Του Γ. Τεκίδη
Έχει ο καιρός γυρίσματα έλεγαν οι παλαιότεροι και δεν είχαν καθόλου άδικο. Ποιος να το έλεγε πριν λίγους μήνες πως η υπόθεση με την συμφωνία των Πρεσπών θα κατέληγε σε μπούμερανγκ, σε μια δίχως προηγούμενο αυτοπαγίδευση, σε ένα τέλειο εξευτελισμό της δεξιάς του Κ. Μητσοτάκη.
Η προδοτική, λοιπόν, η κατάπτυστη, η αντεθνική συμφωνία, ως δια μαγείας μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου μετατράπηκε σε συμφωνία της οποίας, αν τηρηθούν πιστά οι όροι και από τις δυο πλευρές, θα αποβεί ωφέλιμη για τους λαούς των Βαλκανίων και για την εμπέδωση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή. Ποιών είναι οι παραπάνω διαπιστώσεις; Μα των πρώτης γραμμής κυβερνητικών στελεχών, αρχής γενομένης από τους κκ Παναγιωτόπουλο και Βαρβιτσιώτη του υπουργείου άμυνας, απεκδύεται οιαδήποτε πρόθεση και διάθεση να αποκαλέσει τους πολιτικούς του αντιπάλους προδότες, όσο κι αν διαφωνεί με κάποιες επιμέρους πτυχές της συμφωνίας και εν πάση περιπτώσει στην πολιτική αντιπαράθεση όταν αυτή οξύνεται λέγονται και απαράδεκτες υπερβολές. Τέτοια από τον σοβαρό κ. Δένδια.
Άναυδα και τα αφιονισμένα ακροδεξιά μπουλούκια που μήνες τώρα τρέφονταν με την μισαλλόδοξη και ανερμάτιστη φαιά προπαγάνδα της ΝΔ , αυτά που πρωτοστατούσαν στις πεζοδρομιακές ασχήμιες, με απειλές, ύβρεις και κρεμάλες εναντίον των «προδοτών» του Σύριζα που ξεπούλησαν την Μακεδονία. Τι περίμενε όλος αυτός ο ακροδεξιός εσμός, ακόμη και ένα μέρος των συμπολιτών μας παρασυρμένο από τον πρωτοφανή καταιγισμό μιας ισοπεδωτικής πατριδοκάπηλης προπαγάνδας; Σίγουρα την καταγγελία από πλευράς Μητσοτάκη σε όλα τα διεθνή φόρα αυτής της «αντεθνικής» συμφωνίας, την κατάθεση βέτο στην ΕΕ σχετικά με τις διαδικασίες ένταξης σε αυτήν της Βόρειας Μακεδονίας και μια σειρά άλλες πρωτοβουλίες με τις οποίες θα αναζητούνταν η ακύρωση αυτής της συμφωνίας και η έναρξη νέων διαπραγματεύσεων για την επίτευξη μιας καινούργιας. Για να ακολουθήσουν και άλλοι με συνεντεύξεις τους στο ίδιο μήκος κύματος, με πιο εντυπωσιακή αυτή του κ. Δένδια.
Η μετεκλογική Μητσοτακική κυβίστηση -κοινώς κωλοτούμπα- είναι συγκρίσιμη μόνο με αυτές των πρωταθλητών σε ασκήσεις εδάφους και η απογοήτευση για τον εμπαιγμό και την εξαπάτηση των απανταχού Μακεδονομάχων απερίγραπτη. Βλέπεται το σχέδιο προσέλκυσης και αρπαγής της ψήφου ενός ακραία συντηρητικού κοινού και ειδικά των ομογάλακτων πολιτικά ακροδεξιών και χρυσαυγιτών, έλαβε τέλος με τις εκλογές του Ιουλίου. Ένας αμήχανος και απομονωμένος στο θέμα αυτό, ακόμα και από τους πολιτικούς του συνοδοιπόρους στο ΕΛΚ, πρωθυπουργός παραδέρνει προσπαθώντας να ισορροπήσει μεταξύ των λίγων σοβαρών φωνών εντός του κόμματος του, και των ακραίων Γεωργιάδηδων, Βορίδηδων, Πλεύρηδων, Μπογδάνων και άλλων ακροδεξιών μπουμπουκιών που με άτυπο επικεφαλής τους τον Σαμαρά, τον κρατούν αιχμάλωτο. Μέχρι τώρα είτε στην αντιπολίτευση, είτε στην κυβέρνηση ο Κυριάκος υιοθέτησε άλλες φορές αυτόβουλα και άλλες πιεζόμενος την τακτική και συμπεριφορά των γνωστών σε όλους μας παπατζήδων. Εδώ ο παπάς, εκεί ο παπάς, που είναι ο παππάς; Εδώ η Μακεδονία, εκεί η Μακεδονία, που είναι η Μακεδονία;
Γνωστός στη μικρή μας πόλη παπατζής συλλαμβάνεται και παραπέμπεται σε δίκη. Στην ερώτηση του προέδρου του δικαστηρίου «εδώ κατηγορούμενε τα χαρτιά λένε ότι έπαιζες το παράνομο τυχερό παιχνίδι του παπά και έπαιρνες τα λεφτά του κόσμου», εκείνος ατάραχος απαντά «στα αστεία το έκανα κ. πρόεδρε, θα τα γύριζα πίσω».
Ο σημερινός πρωθυπουργός στον μελλοντικό ιστορικό, κριτή των πεπραγμένων του, τι απάντηση άραγε θα έδινε, όταν με ασύλληπτη επιπολαιότητα, ανευθυνότητα και με νοοτροπία ανεκδιήγητου τζογαδόρου, χειρίζεται τέτοιας σημασίας εθνικά θέματα, αποσκοπώντας στην ικανοποίηση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων και της προσωπικής του ματαιοδοξίας;