Η Κατερίνα Καλαμπάκα και ο Κώστας Γκουτέλιας γνωρίστηκαν στη Θεσσαλονίκη και, αφού ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους στη Δασολογία και τη Χημεία αντίστοιχα, μπήκαν στη διαδικασία αναζήτησης εκείνης της εργασίας που θα τους έδινε προοπτικές, θα κρατούσε ζωντανό το ενδιαφέρον τους και θα βελτίωνε την ποιότητα ζωής τους. Το Λιτόχωρο, ο τόπος όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η Κατερίνα, φαινόταν να έχει καλές προοπτικές για να φτιάξουν κάτι δικό τους, που θα μπορούσε να τους δίνει χαρά με την εξέλιξή του και θα εξασφάλιζε το μέλλον τους.
Βέβαια, πολλοί είναι αυτοί που ονειρεύονται τη ζωή στην επαρχία, αλλά λίγοι αυτοί που το τολμούν. Αν σκεφτείς τον κόπο που χρειάζεται, τον αναγκαίο χρόνο αναμονής μέχρι να δεις τους καρπούς της δουλειάς σου αλλά και τις δύσκολες συνθήκες της ελληνικής εξοχής, δεν τους αδικώ. Για να φύγεις μακριά από την πόλη και να δημιουργήσεις μια επιχείρηση, πρέπει να έχεις κότσια ή τρέλα. Το ζευγάρι αυτό φαίνεται πως έχει και τα δύο, αλλά περισσότερο έχει όρεξη για δημιουργία, πείσμα και όραμα. Έτσι, το πλάνο τους για απόδραση στην Πιερία ξεκίνησε γύρω στο 2013.
Από τη στιγμή που έμαθα για την ιστορία και γνώρισα τα προϊόντα τους, έβαλα σκοπό να τους επισκεφτώ και να δω τις καλλιέργειές τους από κοντά. Η επιθυμία μεγάλωσε με την άφιξη της άνοιξης, που είναι η εποχή της συγκομιδής, και σκεφτόμουν ολάνθιστα λιβάδια με δεκάδες αρώματα. Δυστυχώς, η πανδημία άλλαξε τα σχέδιά μου, αλλά δεν άντεξα να μην επικοινωνήσω με τα παιδιά και να μάθω τηλεφωνικώς όλα εκείνα που ήθελα.
Είναι σημαντικό να καταλάβει κάποιος πως τα λουλούδια έχουν μια τρομερή δύναμη. Ομορφαίνουν ένα πιάτο με απλό και άμεσο τρόπο. Και μπορούν να χρησιμοποιηθούν παντού. Η γεύση τους, στα περισσότερα είδη, δεν είναι ικανή για να επηρεάσει το πιάτο. Είναι υπέροχο, όμως, να τα βλέπεις σε ένα ζεστό ρόφημα, πάνω σε μια σαλάτα, σε γλυκά ή ακόμα και πάνω σε ένα πιάτο spaghetti.
«Την ιδέα την έριξε η Κατερίνα» μου λέει ο Κώστας και συνεχίζει: «Λόγω σπουδών, είχε μεγάλη επαφή με το περιβάλλον και γενικότερα το οικοσύστημα και η προοπτική να εκμεταλλευτούμε το κτήμα που είχε στην Πιερία ήταν εξαιρετική. Αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε με την καλλιέργεια των βοτάνων για πολλούς λόγους. Αρχικά, τα αγαπούσαμε ανέκαθεν και ξέραμε ότι υπάρχουν κάποια είδη αυτοφυούμενα στην περιοχή, οπότε φανταστήκαμε ότι η καλλιέργεια θα μπορούσε να αποδώσει. Εξάλλου, τα βότανα χρησιμοποιούνται με πάρα πολλούς τρόπους, π.χ. σε αφεψήματα ή αιθέρια έλαια, και υπάρχει μεγάλο αγοραστικό ενδιαφέρον».
Συνεχίζουμε την κουβέντα μας και καταλαβαίνω πως τα παιδιά έπεσαν στα βαθιά κατευθείαν. Δεν υπήρχε οικογενειακό background και όλα έπρεπε να δοκιμαστούν από την αρχή. Κάποια στρέμματα που είχαν ελιές δεν υπήρχε λόγος να θυσιαστούν για νέες καλλιέργειες, έτσι ένα χωράφι ενός στρέμματος ήταν ό,τι έπρεπε για να γίνει η πρώτη προσπάθεια.
Οι τέσσερις πρώτες καλλιέργειες έγιναν με τσάι του βουνού, μελισσόχορτο, φασκόμηλο και ρίγανη και η πρώτη συγκομιδή ήρθε το καλοκαίρι του 2013 με ποσότητες μικρές, αλλά ικανές για να δειγματίσουν τα προϊόντα τους. Ταυτόχρονα, ξεκίνησαν όλες οι διαδικασίες που θα οδηγούσαν στη βιολογική πιστοποίηση. Φαντάζομαι τη διαμονή και την καθημερινότητά τους ειδυλλιακές. Ψάθινα καπέλα που αρμενίζουν στον αέρα, φλοράλ ρούχα, γεύματα κάτω από μεγάλα δέντρα, βόλτες στη φύση και άλλα τέτοια μυθιστορηματικά, αλλά τα παιδιά με προσγειώνουν στην πραγματικότητα.
«Δεν είναι καθόλου ειδυλλιακή η ζωή ενός αγρότη. Όλα εξαρτώνται από τις καιρικές συνθήκες, με όλες τις συνέπειες που μπορεί κάποιος να καταλάβει. Το ότι ο κόπος μιας χρονιάς μπορεί να χαθεί από μια χαλαζόπτωση δεν είναι καθόλου ειδυλλιακό. Όχι ότι περνάμε άσχημα. Λίγα πράγματα μας λείπουν από την πόλη. Έχουμε μια καθημερινότητα γεμάτη και μια συνεχή προσμονή για όσα μεγαλώνουν και όσα έρχονται. Αλλά σίγουρα τα πράγματα δεν είναι εύκολα ή μόνο γοητευτικά.
Μια συνηθισμένη μέρα μας, σε περίοδο όπως αυτή, λίγο πριν αρχίσουν οι συγκομιδές, ξυπνάμε με το πρώτο φως, κάνοντας τις δουλειές του γραφείου. Ελέγχουμε τα mails μας, απαντάμε σε πελάτες, κοιτάμε τις παραγγελίες και παίρνουμε ένα καλό πρωινό, για να μπορέσουμε να αντέξουμε στη συνέχεια. Μετά, βγαίνουμε στο χωράφι και ξεκινάμε τις εργασίες που πρέπει να γίνουν κι αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν τη συντήρηση των εκτάσεων, δηλαδή ξεχορτάριασμα, κόψιμο χόρτων, κλαδέματα, σπορές, μεταφυτεύσεις, εγκαταστάσεις σε τελική θέση ή συγκομιδές, ανάλογα με το είδος και τη διαχείριση των προϊόντων. Τελειώνουμε με τη δύση του ηλίου, οπότε ξαναγίνεται έλεγχος των mails».
Διαβάστε τη συνέχεια στο lifo.gr