Η φρικιαστική ιστορία που προκάλεσε σοκ και αποτροπιασμό σε όλη την βικτωριανή Αγγλία.
Όλα άρχισαν με μία αγγελία στην Times and Mirror του Μπρίστολ. “Ζητείται σοβαρή καθωσπρέπει κυρία για να αναλάβει την ανατροφή παιδιού”. Την αγγελία είχε βάλει η Εβελίνα Μάρμον, μία 25χρονη σερβιτόρα σε μπαρ.
Δύο μήνες νωρίτερα, τον Ιανουάριο του 1896, η Εβελίνα είχε γεννήσει ένα κοριτσάκι, την Ντόρις. Έχοντας εγκαταλειφθεί από τον άντρα που την άφησε έγκυο και αδυνατώντας να εξασφαλίσει ρούχα και τροφή για το νεογέννητο κοριτσάκι της, αποφάσισε πως πρέπει να δώσει το παιδί της σε θετή οικογένεια.
Καθώς διάβαζε την αγγελία που είχε δημοσιεύσει, το μάτι της έπεσε σε μία άλλη αγγελία στην οποία αναγραφόταν: “Άτεκνο αντρόγυνο επιθυμεί να υιοθετήσει υγιές παιδί, ωραία κατοικία. Αμοιβή 10 λίρες.”
Οι θετές οικογένειες στην δεν ήταν κάτι το σύνηθες στην βρικτωριανή Αγγλία. Οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και η φτώχεια είχαν δημιουργήσει μία κανονική βιομηχανία υιοθεσιών, με χιλιάδες παιδιά να παραχωρούνται σε φιλεύσπαχνες οικογένειες. Η βιολογική μητέρα του παιδιού πλήρωνε ένα ποσό, και έτσι απαλλασόταν από το στίγμα ότι είχε αποκτήσει εξώγαμο.
Η Εβελίνα διάβασε την αγγελία και έγραψε αμέσως στην γυναίκα – κάποια κυρία Χάρντινγκ – ζητώντας περισσότερες πληροφορίες. Σύντομα έλαβε απάντηση: ” Με πολύ χαρά θα έπαιρνα ένα αξιαγάπητο μωρό για να το μεγαλώσω σαν δικό μου”. Αναφερόταν δε με αρκετές λεπτομέρειες στην αγάπη που έτρεφε για τα παιδιά. “Είμαστε άνθρωποι απλοί, νοικοκυραίοι, ζούμε σε αρκετά καλές συνθήκες. Δεν θέλω να πάρω το παιδί για τα χρήματα, αλλά για να του προσφέρω αγάπη και ένα ζεστό σπιτικό. Εγώ και ο άντρας μου αγαπάμε πολύ τα παιδιά και δεν καταφέραμε να αποκτήσουμε δικά μας. Το παιδί που θα ζήσει μαζί μου θα έχει ένα καλό σπίτι και μητρική αγάπη.”
Η Εβελίνα ενθουσιάστηκε με όσα διάβασε, δεδομένου ότι η κυρία Χάρντινγκ περιέγραφε το μέρος όπου έμενε με τον άντρας της ως ένα ιδανικό για να μεγαλώσει ένα παιδί, ωστόσο δίστασε όταν έμαθε ότι δεν της ζητούσε εβδομαδιαία αμοιβή για την ανατροφή της κόρης της, αλλά μία εφάπαξ αμοιβή 10 λιρών. Έλεγε ότι θα αναλάμβανε εξ ολοκλήρου την ευθύνη του παιδιού και ότι δεν θα χρειαζόταν να ασχοληθεί ξανά η ίδια με το εξώγαμο βρέφος.
Η Εβελίνα ταράχτηκε και δίστασε προς στιγμήν, ωστόσο η κατάσταση της ήταν τόσο απελπιστική που συμφώνησε με τους όρους της κυρίας Χάρντινγκ. Μία εβδομάδα αργότερα η Χάρντινγκ πήγε να παραλάβει το νεογέννητο, και μόλις την είδε η Εβελίνα δυσαρεστήθηκε, καθώς ήταν μία ηλικιωμένη κυρία με σκυθρωπό πρόσωπο.
Η Εβελίνα ησύχασε μόλις είδε πόσο στοργικά πήρε η κυρία Χάρντινγκ το παιδί της στην αγκαλιά της, και αφού κουβέντιασαν για το υπέροχο περιβάλλον που πρόκειται να μεγαλώσει, σηκώθηκε να φύγει.
Λίγες ημέρες μετά η Εβελίνα έγραψε στην κυρία Χάρντινγκ για να μάθει νέα της κόρης της, και ανακουφίστηκε όταν έμαθε πως όλα ήταν καλά. Αυτή όμως θα ήταν και η τελευταία φορά που θα μάθαινε νέα για την κόρη της, καθώς όλα τα επόμενα γράμματα της έμειναν αναπάντητα.
Πολύ αργότερα θα ερχόταν στο φως μία φρικιαστική ιστορία, καθώς η κυρία Χάρντινγκ δεν ήταν αυτή που έλεγε πως είναι. Το πραγματικό της όνομα ήταν Αμέλια Ντάιερ, μίας γυναίκας που παρουσιαζόταν ως υποψήφια θετή μητέρα για να παίρνει εξώγαμα παιδιά και στην συνέχεια να τα σκοτώνει.
Η Ντάιερ πήγε το μικρό κοριτσάκι στην οδό Μάγιο στο Ουίλσντεν, όπου ζούσε η κόρη της. Την ανέβασε σε ένα δωμάτιο του επάνω ορόφου και την στραγγάλισε με μία λευκή ταινία, την οποία τύλιξε γύρω από τον λαιμό της.
Το επόμενο πρωί παρέλαβε άλλο ένα παιδί, ένα αγοράκι 13 μηνών, που είχε το ίδιο τραγικό τέλος με το κοριτσάκι της Εβελίνα. Το επόμενο βράδυ η Ντάιερ έβαλε άλλα δύο πτώματα σε μία σακούλα σκουπιδιών, την οποία πέταξε σε ένα ερημικό σημείο κοντά στον υδατοφράκτη του Καβερσάμ Λοκ. Δεν έμαθε ποτέ ότι η σακούλα δεν βυθίστηκε.
Με την υποψία ότι η Ντάιερ δολοφονούσε βρέφη, η αστυνομία άρχισε να ερευνά ένα τμήμα του ποταμού, και τελικά ανέσυρε τρεςι σωρούς βρεφών, μεταξύ των οποίων και αυτού της Εβελίνας.
Στις 22 Μαΐου 1896 παρουσιάστηκε στη δίκη για τις δολοφονίες. Δήλωσε ένοχη για μία από τις δολοφονίες – του μωρού της Εβελίνας – ενώ ο συνήγορος υπεράσπισης ισχυρήστηκε παραφροσύνη. Ο ισχυρισμός απορρίφθηκε άμεσα και οι ένορκοι συνεδρίσαν μόλις τεσσεράμιση λεπτά για να την κρίνουν ένοχη και να της επιβάλουν ποινή θανάτου.
Δύο εβδομάδες μετά η Αμέλια απαγχονίστηκε. Η ατυνομία δεν ανακάλυψε ποτέ πόσα άλλα μωρά είχε δολοφονήσει, αλλά η τεράστια συλλογή της από μωρουδιακά ρούχα και γράμματα που βρέθηκαν, οδήγησαν στο συμπέρασμα πως ήταν πολλά περισσότερα. Κάποιοι πιστεύουν πως είχε σκοτώσει πάνω από 400 βρέφη, φτάνοντας έτσι να θεωρείται η πιο αιμοσταγής κατά συρροή δολοφόνος στα ιστορικά χρονικά.
Πηγή: perpetual.gr