Του Γ. Τεκίδη
Ποιος δεν παραδέχεται ότι το πατριδεμπόριο διαχρονικά το έχει αναδείξει σε υπέρτατη προπαγανδιστική αξία η παλαιότερης κοπής εθνικοφροσύνη, μα και η σύγχρονη. Ο απροκάλυπτος εθνικισμός αγκαλιά με τον ανιστόρητο μεγαλοϊδεατισμό, κατά καιρούς αποτέλεσαν αποφασιστικά όπλα στην προπαγανδιστική φαρέτρα της δεξιάς και των ομογάλακτων ακροδεξιών πολιτικών της συγγενών, προκειμένου να περάσουν απόψεις και λύσεις για τα εθνικά μας ζητήματα. Απόψεις και λύσεις για τις οποίες πλήρωσε η πατρίδα μας πανάκριβο τίμημα με εθνικές ταπεινώσεις και εδαφικούς ακρωτηριασμούς.
Κήνσορες και αδυσώπητοι κριτές του πατριωτισμού των άλλων δεν διστάζουν να διχάσουν, να προβαίνουν σε δίκες προθέσεων των πολιτικών τους αντιπάλων, να αναθεματίζουν και να τους εγκαλούν για ενδοτισμό και εθνική μειοδοσία. Κι όλα αυτά στο βωμό εξυπηρέτησης των μικροκομματικών τους συμφερόντων και φυσικά στην κατάκτηση της πολυπόθητης κυβερνητικής καρέκλας.
Το έργο το ξαναείδαμε πρόσφατα με αφορμή τη συνθήκη των Πρεσπών. Σύμπασα η νεωτερίζουσα εθνικοφροσύνη και δυστυχώς όχι μόνο αυτή, μασκαρεμένη με την προβιά του ακραιφνούς και ανυποχώρητου πατριωτισμού και με σύμμαχο για την βρώμικη δουλειά τη πολιτικά πρωτεξαδέλφη χρυσή αυγή, εξαπέλυσε ένα πραγματικό οχετό παραπληροφόρησης κι μαύρης προπαγάνδας.
Από τη μια μεριά οι εντεταλμένοι και «γνήσιοι» πατριώτες και από την άλλη οι προδότες. Από την μια μεριά οι ταγμένοι στην υπεράσπιση των εθνικών μας συμφερόντων και από την άλλη οι ριψάσπιδες, οι εθνικοί μειοδότες, οι στιγματισμένοι. Και πάνω στον εθνικό τους οίστρο οι πατριδοκάπηλοι έμποροι των εθνικών μας δικαίων, τουλάχιστον ένα μεγάλο κομμάτι από τους μασκαρεμένους με περικεφαλαίες και χλαμύδες Μακεδονομάχους ξέχασαν, ότι οι πολιτικοί και ιδεολογικοί τους πρόγονοι ήταν αυτοί που εντός ολίγων ημερών παρέδωσαν την μισή Κύπρο στους Τούρκους το 1974. Και για μη ξεχνιόμαστε, τα Απριλιανά του 1967 φασιστικά αποβράσματα, οι Παπαδόπουλοι, οι Πατακοί, οι Ιωαννίδηδες και λοιποί χουντοαστέρες , οπαδοί και ψηφοφόροι της ΕΡΕ ήταν. Αλλά είπαμε, η μνήμη του Έλληνα πάσχει από ότι φαίνεται και η γιατρειά της μάλλον αργεί.
Έλα όμως που η ανείπωτη υποκρισία και η πολιτική αλητεία έχουν κοντά ποδάρια. Μόλις προχθές δημοσιεύτηκε επιστολή του πρώην πρωθυπουργού της ΝΔ του Κώστα Καραμανλή προς τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Μπους, με την οποία τον πληροφορούσε ότι η χώρα μας θα δεχόταν την ονομασία Μακεδονία – Σκόπια για εξωτερική χρήση και σκέτο Μακεδονία για εσωτερική για τους βόρειους γείτονες μας. Το πιο σημαντικό δε, είναι ότι την ύπαρξη της παραπάνω επιστολής επιβεβαιώνουν κύκλοι του πρώην πρωθυπουργού, του επονομαζόμενου και «κουρασμενου» ίσως λόγο του… μεγάλου έργου που επιτέλεσε κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του. Ο ίδιος ο Καραμανλής, αφού τελικά ξεκουράστηκε με την παρέλευση κοντά μιας δεκαετίας, αποφάσισε να σπάσει και την περιβόητη σιωπή του, λέγοντας ότι σωστά ο Κυριάκος καταψήφισε τη συμφωνία των Πρεσπών, ως επιβαρυντική για τα εθνικά μας συμφέροντα.
Αυτό είναι το πολιτικό μεγαλείο, έτσι εννοεί η δεξιά τον πατριωτισμό, έτσι υπερασπίζεται τα εθνικά συμφέροντα και την αλήθεια με την οποία είναι μαλωμένη από γεννησιμιού της. Ποιος από όλους αυτούς τους μεγαλόσχημους και στην ουσία σοβαροφανείς παράγοντες της δεξιάς και των συμμάχων της έχει το κουράγιο και την γενναιότητα δημόσια να παραδεχθεί ότι η συμφωνία αυτή κινήθηκε ακριβώς στα πλαίσια της εθνικής γραμμής που χαράχτηκε με πρωτοστατούντα τότε τον ίδιο τον κουρασμένο και τους άλλους πολιτικές ηγέτες εκείνης της εποχής; Μάταιο το ερώτημα. Κανείς.
Αυτοί, λοιπόν, οι υπερπατριώτες με το αζημίωτο έχουν ετοιμάσει και ένα κυβερνητικό πρόγραμμα ανάλογο του ήθους, μα και της… συνέπειας με την οποία υπερασπίστηκαν και στο παρελθόν τα λαϊκά συμφέροντα. Κανείς δεν καταλαβαίνει τι λένε. Οι αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις στελεχών της ΝΔ στα ΜΜΕ είναι στην ημερήσια διάταξη. Ιδιαίτερα στο ασφαλιστικό ζήτημα, η προγραμματική τους… σαφήνεια διεκδικεί παγκόσμια αναγνώριση. Δεν υπόσχονται, λέει, τίποτα και εδώ μπορεί να είναι πραγματικά ειλικρινείς. Υπόσχονται μόνο να μας αλλάξουν κυριολεκτικά τα φώτα, ετοιμάζοντας ένα χωρίς προηγούμενο γιουρούσι στον κρατικό κορβανά γιουρούσι που θα μείνει πραγματικά στην ιστορία. Όπως όντως ειλικρινείς είναι απέναντι στα κρυφά και φανερά αφεντικά τους. Αυτά που απλόχερα και με όλα τα μέσα τους θεμιτά και αθέμιτα τους στήριξαν προσδοκώντας το αντίτιμο των κόπων τους από τον Μητσοτάκη και τα όψιμα Κιναλίτικα δεκανίκια του.
Την αγοραία και ιταμή πρόκληση αυτού του μαύρου πολιτικοοικονομικού μετώπου που το μόνο που υπόσχεται τελικά είναι κέρδη και ωφέλειες για τον μπεζαχτά και ανέχεια και δυστυχία για την λαϊκή πλειοψηφία, θα την ανεχτεί μεθαύριο στην κάλπη ο κόσμος της δουλειάς και του μόχθου ή θα τους δώσει την απάντηση που μόνο αυτός ξέρει;