Η ποικιλία κι η μοναδικότητα της ελληνικής γλώσσας είναι καθολικά παραδεκτή από επιστήμονες κι ακαδημαϊκούς. Από τα αρχαία χρόνια μέχρι τις μέρες ομιλείται αδιάλειπτα (με προφανείς αλλαγές στο πέρασμα των χρόνων), με αποτέλεσμα την ύπαρξη χιλιάδων λέξεων.
Ποια είναι όμως η μεγαλύτερη λέξη σε αριθμό χαρακτήρων που έχει βρεθεί ποτέ στα χρονικά; Η τιμή για την εφεύρεση και την πρώτη εκφορά της ανήκει στον μεγάλο Αριστοφάνη, τον Αθηναίο πατέρα της κωμωδίας, ο οποίος στην προτελευταία σωζόμενη έμπνευσή του, στις Εκκλησιάζουσες, δίνει στην κυριολεξία «ρεσιτάλ» έμπνευσης και δημιουργικότητας, εφευρίσκοντας μία λέξη, που όμοιά της δεν έχει υπάρξει.
Θέλοντας να περιγράψει ένα τεράστιο κι εκλεκτό γεύμα μεταξύ των συμπολιτών του (το οποίο λάμβανε χώρα υπό ιδιαίτερες συνθήκες, όπως επέτασσε η πλοκή του έργου), ο Αριστοφάνης γράφει μία λέξη με 78 συλλαβές κι 172 χαρακτήρες η οποία περνάει στην ιστορία:
“λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιολιπαρομελιτο-
κατακεχυμενοκιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτοπιφαλλιδοκιγκλοπελειο-
λαγωοσιραιοβαφητραγανοπτερυγών”.
Ο παραπάνω γλωσσοδέτης εμπεριέχει εκλεκτά εδέσματα των αρχαίων Αθηναίων μεταξύ των οποίων ψάρια, πουλερικά, σάλτσες, μέλι και κρασί, ενώ πρόθεση του Αριστοφάνη ήταν να περιγράψει ένα γεύμα στη λήξη του έργου του, κατά το οποίο οι γυναίκες της πόλης, που στο μεταξύ έχουν πάρει την εξουσία από τους άντρες, κάνουν το τραπέζι στους τέως αντιπάλους τους με σκοπό την κοινή συμβίωση, κάτω από τις αρχές της κοινοκτημοσύνης (ερωτικής και περιουσιακής).
Στην κωμωδία αυτή, που τοποθετείται χρονικά στο 392 π.Χ. σε μια περίοδο που όντως λάμβανε στην Αθήνα μία πρώιμη γυναικεία αντίδραση στην εξουσία των ανδρών, ο Αριστοφάνης παίρνει σαφέστατα το μέρος των γυναικών, ενώ θεωρείται η κωμωδία με την οποία ο μεγάλος κωμωδός επανέρχεται στην πολιτική σάτιρα μετά τη συγγραφή της κωμωδίας «Λυσιστράτη» 19 χρόνια πριν (411 π.Χ.).
Πηγή: gazzetta.gr