H κομματική οργάνωση Λιτοχώρου του ΚΚΕ με θλίψη και οδύνη αποχαιρετά τον Νίκο Κουκουτάτσιο, τον κομμουνιστή Δήμαρχο, που έφυγε πλήρης «ημερών και αγώνων».
Ο Νίκος Κουκουτάτσιος γεννήθηκε στο Λιτόχωρο το 1931. Έζησε και μεγάλωσε σε οικογένεια αγωνιστών με μεγάλη συνεισφορά στην Εθνική Αντίσταση και το ΔΣΕ. Ήταν ανηψιός του Γιώργου Κουκουτάτσιου (καπετάν Ανδρεάδη), ταγματάρχη του ΕΛΑΣ και αξιωματικό του ΔΣΕ.
Η κατοχή τον βρίσκει μαθητή στο Δημοτικό, από το οποίο δεν κατάφερε να αποφοιτήσει λόγω της κατάστασης. Από μικρός στη βιοπάλη δουλεύει ως βοσκός, αγωγιάτης, ξυλοκόπος, λιμενεργάτης, ναυτικός, βιομηχανικός εργάτης, εμπειροτεχνίτης οικοδόμος και αγρότης.
Η μεγάλη αγάπη για τον τόπο του τον ωθεί να ασχοληθεί με «τα κοινά», την τοπική αυτοδιοίκηση για να βοηθήσει στην επίλυση των λαϊκών προβλημάτων του χωριού.
Το 1964 εκλέγεται κοινοτικός σύμβουλος Λιτοχώρου με την παράταξη της αριστεράς. Το 1965, μετά την αναβάθμιση του Λιτοχώρου από κοινότητα σε δήμο, εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό που ηγούνταν ο κομμουνιστής Μιχάλης Βάρκας. Διατέλεσε αντιδήμαρχος Λιτοχώρου καθώς και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Τη θητεία 1978-82 εκλέγεται δήμαρχος Λιτοχώρου. Ήταν επικεφαλής της δημοτικής παράταξης που στήριζε το ΚΚΕ για πολλές τετραετίες (1975,1978,1982,1986,1994,2006) και από τη θέση της αντιπολίτευσης αγωνίζονταν με όλες του τις δυνάμεις και γνώσεις για την επίλυση προβλημάτων και την πρόοδο του τόπου. Υπήρξε δύο φορές υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ.
Αν και απόφοιτος της Δ’ Δημοτικού, η συνεχής και ενδελεχής μελέτη τον κατέστησαν γνώστη των νομοτεχνικών ζητημάτων της τοπικής αυτοδιοίκησης, των ιδιοκτησιακών προβλημάτων αλλά και δικαιωμάτων του δήμου και των δημοτών. Η κριτική του ήταν οξεία και αιχμηρή και ο λόγος του, προφορικός και γραπτός, πάντα πολιτικός και τεκμηριωμένος.
Πρωτοστάτησε στην προάσπιση και διεκδίκηση της δημοτικής περιουσίας και της δημοτικής γης. Οι επίπονες και επίμονες ενέργειές του, η αναγνωριστική αγωγή που έκανε το 1981, ήταν εκείνα που έστω και μετά από πολλά χρόνια είχαν ως αποτέλεσμα να περιέλθουν στον Δήμο Λιτοχώρου 13.500 στρέμματα. Έβαλε τα θεμέλια για τη δημιουργία της ΔΕΑΛ -σημερινή ΔΕΑΔΟ- για να σταματήσει η άναρχη εξόρυξη στο αμμορυχείο του Λιτοχώρου και να αρχίσει η αποκατάσταση του περιβάλλοντος.
Συμμετείχε ενεργά μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του, όσο το επέτρεπε η υγεία του, σε όλους τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες.
Ο Νίκος Κουκουτάτσιος, επίσης, πρωτοστάτησε στη δημιουργία και σύσταση του Συνεταιρισμού Φραουλοπαραγών Λιτοχώρου. Διατέλεσε πρόεδρος του εν λόγω συνεταιρισμού καθώς και πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Λιτοχώρου.
Υπήρξε μέλος της Επιτροπής Ειρήνης Πιερίας και για πολλά χρόνια πρόεδρος του Παραρτήματος Λιτοχώρου της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.
Η προσφορά του στα κοινά αδιαφισβήτητη. Υπηρέτησε την τοπική αυτοδιοίκηση με αυταπάρνηση, ανιδιοτέλεια και μαχητικότητα για μισό αιώνα και πλέον. Αταλάντευτος στις ιδέες του και πιστός στις αρχές του. Κύριο μέλημα του οι σύγχρονες ανάγκες του λαού του τόπου μας και η πάλη του να τις κατακτήσει. Σύνθημά του «η γη του Λιτοχώρου ανήκει στο λαό της και δεν παραχωρείται με κανένα τίμημα».
Χαίρει τεράστιας αναγνώρισης και εκτίμησης από όλους, συναγωνιστές και πολιτικούς αντιπάλους του.
Όλοι εμείς, οι συναγωνιστές, οι σύντροφοί του νιώθουμε τυχεροί που τον γνωρίσαμε, που μας συντρόφεψε σε μια σειρά αγώνες, που μας διαπαιδαγώγησε με τα λόγια του, μας μετέδωσε τις γνώσεις του. Η μνήμη του θα μας δίνει δύναμη και κουράγιο στους αγώνες που έχουμε μπροστά μας.
Η κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα 19 του Ιούλη στις 11:οο πμ στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στο Λιτόχωρο.
ΚΟΒ Λιτοχώρου του ΚΚΕ