Ήρθαν οι πρώτοι πρόσφυγες στην Πιερία. Ενενήντα πέντε άτομα αργά χθες το βράδυ, όλοι οικογένειες με παιδιά. Μωρά στην αγκαλιά από μικρές μανάδες και μπαμπάδες γλυκά προσωπάκια, γελαστά, χαρούμενα, κουρασμένα και φοβισμένα.Με τις δημόσιες υπηρεσίες έτοιμες.
Ο στρατός είχε στήσει τις σκηνές στο κάμπιγκ και τους υποδέχτηκε η διοίκηση με κρουασάν και χυμό προσφορά των ιδίων.
Η αστυνομία παρούσα για να βοηθήσει όπου χρειαστεί, το ΕΚΑΒ κλήθηκε και έφθασε αμέσως για ένα παιδάκι που δηλώθηκε με πυρετό. Το προσωπικό παρών.
Παρόντες και εθελοντές με είδη πρώτης ανάγκης, με εθελοντή μεταφραστή για την τακτοποίηση των προσφύγων.
Οι οικογένειες με μωρά παιδιά σε δωμάτια και οι υπόλοιποι σε σκηνές.
Έτρεξαν να αγοράσουν γάλα για τα μωρά, νάυλον ειδικό υπόστρωμα για τις σκηνές, πρόχειρο φωτισμό και από κοντά και παράγοντες της περιοχής.
Με ανησυχία μην του λείψει τίποτε, για την προετοιμασία της επόμενης μέρας, της κινητοποίησης για να καλύψουν πρόσθετες ανάγκες. Ήταν μια δύσκολη βραδιά ενός δύσκολου διημέρου και μιας ακόμα δύσκολης βδομάδας που θα ακολουθήσει.
Μια ανατριχίλα και ένα σύγκρυο βλέποντας τα πρόσωπα των προσφύγων και ειδικά των μικρών παιδιών, βλέποντας την ζεστή τους ανταπόκριση σε ένα χαμόγελο και ένα χάδι.
Σκεφτόμενοι εμείς την Οδύσσειά τους, τα εκατοντάδες χιλιόμετρα που διήνυσαν, τις θάλασσες που πέρασαν για να αποφύγουν τον πόλεμο, ξεριζωμένοι από την πατρίδα τους γυρεύοντας ένα καλύτερο αύριο γι αυτούς και για τα παιδιά τους.
Και είμασταν όλοι εκεί φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι με την ίδια ανησυχία να τους υποδεχτούμε όσο μπορούμε καλύτερα κάτω από τη σκέπη του Ολύμπιου, Ξένιου Δία. Με τα φώτα ανοιχτά, με την φωτογράφηση ελεύθερη, με την διακριτικότητα όμως που αρμόζει, μακριά από φωτογραφημένη ελεημοσύνη και φωτογραφίες για το προσωπικό άλμπουμ.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί απόψε, στα μάτια αυτών των προσφύγων βλέπει κάποιος ότι αξίζει ο αγώνας για τον συνάνθρωπο.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο στρατό και την αστυνομία σε έναν καινούργιο ρόλο.
Και κάτι ακόμα. Όσοι αντιδρούν. φωνάζουν και στρέφονται εναντίον τους θα λυγίσουν και αυτοί από τα προσωπάκια αυτών των παιδιών, από το αθώο τους βλέμμα, από την ανησυχία των γονιών τους. Θα αναγνωρίσουν τις ρίζες τους, τον χαμένο Οδυσσέα, τους απανταχού και από πάντοτε περιπλανώμενους από τη μοίρα τους Έλληνες, τον αέναο αγώνα του ανθρώπου για καλύτερη ζωή.
Ήρθαν οι πρόσφυγες. Καλώς τους δεχτήκαμε.
Α.Δ.Μ.