Ζωντανοί είναι οι μύθοι των Αργοναυτών και των δώδεκα θεών του Ολύμπου στη μακρινή… Τασμανία, το μεγάλο νησί που βρίσκεται 200 περίπου χιλιόμετρα νότια της ηπειρωτικής Αυστραλίας και μαζί με πολλά νησιά και νησίδες, συνιστά ένα από τα ομόσπονδα κρατίδια που ανήκουν στη συγκεκριμένη ήπειρο. Απίστευτο κι όμως αληθινό, το νησί διαθέτει το δικό του… Πήλιο, την Όσσα και τον Όλυμπο, που αποτελούν σημεία αναφοράς στον ορεινό όγκο της Αυστραλίας.

Τα βουνά της Τασμανίας που φέρουν ονόματα εμπνευσμένα από τους θεσσαλικούς μύθους, παρουσιάζονται μέσα από τη συναρπαστική αφήγηση του Bert Spinks, συγγραφέα και ερευνητή, ο οποίος σε ανάρτησή του στο διαδικτυακό Forty South της Τασμανίας, αφηγείται μια απίστευτη ιστορία.

Όλα ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο του 1835, όταν ο φυσιολάτρης George Frankland εγκατέστησε μια βάση παρατήρησης στο νότιο άκρο της λίμνης Lake St Clair και περιηγήθηκε στην Cuvier Valley. Στις 12 Φεβρουαρίου ανέβηκε στο βουνό που έχει θέα στη λίμνη. Ο Frankland, εντυπωσιασμένος από τη μεγαλειώδη θέα, ξάπλωσε κάτω από τον μπλε ουρανό και ονόμασε το βουνό Όλυμπο, «το βουνό των θεών», εμπνευσμένος από την ελληνική μυθολογία.

Όπως όλοι οι καλλιεργημένοι νέοι της εποχής του, η μόρφωση που έλαβε ο George Frankland, τον εισήγαγε στην κλασική Ελλάδα. Μετά την ολοκλήρωση της θητείας του στον Βρετανικό Στρατό και δουλεύοντας ως επιθεωρητής στην Ινδία, ο Φράνκλαντ διορίστηκε ως γενικός επιθεωρητής της Γης του Van Diemen το 1828. Ήταν εκείνος που ξεκίνησε την τάση να δίνονται κλασικά ονόματα σε βουνά της Τασμανίας.

Μια σειρά από Ελληνικά ονόματα δίνουν το στίγμα του χάρτη γύρω από την λίμνη Lake St Clair. Θεοί, ήρωες, γίγαντες και νύμφες, έχουν την τιμητική τους, στα ονόματα που δίδονται από μεταγενέστερους εξερευνητές, καθώς και από τον Frankland. Μερικές από τις εμβληματικές κορυφές της Τασμανίας φέρουν Ελληνικά ονόματα, τα οποία δεν υφίστανται μόνο στη μυθολογία, αλλά διατηρούν το όνομά τους μέχρι και σήμερα.

 

Στο Πήλιο της… Τασμανίας

Τα βουνά που φέρουν μυθολογικά ονόματα στην μακρινή Τασμανία, έδωσαν το έναυσμα στον Bert Spinks, νεότερο σε ηλικία ερευνητή, να βαδίσει στα χνάρια του μύθου και της ιστορίας, εμπνευσμένος από τον George Frankland.

Το μεγάλο οδοιπορικό του σε Πήλιο, Όλυμπο και Όσσα, οι εντυπώσεις που αποκόμισε από την επίσκεψή του στην Θεσσαλία και οι φωτογραφίες που τράβηξε ο γνωστός φωτογράφος και συγγραφέας, αναρτήθηκαν στο μεγάλης εμβέλειας Αυστραλιανό site, εντυπωσιάζοντας τους φίλους της περιπέτειας σε όλο τον κόσμο.

Περιγράφοντας την εμπειρία από το ταξίδι του στη Μαγνησία, έγραψε στην ανάρτησή του: «Φθάνω στην πόλη του Βόλου με το γεμάτο κόσμο τρένο και αντικρίζω το Πήλιο από τον σταθμό του τραίνου. Το Πήλιο είναι γεμάτο από μύθους, όπως οι μύθοι του Αισώπου. Το Πήλιο, σύμφωνα με την μυθολογία, ήταν η κατοικία του σοφού Κένταυρου Χείρωνα, και έλαβε το όνομά του από τον μυθικό βασιλιά Πηλέα, πατέρα του Αχιλλέα και κεντρική φιγούρα στην ιστορία του Ιάσωνα και των Αργοναυτών».

Αντιπαραβάλλοντας το Πήλιο με το συνονόματο όρος της Τασμανίας, ο Bert Spinks υπογράμμισε ότι: «Η Τασμανία διαθέτει δύο βουνά με το όνομα Πήλιο, το ανατολικό και το δυτικό. Το δυτικό Πήλιο είναι μεγαλύτερο, το τρίτο ψηλότερο στο νησί. Το ανατολικό Πήλιο είναι πιο κοντό κατά 100 μέτρα» και για την επίσκεψή του στο βουνό των Κενταύρων, σημείωσε χαρακτηριστικά: «Ερχόμενος από την παραλία για να προσεγγίσω το Πήλιο, από δυσμάς, ακολουθώντας ένα δύσκολο μονοπάτι, περνώ ανάμεσα από μέσα από δάση καστανιάς και οξιάς, κλωτσώντας αιχμηρές πέτρες δολομίτη και παρατηρώντας πηγές νερού. Τελικά, μετά από μια ατέλειωτη μέρα, φθάνω σε ένα σημείο που βρίσκεται 1610 μέτρα πάνω από την θάλασσα».

Ο Τασμανός οδοιπόρος Keith Lancaster ανέβηκε στο βουνό Δυτικό Πήλιο της Τασμανίας το 1946, και έγραψε στο ημερολόγιό του: «Το πανόραμα από το Δυτικό Πήλιο είναι τόσο μεγαλειώδες, όσο μπορεί να φανταστεί κανείς». «Και να ‘μαι ψηλά πάνω από τον Παγασητικό κόλπο, όπου οι Αργοναύτες ξεκίνησαν το πρώτο μεγάλο ναυτικό ταξίδι, αναζητώντας το χρυσόμαλλο δέρας», συμπληρώνει ο νεότερος εξερευνητής, στην θέα του ορεινού όγκου της Μαγνησίας.

 

Ιχνηλατώντας την Όσσα

Ο Lancaster επίσης ονόμασε βουνό Όσσα, το επιβλητικό βουνό που στέκονταν μπροστά του, σε μια ακόμη θρυλική του εξόρμηση. «Ήμουν ο επόμενος που θα το ιχνηλατούσε» υπογράμμισε ο συγγραφέας που επισκέφτηκε, πολλά χρόνια μετά, την Μαγνησία και την Θεσσαλία, για να γνωρίσει από κοντά όσα περιέγραψε ο Lancaster.

Ακολουθώντας ίχνη από κατσίκες και αγροτικούς δρόμους, τις επόμενες μέρες, αντίκρισε την Όσσα. «Είναι εκπληκτική η θέα που ξεπροβάλλει από την κορυφή με την βιβλική ονομασία Προφήτης Ηλίας, που ξεπροβάλλει σε υψόμετρο 1916 μέτρων, πάνω από την Θεσσαλική πεδιάδα», τόνισε.

Όσσα είναι το όνομα της πιο ψηλής κορυφής της Τασμανίας. «Στην Ελλάδα, πάντως, η Όσσα είναι γνωστή πλέον ως Κίσσαβος, παρότι ένα διπλανό χωριό υπενθυμίζει το αρχική όνομα του βουνού», παρατηρεί.

Ο εξερευνητής, απόλαυσε τη θέα από το βουνό «όπως έκανα κάθε φορά που ανέβαινα στην Όσσα της Τασμανίας. Από τον προφήτη Ηλία αντικρίζω ένα χωριό, έναν εγκαταλειμμένο ηλεκτρικό σταθμό και μερικούς δρόμους που κατεβαίνουν στριφογυριστά από την πλαγιά», συνεχίζεται η αφήγηση.

Σε κάθε φράση, σε κάθε εικόνα που περιγράφει, ξεδιπλώνεται η κοιλάδα των Τεμπών, που βρίσκεται ανάμεσα στον Όλυμπο και τον Κίσσαβο, μέσω της οποίας ο Πηνειός ποταμός ρέει προς τον Θερμαϊκό Κόλπο. Ο ιστορικός Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης, επιθεώρησε αυτό το βαθύ φαράγγι κατά την εισβολή του στην ελληνική ηπειρωτική χώρα γύρω στο 480 π.Χ., με ένα εκατομμύριο στρατεύματα, κατά την εκτίμηση του Ηρόδοτου.

Πολλοί πιστεύουν επίσης ότι η μορφολογία αυτής της περιοχής ήταν έργο του Ποσειδώνα. «Και η ιστορία είναι λογική», γράφει ο Ηρόδοτος, «γιατί αν κάποιος πιστεύει ότι ο Ποσειδώνας τινάζει τη γη και ότι τα χάσματα που προκαλούνται από σεισμούς οφείλονται σε αυτόν, παρατηρώντας αυτό τον τόπο, επιβεβαιώνεται» και μπορεί να το ονομάσει κανείς, «χειροτεχνικό έργο του Ποσειδώνα», συμπληρώνει ο Bert Spinks.

 

Στα ίχνη δώδεκα θεών

Ενθουσιώδεις οι εντυπώσεις του Bert Spinks από την επίσκεψή του στο Πήλιο, την Όσσα και τον Όλυμπο, στη Θεσσαλία των μύθων και της ιστορίας, που δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο.

«Σήμερα, ένας αυτοκινητόδρομος διασχίζει τον Πηνειό, μέσα από την κοιλάδα των Τεμπών. Κατεβαίνω από τον Κίσσαβο, διασχίζω τον αυτοκινητόδρομο και ξεκινώ την αργή ανάβαση στην κορυφή των θεών.

Η κορυφή, ο Μύτικας, έχει ύψος 2918μ, είναι το υψηλότερο σημείο στην Ελλάδα. Οι 12 Ολυμπιακοί θεοί ζούσαν σε χαράδρες που τρέχουν στις πλευρές του βουνού. Ο Μύτικας ήταν ο τόπος συνάντησής τους», περιγράφει το ταξίδι του στην Θεσσαλία.

Ο ποιητής Όμηρος περιέγραψε τον Όλυμπο ως «ακλόνητο», «τραχύ» και «πολύπτυχο», για κάποιον που το πλησίαζε με τα πόδια. «Ακόμη και από απόσταση, βλέπω μια λευκή γυαλάδα χιονιού που καλύπτει τον ορεινό όγκο, κάνοντάς το να μοιάζει με ένα κομμάτι παγωτού. Τα δάση βελανιδιάς δίνουν τη θέση τους σε ζώνες από μαύρο πεύκο και οξιά, και αργότερα στη βοσνιακή πεύκη και τη στάση των αλπικών θάμνων.

Περπατώντας στο βουνό ένιωσα όπως ο George Frankland, όταν προσέγγισε τον δικό του Όλυμπο και βίωσα την ευφορία που προσφέρει η προσέγγιση ενός δύσκολου τόπου», αναφέρει.

Όταν ο George Frankland εξερεύνησε τα βουνά της Τασμανίας, δεν επικαλέστηκε τους αυτόχθονους μύθους. Αντ’ αυτού, σκέφτηκε τους προαιώνιους μύθους μιας γης που πιθανότατα δεν είχε επισκεφτεί ποτέ, που έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, που κατοικήθηκε από θεούς και, για χιλιετίες, από διαφορετικούς ανθρώπους.

«Δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι ποια ονόματα είχαν τα βουνά μας κάποτε και ποιες ιστορικές και μυθολογικές ιστορίες τους συνδέθηκαν με τους Τασμάνιους που ζούσαν κοντά τους μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Ως επί το πλείστον, δεν γνωρίζουμε. Το χάρισμα της σοφίας που συνδέεται με τα βουνά της Ελλάδας, καθιστά σαφές πόση μνήμη χάθηκε στις πρώτες μέρες του αποικισμού στην Τασμανία. Πόσο θα είχαμε ωφεληθεί, αν οι σύγχρονοι του George Frankland ενδιαφέρονταν επίσης να μοιραστούν τη φαντασία και τη σοφία των Αβορίγινων Τασμανίων, καθώς και των Ελλήνων», ολοκληρώνεται η αφήγηση.

 

 

Πηγή: taxydromos.gr