Γράφει η Τάνια Δούλαλα – Δημοσιογράφος
Γιατί; Υπάρχει καμιά αμφιβολία; «Καμία», θα έλεγε ο καθένας μας, με βεβαιότητα.
Παρ’ όλα αυτά, πρόσφατα ανακάλυψα, πως υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως ο Όλυμπος είναι απλά το βουνό των Δώδεκα Θεών (σωστά μέχρι εδώ), αλλά ανήκει μόνο στη σφαίρα της φαντασίας και της Μυθολογίας και μόνον εκεί (αδιανόητο και ανεπίτρεπτο, συγχρόνως)!
Σε αυτούς τους ανθρώπους και όχι μόνο, που τους αρέσουν οι μύθοι εγώ θα πω τη δική μου αληθινή εμπειρία!
Αποδεχόμενη, λοιπόν, μια πρόσκληση για Κυριακάτικη εξόρμηση στο βουνό, βρέθηκα να περπατώ στις «πτυχές του Ολύμπου», τα φαράγγια του δηλαδή, όπου κατά τον Όμηρο κατοικούσαν και είχαν τα παλάτια τους οι Δώδεκα Θεοί της Αρχαιότητας.
Ξεκινήσαμε από το πολυσυζητημένο, το πιο περπατημένο, τουριστικό και εκπαιδευτικό φαράγγι της Ελλάδας, αυτό του Ορλιά (ή αλλιώς το φαράγγι του Ορφέα).
Συνεχίσαμε, στο όμορφο και σχετικά εύκολο φαράγγι του Αραπλάκου με τις απίστευτες νεροτσουλήθρες των 17 μέτρων.
Τέλος, καταλήξαμε στο φαράγγι της Αγίας Κόρης, όπου εκτός από το εκκλησάκι, μπορεί κάποιος να βρει 15 καταρράκτες με τον μεγαλύτερο να φτάνει τα 20 μέτρα, αρκετές νεροτσουλήθρες και σημεία για απίστευτες βουτιές!
Περπατώντας στο μονοπάτι παράλληλα με το εκκλησάκι, «πέσαμε» μπροστά σ’ ένα ασυνήθιστο θέαμα! Μαντίλια, πουκάμισα, παντελόνια, μεγάλα κομμάτια ύφασμα και διάφορα μπιχλιμπίδια ήταν κρεμασμένα στα κλαδιά των δέντρων. Τα «φριξομάντηλα»! Έτσι, μου είπαν πως λέγονται. Ψάχνοντας να βρω τι ακριβώς είναι, διάβασα πως αν κάποιος πάθαινε τρομάρα (φρίξη), τον πήγαιναν στην εκκλησία μ’ ένα μαντίλι δεμένο στο κεφάλι, όπου τον διάβαζε ο παπάς για να του περάσει. Στη συνέχεια, το μαντίλι το κρεμούσαν στην εικόνα ενός αγίου. Παρόμοια τάματα έκαναν και οι άτεκνες γυναίκες, οι ερωτευμένοι για ν’ ανταποκριθεί το αγαπημένο πρόσωπο κι όσοι αναζητούσαν κάποιον δικό τους που χάθηκε..
Η ομίχλη μας πρόλαβε μόλις φτάσαμε στο καταφύγιο «Κρεβάτια», οπότε η εξόρμησή μας τελείωσε εκεί, η σκέψη μας, όμως, όχι.
Μαγευτικός τόπος και αναξιοποίητος θησαυρός, ο Όλυμπος και τα φαράγγια του μας χάρισαν μοναδικά συναισθήματα. Ακόμη, και εγώ που φοβάμαι τα ύψη, έχοντας δίπλα μου τον Βασίλη Σίμο (οδηγός καταβάσεων φαραγγιών Ολύμπου), δεν αισθάνθηκα ούτε μια στιγμή ανασφάλεια και φόβο, αλλά μόνο θάρρος, ευεξία και περίσσεια ασφάλεια.
Έμαθα και το διαπίστωσα αυτοπροσώπως, πως ο Όλυμπος είναι το πλέον κατάλληλο βουνό για ασφαλές canyoning, η δραστηριότητα, η οποία μπορείς να πεις ότι «τα έχει όλα». Περιήγηση, περπάτημα, εξερεύνηση, διάσχιση και κατάβαση φαραγγιών με σχοινιά, αναρρίχηση και καταρρίχηση σε απόκρημνες χαράδρες, βουτιές και κολύμπι σε φυσικές λίμνες όπου καταλήγουν πανέμορφοι καταρράκτες, τσουλήθρα σε φυσικές γλύστρες, άσκηση και ατέλειωτη διασκέδαση!
Απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτου φύλου, από πολύ μικρές ηλικίες μέχρι και όταν θα το «λέει η καρδούλα σου», καθώς και σε παιδιά με αναπηρίες και άτομα με ιδιαιτερότητες, πάντα υπό την καθοδήγηση του έμπειρου οδηγού κατάβασης φαραγγιών.
Όλα τα μονοπάτια είναι διαβαθμισμένης ευκολίας ή δυσκολίας και απευθύνονται είτε σε αρχάριους είτε σε έμπειρους περιπατητές, προσφέροντας μοναδικές εμπειρίες!
Με περισσότερους από 100.000 επισκέπτες κάθε χρόνο απ’ όλον τον κόσμο και πολλούς λόγους να τον επισκεφθεί και… ο «κοινός θνητός» πέρα από τους δώδεκα Θεούς (πολλές μορφές τουρισμού, ορειβατικά αθλήματα, αναψυχή), ο Όλυμπος αποτελεί την «θεϊκή» φυσική μας κληρονομιά που μπορεί να κάνει τον τόπο μας γνωστό και στο τελευταίο σημείο του πλανήτη!
Για να υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως το βουνό των Θεών, των μυστηρίων και των φαραγγιών ανήκει στον κόσμο της φαντασίας, σημαίνει πως σε ότι αφορά την προβολή του (εγχώρια και διεθνή) ο Όλυμπος είναι αδικημένος. Κάτι δεν κάνουμε σωστά…
Εύχομαι την επόμενη φορά που θα τον επισκεφθώ, και θα είναι σύντομα, να βρω κάποια ελεγχόμενη είσοδο και έξοδο από και προς το βουνό.
Να υπάρχει επαρκής σήμανση για το δρόμο προς τα φαράγγια και πινακίδες επικινδυνότητας στο σημείο εκείνο που έχει στενέψει ο δρόμος από τις κατολισθήσεις.
Και στις βρύσες που βρήκαμε, να τρέχει νερό!
Γιατί, ομορφιά και εγκατάλειψη δεν πάνε μαζί. Δεν πρέπει!
Ο Όλυμπος υπάρχει!! Και Θεοί του πια, είναι οι πρωταγωνιστές – άνθρωποι του βουνού που με αγάπη, προσωπική προσπάθεια και ιδιωτική πρωτοβουλία, πασχίζουν κάθε μέρα για το καλύτερό του.
Ευχαριστώ πολύ τον Βασίλη Σίμο (Olympus Canyoning) για τη μοναδική εμπειρία που έζησα και τα όσα έμαθα.
