Τα Χριστούγεννα πέρασαν. Τα χιόνια όμως είναι ακόμα εδώ. Καθίστε δίπλα από το τζάκι, να πούμε μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία.

 

Τοκ τοκ.

– Ποιος να ’ναι τέτοια ώρα μέσα στη νύχτα; Είμαι και με τις πυτζάμες. Ας ανοίξω. Επ, φάντασμα, πώς από δω;

– Γεια σου Αστερία, διάβασα το ενημερωτικό σου κι ήρθα να σε δω.

– Κατάλαβα. Κοιμάμαι και βλέπω όνειρο.

– Όνειρο ξεόνειρο, εγώ είμαι το πνεύμα των επόμενων Χριστουγέννων και ήρθα να σου δείξω το μέλλον.

– Ας είναι. Με βολεύει. Αντί να πηγαίνω σε μάγισσες και χαρτορίχτρες, δείξε μου εσύ το μέλλον δωρεάν.

-Τίποτα δεν είναι δωρεάν σ’ αυτή τη ζωή. Πάντα έρχεται η στιγμή που πρέπει να ξεπληρώσεις τα χρέη. Ας μεταφερθούμε όμως στο μέλλον.

– Μα … φάντασμα, τι μου δείχνεις; Αυτά είναι τα περασμένα Χριστούγεννα.

– Ε και; Δεν άλλαξες και καθόλου. Και όσο παραμένεις ίδιος, ίδια θα είναι και τα επόμενα και τα μεθεπόμενα και όλα τα Χριστούγεννα που θα ‘ρθουν.

– Μα πώς; Άλλαξα. Τώρα είμαι αιρετός. Έβγαλα μάλιστα και το πρώτο ενημερωτικό που έχει βγάλει ποτέ αιρετός της παράταξης μου. Εννοείται βέβαια ότι, όπως και οι προηγούμενοι, περίμενα να βγάλουν πρώτα οι άλλοι το δικό τους και μετά να προσαρμόσω κατάλληλα το δικό μου.

– Νομίζεις λοιπόν ότι άλλαξες;

– Φυσικά άλλαξα.

– Θυμάσαι τότε που έπαιρνες τα 5 μόρια από το βουνό, χωρίς όμως να πατήσεις το πόδι σου ούτε μία φορά, ενώ ταυτόχρονα ήσουν αρχιμάγειρας στο μαγειρείο της πόλης.

– Δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ κανείς.

– Θυμάσαι που ως αρχιμάγειρας φρόντιζες να πηγαίνουν οι συνάδελφοί σου σε 3 και 4 σχολεία;

– Τους άξιζε.

– Προφανώς και σήμερα τους αξίζει.

– Τι εννοείς φάντασμα;

– Και σήμερα παίρνεις 5 μόρια κάνοντας μόνο 4 ώρες την εβδομάδα μάθημα, με τις συνδικαλιστικές πατέντες που εξασφαλίζουν στους εκλεκτούς την αιώνια ξεκούραση.

– Αυτά είναι τα προνόμια του επαγγελματία κομματικού συνδικαλιστή.

– Ναι, αλλά έτσι αναγκάζονται άλλοι συνάδελφοι της ίδιας ειδικότητας με σένα να πηγαίνουν σε 3 σχολεία για να συμπληρώσουν το ωράριό τους. Και έχεις το θράσος να εμφανίζεσαι και ως υπερασπιστής τους. Ποιος είσαι; Ο Ρομπέν της διαπλοκής;

– Δεν μας τα λες καλά φάντασμα. Σαν πολύ αέρα δεν πήρες;

– Για κοίτα στον καθρέφτη.

– Επ, τι γίνεται; Δεν βλέπω τίποτα.

– Δεν βλέπεις γιατί τελικά το φάντασμα είσαι εσύ.

 

Προσοχή! Τα φαντάσματα του παρελθόντος έχουν επιστρέψει.