Τις μέρες αυτές όλοι γινόμαστε ακούσια πειραματόζωα στην εύρεση εμβολίου κατά της κοινωνικής μας παθογένειας:
-Ποια είναι η σχέση μας με το κράτος; Εκείνο έχει καμία σχέση μ’ εμάς;
-Τι σημαίνει πίστη και τι μισαλλοδοξία;
-Προς τι η στείρα πολιτική κόντρα και κριτική του κάθε πικραμένου;
-Τι λαός είμαστε; Λες να είμαστε τελικά ομόψυχοι και να μας χαλάνε τα μικροκομματικά μας τσαρούχια;
-Θέλουμε τελικά να ψοφήσει η κατσίκα του διπλανού ή μας κάνουν να θέλουμε;
-Και στην τελική: Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει; Στο μεταξύ συνεχώς μας αρρωσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά;
Αυτά και άλλα πολλά προσεχώς στην μετά- virus ελληνική πραγματικότητα.
Τι θα έχει μείνει από τον ιό σε δύο, τρεις, δέκα, ίσως, μήνες;
Ίσως μόνο τα κορμιά μας στοιβαγμένα στις πλαζ και το μυαλό μας νωθρό από τη μεσημεριανή σιέστα.
Και η Ελλάς στη ΜΕΘ;
Ίδωμεν….
Θ. Σιαμάγκας
Εκπαιδευτικός