλιότερα 2500 χιλιάδες πρόσφυγες και δε δημιουργήθηκε κανένα απολύτως πρόβλημα, «δεν άνοιξε μύτη» όπως τόνισε κυβερνητικός βουλευτής στη σύσκεψη.
Σίγουρα τα γνώριζε όλα αυτά, αλλά επέλεξε να αποπροσανατολίσει όλο το διάλογο.
Ο κόσμος του τουρισμού καίγεται, οι επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι του κλάδου στο νομό αγωνιούν, την ώρα που οι θεσμικοί φορείς παίζουν το μικροκομματικό παιχνίδι τους.
Στη συζήτηση ακούστηκε και πρόταση προς την κυβέρνηση: με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου να απαγορεύει την εγκατάσταση μεταναστών στην παραλιακή ζώνη.
Η αναρμόδια (όπως δήλωνε παλιότερα για το θέμα) Αντιπεριφερειάρχης έθεσε στο τραπέζι την πρόταση αυτή, θεωρώντας την απολύτως σωστή. Σίγουρα ως νομικός θα γνωρίζει και πώς να τη στηρίξει με βάση το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο, μιας και η χώρα μας ανήκει (ακόμα) σε εκείνες τις χώρες που τα σέβονται.
Ακούστηκε ακόμη από τον Πρόεδρο του Επιμελητηρίου πώς κανείς μας δε θέλει να κάνουν δίπλα του μπάνιο μετανάστες και πρόσφυγες. Πώς βγαίνει αυτό το συμπέρασμα, σε ένα νομό που βασίζεται στον εξωτερικό τουρισμό; Σε ένα νομό όπου μαζεύτηκαν άνθρωποι από πολλά διαφορετικά μέρη και ζουν χρόνια τώρα αρμονικά, σε ένα νομό όπου φιλοξενήσαμε και φιλοξενούμε ανθρώπους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, σε ένα νομό που έδειξε πραγματική ανθρωπιά και αλληλεγγύη, που στάθηκε δίπλα σε ανθρώπους οι οποίοι είχαν ανάγκη παλιότερα και τώρα ένα τέτοιο συμπέρασμα είναι πέρα για πέρα άτοπο.
Και αλήθεια ποιος έχει το δικαίωμα να θέτει τέτοια ερώτηση; Αύριο ποιον δεν θα θέλουν δίπλα τους; Με αυτές τις απόψεις ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου ανοίγει το νομό και προωθεί συνεργασίες με χώρες άλλης θρησκείας και άλλου χρώματος;
Είναι εμφανές ότι η φετινή τουριστική περίοδος θα είναι μια από τις χειρότερες χρονιές. Είναι πλέον ορατό πως οι χιλιάδες άνθρωποι που εργάζονται και δραστηριοποιούνται στον τουρισμό θα αντιμετωπίσουν ένα δύσκολο καλοκαίρι και έναν ακόμη πιο δύσκολο χειμώνα. Και αυτό αρχικά ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας κρίσης του κορονοϊού. Γιατί υπήρχαν και υπάρχουν ακόμη δυνατότητες να αμβλυνθούν οι τεράστιες συνέπειες με γενναία μέτρα για τον τουρισμό (π.χ. επιδότηση εσωτερικού κοινωνικού τουρισμού για όλους), μέτρα που θα ανακουφίσουν τον τουριστικό κλάδο και θα δώσουν το φιλί της ζωής στην οικονομία.
Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται πολιτική βούληση από την κυβέρνηση της χώρας. Πολιτική βούληση για στήριξη του κόσμου της εργασίας και της μικρής και μεσαίας επιχείρησης. Η ΝΔ όμως επιλέγει να μοιράζει εκατομμύρια από το δημόσιο χρήμα σε ιδιώτες για την τουριστική προβολή (που είναι έργο ΕΟΤ), επιλέγει την «ανοσία της αγέλης».
Επιλέγει να στηρίξει τους μεγάλους της αγοράς, να ξεκαθαρίσει το τοπίο, να σβήσει τους μικρομεσαίους του τουρισμού, για να συγκεντρωθούν οι επιχειρήσεις και τα κέρδη στα χέρια λίγων.
Ξεκάθαρα και νεοφιλελεύθερα.
Στην Πιερία μας υπάρχουν κάποιοι που υπερασπίζονται αυτήν την πολιτική με κάθε μέσο.
Αποκρύπτουν τις αιτίες, συνδέουν ασύνδετα γεγονότα, ανακαλύπτουν προβλήματα και δημιουργούν ενόχους, για να καλύψουν το κυβερνητικό σχέδιο ισοπέδωσης της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Πολύ πιο χρήσιμο για τους πολίτες θα ήταν να διεκδικήσουν μαζί με την κοινωνία λύσεις από την κυβέρνηση και αλλαγή στις επιλογές της που οδηγεί και πάλι στη φτωχοποίηση και την καταστροφή.
Γνωρίζουμε όλοι πως κόσμος που ζούμε είναι πολύχρωμος.
Σε έναν τέτοιο κόσμο η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη για το φίλο και το γείτονα για τον διπλανό και τον μακρινό για τον Έλληνα και τον ξένο για τον οποιονδήποτε συνάνθρωπο είναι αξία αδιαπραγμάτευτη.
Είναι αξία που πάει τον άνθρωπο ψηλότερα και δίνει νόημα στη ζωή του καθενός και της καθεμιάς.
Χαϊλατζίδου Γνωσούλα
εκπαιδευτικός