Ηθοποιός με αγάπη για το θέατρο και τον Κινηματογράφο η Κατερίνα Δημάτη. Από παιδί την μάγευε η τέχνη της υποκριτικής. Άλλωστε, στον Άγιο Δημήτριο Πιερίας, το χωριό όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, όλοι μιλούσαν για το ταλέντο της μικρής Κατερίνας….
Μετά το πέρας των μαθητικών χρόνων αποφάσισε να πάει για σπουδές στην Αθήνα, τις οποίες ολοκλήρωσε με επιτυχία το 2015. Βέβαια, η καριέρα της στο θέατρο ξεκίνησε ένα χρόνο νωρίτερα, το 2014, όταν πρωταγωνίστησε στο θέατρο Τζένη Καρέζη, με την παιδική παράσταση «Βασίλισσα του χιονιού».
Η Κατερίνα Δημάτη επιστρέφει στην αγαπημένη της πατρίδα, την Πιερία, ως ηθοποιός! Θα συμμετάσχει στη θεατρική παράσταση «Προμηθέας Δεσμώτης» του Αισχύλου, η οποία θα παρουσιαστεί το Σάββατο 16 Ιουλίου στο Αρχαίο Θέατρο του Δίου, στο πλαίσιο του 51ου Φεστιβάλ Ολύμπου.
Με αφορμή, λοιπόν, την παράσταση «Προμηθέας Δεσμώτης», σε σκηνοθεσία Άρη Μπινάρη, η Κατερίνα Δημάτη μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις της για το θέατρο, τη μέχρι τώρα επαγγελματική της πορεία σε ένα σκληρά ανταγωνιστικό χώρο, καθώς και για την απόφασή της να ακολουθήσει την υποκριτική τέχνη.
Συνέντευξη στον Βαγγέλη Μπαντέ
Ποια ήταν τα κίνητρα που σας οδήγησαν στις σπουδές στην υποκριτική; Τι ήταν αυτό που σε γοήτευσε στη συγκεκριμένη τέχνη;
Από παιδί με μάγευε η τέχνη αυτή. Φαινόταν στα μάτια μου σαν ένα απολαυστικό παιχνίδι, που σταματά το χρόνο. Όταν πήρα την απόφαση να το ακολουθήσω επαγγελματικά, το μόνο που θυμάμαι να με κινεί προς τα κει ήταν η ορμή μου, γιατί ήταν κάτι που καταπίεζα για καιρό. Αυτό που την κάνει γοητευτική είναι ότι όσο εύκολη μπορεί να φαίνεται απ’έξω, άλλο τόσο δύσκολη πραγματικά είναι και ο τρόπος με τον οποίο κάνει τους ανθρώπους να συναντιούνται.
Θέατρο, τηλεόραση ή κινηματογράφος;
Θα τα διαχώριζα μόνο ως θεατής. Έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στον κινηματογράφο και το θέατρο. Τηλεόραση δεν έχω σπίτι μου. Χρόνια τώρα. Ως ηθοποιός, όμως, θέλω να υπάρχουν όλα στη δουλειά μου.
Μίλησε μας για την μέχρι τώρα επαγγελματική σου πορεία;
Τελείωσα τις σπουδές μου το 2015. Η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά ήταν το 2014, όταν πρωταγωνίστησα, στο θέατρο Τζένη Καρέζη, με την παιδική παράσταση «Βασίλισσα του χιονιού» . Από τότε συμμετείχα σε διάφορες δουλείες, μια από τις οποίες ήταν και ο «Γλάρος, αυτό ήθελα να πω». Μια διασκευή πάνω στο «Γλάρο» του Τσέχωφ, που έγινε από την ομάδα hashart theater group και έπαιξε στο φεστιβάλ Δημητρίων της Θεσσαλονίκης. Το 2017 γνώρισα την τεχνική του Θόδωρου Τερζόπουλου. Η τεχνική αυτή με βοήθησε να έρθω πραγματικά σε επαφή με το σώμα μου και τις δυνατότητές του, αλλά με μετακίνησε και εσωτερικά. Το 2018 γνώρισα τον Άρη Μπινιάρη και μέχρι σήμερα συνεργάζομαι μαζί του.
Ποια δουλειά σου, μέχρι στιγμής έχεις ξεχωρίσει;
Αγαπάω πολύ τα «ΠΑΡΆΣΙΤΑ», της Vivienne Franzman . Εκεί έκανα μια τοξικομανή γυναίκα., που ήταν κακοποιημένη και παραμελημένη από παιδί. Η παράσταση αυτή μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω στις γυναικείες φυλακές της Θήβας και αυτή είναι μια μέρα, που θα θυμάμαι για πάντα. Επίσης αγαπώ όλες τις δουλειές μου με τον Άρη Μπινιάρη. Και αυτό γιατί απολαμβάνω να αναπνέω στα περιβάλλοντα, που ο Άρης κάθε φορά δημιουργεί.
Ποιος είναι ο ρόλος που θα ονειρευόσασταν να παίξεις στο θέατρο;
Πολλοί!! Οι ρόλοι οι αγαπημένοι δεν τελειώνουν. Και χαίρομαι, που δεν είναι μονάχα ένας! Δεν θα μπορούσε άλλωστε. Αυτό, όμως, που δίνει την μεγαλύτεροι απόλαυση στη δουλειά μου είναι οι άνθρωποι. Όταν συμβαίνει να δουλεύω με καλούς ηθοποιούς, αλλά και καλούς ανθρώπους είναι σαν να εκτοξεύεται μαζί με τη δημιουργικότητά μου και η χαρά γι’ αυτό που κάνω.
Είναι εύκολο για μια γυναίκα από την επαρχία να μπει στο συγκεκριμένο χώρο και να κάνει καριέρα; Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισες στη μέχρι τώρα πορεία σου;
Χωρίς να είμαι υπερβολική, θα πω ότι αυτός είναι ο συνδυασμός που σκοτώνει!!! Πέρα από την πλάκα, η αλήθεια είναι, πως για εμάς τις γυναίκες είναι δύσκολο. Ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που έχουν να αντιμετωπίσουν οι άντρες. Είμαστε με διαφορά περισσότερες. Επίσης πολλές γυναίκες δημιουργοί του χώρου, δεν διακρίνονται εύκολα σε θέσεις κύρους. Αυτό είναι καθαρά αποτέλεσμα της πατριαρχικής μας πραγματικότητας. Τα τελευταία χρόνια γίνονται κάποια βήματα για να αρχίσει να σπάει δειλά δειλά η ανδροκρατία στο ελληνικό τοπίο, αλλά πιστεύω ότι έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας ακόμη. Και ναι, το να είσαι ένα παιδί από την επαρχία, που έρχεται Αθήνα ,να διεκδικήσει τα όνειρά του, έχει δυσκολίες σε πολλά επίπεδα. Θυμάμαι και τον φόβο μου και τη μοναξιά μου και την ανασφάλεια, που βίωνα το πρώτο διάστημα. Αλλά αυτό που νιώθω σήμερα είναι ότι όσο περισσότερα είναι τα εμπόδια και οι δυσκολίες στη ζωή μας, τόσο περισσότερο νοηματοδοτείται μέσα μας ο αγώνας, που κάνουμε, όταν τα ξεπερνάμε.
Μίλησέ μας για την παράσταση «Προμηθέας Δεσμώτης» του Αισχύλου. Τι ιδιαίτερο έχει η παράστασή σας, ώστε να έρθουμε στο αρχαίο θέατρο του Δίου να την δούμε;
Ο Προμηθέας Δεσμώτης είναι μια παράσταση για την οποία είμαι περήφανη πολύ! Είναι το δεύτερο καλοκαίρι που περιοδεύουμε και χαίρομαι αφάνταστα, που ερχόμαστε στον τόπο μου. Πέρυσι είδαν την παράστασή μας κοντά στα 50.000 άτομα και αυτό που βιώσαμε ήταν συγκλονιστικό. Πρόκειται για ένα θεατρικό και μουσικό γεγονός μαζί. Η ρυθμικότητα του ποιητικού λόγου οδηγεί. Έχει φτιαχτεί ένα ηχητικό περιβάλλον, που δίνει στο κείμενο πνοή με πολύ δυναμικό και αρχέγονο τρόπο. Είναι μια παράσταση, που δεν πρέπει να χάσετε!
Το θέατρο είναι για όλους;
Είναι για όλους όσους το αγαπούν, για όλους όσους τους αφορά και για όλους όσους τους αρέσει! Έτσι όπως είναι για όλα τα πράγματα, πιστεύω.