Του Γ. Τεκίδη
Όσοι νομίζουν ότι η ανακίνηση του εργασιακού καθεστώτος των νεοπροσλαμβανόμενων στη ΔΕΗ και η κατάργηση των ισχυουσών μέχρι τώρα συμβάσεων αορίστου χρόνου, είναι μια εξέλιξη που δήθεν στοχεύει στη καλύτερη λειτουργία της, πλανώνται πλάνη οικτρά και δεν θα αργήσουν να το διαπιστώσουν στη πράξη.
Η ακροδεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη με μόνιμο συμπαραστάτη και εξαπτέρυγο το ΚΙΝΑΛ της Φώφης, επιχειρεί στο πλαίσιο του δόγματος «σοκ και δέος» την κατεδάφιση κάθε νομικής φιλεργατικής διάταξης που κατακτήθηκε με αγώνα και θυσίες αυτών που μοχθούν και παράγουν στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Ο νεοφιλελευθερισμός δεν αντέχει ούτε καν στο άκουσμα των λέξεων «δημόσιος τομέας και δημόσια κοινωνικά αγαθά». Η ιδιωτικοποίηση των πάντων είναι η πανάκεια για κάθε πρόβλημα και για κάθε τομέα του δημοσίου που αντιμετωπίζει δυσχέρειες. Η άρση της μονιμότητας στον δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ήταν και είναι διαχρονικός στόχος της δεξιάς. Ένας στόχος που τουλάχιστον στον στενό δημόσιο τομέα τον παρεμποδίζει το σύνταγμα μέχρι σήμερα.
Δεν πειράζει όμως, το καλό το παλληκάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι, και η σημερινή κυβέρνηση, η οποία έχει ξεπεράσει σε αυταρχισμό και ολοκληρωτικές μεθοδεύσεις, ακόμη κι εκείνη την κραταιά στο καιρό της ΕΡΕ, θα βρει τρόπο να ξεπεράσει το εμπόδιο. Έτσι επέλεξε για αρχή την ΔΕΗ και για να βάλει εμπρός τον στρατηγικό της στόχο, εξαπολύει σε πρώτη φάση όλους αυτούς που εδώ και καιρό αποτελούν το αίσχος της δημοσιογραφίας σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα μαζικής παραπληροφόρησης, να προπαγανδίζουν για την ορθότητα της κυβερνητικής απόφασης να παύσει την μονιμότητα των νεοεισερχομένων στη ΔΕΗ. Από την ΔΕΗ ξεκινούν και φωτογραφίζουν όλο το δημόσιο για το πόσο αντιπαραγωγικό και ασύμφορο είναι για την οικονομία, για τους τεμπέληδες σε αυτό που νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους και ταλαιπωρούν το κοινό, για τα προνόμια τους έναντι αυτών του ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι ζουν τον καθημερινό εφιάλτη της απόλυσης, όπως και το κυνηγητό του αφεντικού.
Ο υποφαινόμενος θα ήταν ο τελευταίος σε αυτή τη χώρα αν δεν παραδεχόταν ότι πράγματι υπάρχουν δυσλειτουργίες, πρακτικές και συμπεριφορές υπαλληλικού προσωπικού στο δημόσιο, που ελάχιστη σχέση έχουν με τον όρκο που έδωσαν να προστατεύουν και να προάγουν το δημόσιο συμφέρον, εξυπηρετώντας πρόθυμα και φιλότιμα τους συμπολίτες τους. Κι αυτό γιατί ξόδεψε το μισό εργασιακό του βίο στον ιδιωτικό τομέα, πριν πάει στο δημόσιο και γνωρίζει.
Ξεχνούν όμως οι αργυρώνητοι προπαγανδιστές του Μητσοτάκη ότι αυτό ακριβώς το άσχημο κομμάτι του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα, είναι έργο και αποτέλεσμα των δεξιών μπλε και πράσινων πολιτικών, που γαλούχησαν δεκαετίες τώρα σε τέτοιες συμπεριφορές, στην οκνηρία και τον ωχαδερφισμό μεγάλου μέρους του δημοσιοϋπαλληλικού προσωπικού, αρκεί αυτό να τους χειροκροτούσε και να τούς ψήφιζε. Ξεχνούν επίσης το χάιδεμα των δικών τους παιδιών, την προστασία και απαλλαγή τους από τις συνέπειες βαρύτατων παραπτωμάτων τους, καταστρατηγώντας με τις πλάτες προϊσταμένων και εγκάθετων διευθυντάδων διατάξεις νόμων και του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα. Είναι όλοι αυτοί που μετά βδελυγμίας απέρριπταν οιαδήποτε αξιολόγηση του προσωπικού, παρά την αντικειμενικότητα της προβλεπόμενης διαδικασίας και την λήψη συγκεκριμένων μέτρων αποτροπής οιασδήποτε αδικίας.
Την άσχημη εικόνα που οι ίδιοι δημιούργησαν και καλλιέργησαν εσκεμμένα επί σειρά ετών, προβάλλουν ξεδιάντροπα τώρα στην κοινή γνώμη και με γκαιμπελίστικες μεθόδους επιχειρούν να αποσπάσουν την συναίνεση της, προκειμένου να άρουν μια και καλή την μονιμότητα των εργαζομένων στο δημόσιο. Όμως ας μη λησμονεί κανείς ότι αυτοί που θα πληγούν άμεσα στην περίπτωση ευόδωσης των σχεδίων της δεξιάς, είναι οι συνεπείς εργαζόμενοι στο δημόσιο, αυτοί που κρατούν όρθια ακόμα την δημόσια διοίκηση, που τιμούν καθημερινά με φιλότιμο και συνέπεια το καθημερινό μεροκάματο, που αντιστέκονται στις αυθαιρεσίες και χαριστικές πράξεις των προϊσταμένων τους, που προτείνουν και αγωνίζονται για καλύτερη ποιότητα και ποσότητα υπηρεσιών, που σέβονται και κατανοούν τον πόνο και την αγωνία του συμπολίτη τους, όταν προσφεύγει σε αυτούς.
Όλοι αυτοί που δεν είναι αρεστοί στο κράτος της ρεμούλας και του πλιάτσικου που επιχειρεί να στήσει ο Κυριάκος, αυτοί είναι που θα πληρώσουν το μάρμαρο. Οι άλλοι, αυτοί που συνήθως και σήμερα ταλαιπωρούν, προσβάλλουν και απαξιώνουν τον πολίτη, ανάγοντας την λούφα σε επιστήμη, οι κολλητοί, τα λαμόγια της τοπικής μικροεξουσίας, δεν θα τους ενοχλήσει κανείς, θα παραμείνουν ανέγγιχτοι στις θέσεις τους για να συνεχίσουν να ασχημονούν σε βάρος των συμπολιτών τους.
Αμήχανο και με μια παραλυτική προδιάθεση ένα μέρος του δημοσιοϋπαλληλικού κόσμου παρακολουθεί τις εξελίξεις, ξορκίζοντας ενδόμυχα το κακό να μη κτυπήσει και την δική τους πόρτα. Ματαιοπονούν. Το νεοφιλελεύθερο ακροδεξιό επιτελικό παρακράτος σαρώνει δικαιώματα και εργατικές κατακτήσεις τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα. Μια ανάγνωση του απερίγραπτου πολυνομοσχεδίου για την περιβόητη Μητσοτάκεια ανάπτυξη, θα πείσει κάθε καλοπροαίρετο πολίτη για το που το πάει τελικά αυτή η κυβέρνηση.
Μονόδρομος πλέον η συγκρότηση εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ενός αρραγούς, αγωνιστικού μετώπου απέναντι στις εργατοκτόνες προθέσεις και τα ισοπεδωτικά για τα δικαιώματα των εργαζομένων, κυβερνητικά σχέδια. Απέναντι ακόμη και από τούς εν υπνώσει και όχι τυχαία επαγγελματίες εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, των οποίων η ηθική και συνδικαλιστική κατάπτωση είναι εδώ και καιρό βαθειά χαραγμένη στη συνείδηση όλων των εργαζομένων.
ΥΓ. Νέο κυβερνητικό κατόρθωμα. Κατατέθηκε νομοσχέδιο που εξασφαλίζει το ακαταδίωκτο σε τραπεζικά στελέχη για υποθέσεις απιστίας. Δηλαδή καταργεί την αυτεπάγγελτη δίωξη και ο κάθε τραπεζίτης θα μπορεί να διωχθεί, εφόσον ο ίδιος μηνύσει τον εαυτό του. Και εις ανώτερα Κυριάκο.