Του Γ. Τεκίδη
Εύλογο το ερώτημα το οποίο πρέπει να απασχολούσε και τον μακαρίτη Γ. Ράλλη, πρωθυπουργό της χώρας το 1980, τον θεωρούμενο και πεφωτισμένο πολιτικό της συντηρητικής παράταξης, όταν αγορεύοντας από του βήματος της βουλής, διατύπωσε ευθαρσώς την άποψη «και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθη κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων, δεν κρατεί άνθη». Η συζήτηση στη βουλή αφορούσε τον χαμό, τι χαμό δηλαδή, να πούμε καλύτερα την δολοφονία του φοιτητή της Νομικής Ιάκωβου Κουμή όπως και της Σταματίνας Κανελλοπούλου από τους τότε αρχάγγελους της τήρησης του νόμου και της τάξης στην διάρκεια πορείας για το πολυτεχνείο εκείνη τη χρονιά.
Η παραπάνω φράση του Γ. Ράλλη στην προσπάθεια του να δικαιολογήσει την κρατική ανομία, επίκαιρη και σήμερα απηχεί την πάγια και διαχρονική θέση-άποψη για τον ρόλο τον οποίο προορίζει η δεξιά και ιδιαίτερα η σημερινή ακροδεξιά κυβέρνηση, τα σώματα ασφαλείας πλαισιωμένα οσονούπω και από τις γνωστές παρακρατικές παραφυάδες.
Στην περιβόητη υπόθεση της ζαρντινιέρας στην Θεσσαλονίκη, όπου και εκεί κακοποιήθηκε βάναυσα ο Κύπριος σπουδαστής Αυγουστίνος Δημητρίου από ασφαλίτες με πολιτικά, πάλι σε εκδήλωση για το πολυτεχνείο το 2006, στήθηκε ολόκληρη παράσταση με σκηνοθέτες και σεναριογράφους το υπουργείο δημόσιας τάξης και το αρχηγείο της ΕΛΑΣ, προκειμένου να πείσουν τους πάντες ότι επρόκειτο για αυτοτραυματισμό του ίδιου του σπουδαστή που έπεσε μόνος του πάνω σε μια ζαρντινιέρα και στη συνέχεια σε διερχόμενο μηχανάκι. Χαρακτηριστικές και οι δηλώσεις του τότε αρχηγού της αστυνομίας για «παροιμιώδη αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία της αστυνομίας», όπως και του αξέχαστου πολυπράγμονα υπουργού δημ. τάξης Β. Πολύδωρα για «επαγγελματισμό, μεθοδικότητα και ψυχραιμία των οργάνων της τάξης».
Είναι να απορεί κανείς με τους κατάπληκτους και αυτούς που απορούν για την έκταση και την αγριότητα των επεισοδίων που έλαβαν χώρα τελευταία στις εκδηλώσεις μνήμης των αδικοχαμένων του πολυτεχνείου, μα και του νεαρού Γρηγορόπουλου. Λες και ξαφνικά μέρος της συλλογικής μας μνήμης κατέβηκε σε απεργία διαρκείας διαγράφοντας βιώματα και γεγονότα του πρόσφατου αλλά και του απώτερου παρελθόντος. Ενός παρελθόντος στο οποίο η δεξιά θεωρώντας την χώρα και την διακυβέρνηση της προσωπική υπόθεση, μετέτρεψε σώματα ασφαλείας και κρατικές υπηρεσίες σε ένα αμείλικτο μηχανισμό καταστολής και βίας εναντίον του λαϊκού παράγοντα που δεν συμμορφώνεται, ούτε συνάδει με τις επιθυμίες και τις πολιτικές της.
Η φράση «εσείς είστε ο νόμος, εσείς και το κράτος» κυβερνητικών παραγόντων της δεξιάς προς το προσωπικό της ΕΛΑΣ, συνεχίζει ιδιαίτερα τώρα να σηματοδοτεί την δράση και την συμπεριφορά των… οργάνων της τάξης απέναντι στον εχθρό-λαό. Η αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού, αυτού που αντιδρά, διεκδικεί και μάχεται τις αντιλαϊκές πολιτικές της σκληρής δεξιάς, υπήρξε από τα πρώτης προτεραιότητας ζητήματα που απασχόλησαν τις κυβερνήσεις της. Η συντριβή και εκμηδένιση ακόμη και της σκέψης και της πρόθεσης για αγωνιστική αντίδραση απέναντι στα κυβερνητικά σχέδια, έχει αναχθεί σε εμμονή, σε ιδεολόγημα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Κατοχική δύναμη θύμιζαν προχθές οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις. Οι εικόνες απερίγραπτης βίας και εξευτελισμού ακόμη και διαδηλωτών που δεν προκάλεσαν, δεν παρανόμησαν, έκαναν τον γύρο του κόσμου δυσφημώντας την χώρα που γέννησε τη δημοκρατία. Ιδιαίτερα προκλητικές και οι δηλώσεις συγκάλυψης της αποτρόπαιης συμπεριφοράς των πραιτοριανών της έννομης τάξης, από τον νεόκοπο φανατικά δεξιό υπουργό δημόσιας τάξης, πρώην εκσυγχρονιστή σοσιαλιστή κ. Χρυσοχοϊδη, ο οποίος δεν διαπίστωσε καμία υπερβολή, ούτε ιδιαιτέρως βίαιη συμπεριφορά της αστυνομίας, η οποία πάντα κατά την άποψη του έκανε τη δουλειά της απέναντι στους… Ράλληους δαίμονες.
Ας μη τρέφει κανείς αυταπάτες για το υποτιθέμενο κυβερνητικό δημοκρατικό ήθος και τα ανύπαρκτα αποθέματα ανοχής και διάθεσης για συνεννόηση με όσους επιμένουν αγωνιστικά να διεκδικούν δικαιώματα διαδηλώνοντας ειρηνικά την αντίθεση τους στις ασκούμενες σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Η καταφυγή της δεξιάς στη βία και την καταστολή είναι διαχρονικά διαπιστωμένη και καταγεγραμμένη στη λαϊκή συνείδηση. Στην προσπάθεια ευόδωσης των στόχων της, δεν είναι η πρώτη φορά που αυθαίρετα επικαλείται και επιστρατεύει στο ιδεολογικό της οπλοστάσιο Αγίους, Αγγέλους και Αρχαγγέλους, εμπαίζοντας λαό και Θεό, στον οποίο υποτίθεται ότι πιστεύει.
Και για να μη ξεχνάμε, η δεξιά αλλάζει κατά καιρούς φορεσιά, αλλά ποτέ περπατησιά.