Του Δημητρίου Δημηνά, Δικηγόρου
Καθώς οδεύουμε προς το τέλος της Μ.Τεσσαρακοστής η προτροπή του υμνωδού της Εκκλησίας για κάθαρση και αγιασμό των αισθήσεων ενόψει της μεγάλης εορτής του Πάσχα καθίσταται επιτακτικότερη. Μάλιστα οι δύο τελευταίες Κυριακές των Νηστειών [Δ΄ και Ε΄] είναι αφιερωμένες σε δύο εμβληματικές μορφές της χριστιανικής πνευματικότητας. Τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος και την οσία Μαρία την Αιγυπτία. Ο πρώτος, ηγούμενος της Ι.Μονής Σινά, φωτισμένος θεολόγος και ασκητής, συνέταξε την περίφημη «Κλίμακα» [σκάλα] των αρετών που πρέπει να κοσμούν τον πιστό, ξεκινώντας από τις πιο απλές και πρακτικές και φθάνοντας μέχρι τις υψηλότερες. Ο βίος δε της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας μας διδάσκει πως μια πωρωμένη πόρνη μπορεί με την ειλικρινή μετάνοια, την πνευματική άσκηση και αφοσίωσή της στο Χριστό να μεταμορφωθεί σε αγία.
Η κάθαρση του ανθρώπου από τα πάθη και την προσκόλληση του στις εφήμερες υλικές απολαύσεις αποτελεί την πεμπτουσία της χριστιανικής πνευματικότητας και της ηθικής εξύψωσης του προσώπου. Για το λόγο αυτό η Μ.Τεσσαρακοστή αποτελεί περίοδο ασκήσεως και αγώνα του πιστού στην καταπολέμηση των ορατών και αοράτων εχθρών της ψυχής και καιρό εγκράτειας, μετάνοιας, προσευχής και κατάνυξης. Μας δίνεται η ευκαιρία για απολογισμό της πνευματικής μας πορείας, ενδοσκόπηση, στοχασμό και αναζήτηση νοήματος του βίου μας σύμφωνα με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου.
Δυστυχώς η τραγωδία της γενικευμένης εκκοσμίκευσης, οι πολλαπλές βιοτικές μέριμνες, ο καταιγισμός των προκλήσεων και πειρασμών του κοινωνικού περιβάλλοντος και των σύγχρονων μέσων επικοινωνίας και δικτύωσης, που κατακλύζουν την καθημερινότητά μας δεν αφήνουν στον αγχωμένο και αγωνιώδη άνθρωπο της εποχής μας έστω και τον ελάχιστο χρόνο για στοχασμό και πνευματική καλλιέργεια. Η περιρρέουσα αρνητική ατμόσφαιρα τον κρατά σφικτά καθηλωμένο στα γήινα και εφήμερα.
Το λίγο διάστημα που απομένει μέχρι τη μεγάλη γιορτή ας ανασκουμπωθούμε και ας ριχτούμε στον καλό αγώνα της ψυχικής κάθαρσης με όπλα την μετάνοια, την προσευχή και την ταπείνωση για να αξιωθούμε «κεκαθαρμέναις διανοίαις» του απροσίτου φωτός της Αναστάσεως.