Του Γ. Τεκίδη
Τα δείγματα γραφής της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης του Κυριάκου είναι σαφή και μη παρερμηνεύσιμα. Η επιχείρηση ανασύστασης του κράτους της δεξιάς υλοποιείται με γοργούς ρυθμούς, τσαλαπατώντας αξιοκρατία, θεσμούς, προτεραιότητες, αντικειμενικότητα.
Και μόνο το νομοσχέδιο του περιβόητου επιτελικού κράτους, η κατάργηση ελεγκτικών και ανεξάρτητων αρχών και η υπαγωγή τους στο πρωθυπουργικό γραφείο, συνιστά ένα παράκεντρο εξουσίας δίπλα στο υπουργικό συμβούλιο. Τα πάντα και προπάντων η δημόσια πληροφόρηση, η έντυπη και ηλεκτρονική δημοσιογραφία, το Μακεδονικό πρακτορείο ειδήσεων και η κρατική τηλεόραση υπό αυστηρή επιτήρηση.
Η λαχτάρα και ο τρόμος που προκάλεσε στο πάλαι ποτέ εγχώριο βαθύ κράτος το απαρτιζόμενο από την πειρατική οικονομική και κοινωνική ολιγαρχία, την συντηρητική εθνικιστική δεξιά μαζί με τους ακραίους θεομπαίχτες ρασοφόρους της εκκλησίας, η πρόσκαιρη απώλεια της εξουσίας και η διακυβέρνηση του τόπου για τέσσερα χρόνια από τους… μιαρούς Συριζαίους, τούς οδηγεί στον σημερινό επικίνδυνο κατήφορο αναστύλωσης ενός συγκεντρωτικού, αυταρχικού και απόλυτα ελεγχόμενου κράτους. Ενός κράτους της δεξιάς που δεν θα έχει καμιά σχέση με εκείνο της μεταπολίτευσης, αλλά που θα παραπέμπει ευθέως σε εκείνο το άγριο μετεμφυλιακό.
Τότε που κράτος και εξουσία ήταν ο χωροφύλακας, τότε που για να σπουδάσεις, να ταξιδέψεις στο εξωτερικό, να προοδεύσεις επαγγελματικά έπρεπε να αποδείξεις το εθνικό σου φρόνημα προσκομίζοντας και το σχετικό πειστήριο, το αιώνιας ντροπής για τη δεξιά εφεύρημα του πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων. Ακριβώς αυτό το φρόνημα, το δημοκρατικό και προοδευτικό φρόνημα, το φρόνημα των αριστερών μετά από αρκετές δεκαετίες μπήκε στο στόχαστρο της σημερινής μίζερης, υπερφίαλης, εκδικητικής και ρεβανσιστικής δεξιάς και ακροδεξιάς. Αυτό το φρόνημα θέλει πάση θυσία να τσακίσει σήμερα ο επιχειρούμενος κρατικός κατασταλτικός μηχανισμός, ώστε στο μέλλον άμεσο και απώτερο να μην διανοηθεί να ξαναδιεκδικήσει την διακυβέρνηση της χώρας.
Η παροιμιώδης αλαζονική, αυτοκρατορική συμπεριφορά στελεχών κυβερνητικών και μη της δεξιάς «θα σας φερθούμε όπως σε αιχμαλώτους πολέμου» ή «δεν θα μιλάτε γιατί εμείς κερδίσαμε στις εκλογές και εσείς είστε οι χαμένοι» φέρνουν στην επικαιρότητα τις αλήστου πικρές μνήμες του αστυνομοκρατούμενου και ακραία αυταρχικού κράτους της δεξιάς άλλων εποχών. Εποχών που όπως φαίνεται αν δεν υπάρξει σύντομα απάντηση από την μεγάλη δημοκρατική προοδευτική παράταξη, πιθανότατα να ξαναζήσουμε.
Ποιος δημοκρατικός πολίτης δεν απορεί και δεν ανησυχεί για τις τελευταίες εξελίξεις μετά τις εκλογές ακόμη και στο χώρο της δικαιοσύνης, όταν αποφάσεις τουλάχιστον προκλητικές όπως η άμεση αποφυλάκιση έγκλειστων στις φυλακές με αποδεδειγμένες κακουργηματικές κατηγορίες, σαν αυτές των Α. Φλώρου και Κορκονέα, σαν τις μεθοδεύσεις παραγκώνισης δικαστικών που ελέγχουν πρόσωπα και φορείς για υπαρκτά σκάνδαλα καταλήστευσης και σπατάλης δημόσιου χρήματος.
Αλγεινή και αποκαρδιωτική και η στάση της εκκλησίας και των υποτιθέμενων υπηρετών της. Όχι πώς θα έτρεφε κάποιος αυταπάτες για τον ρόλο κύκλων της ιεραρχίας, όταν πολιτικολογώντας και προκαλώντας από άμβωνα αντί του λόγου του Ιησού κήρυτταν και κηρύττουν το μίσος, το διχασμό, τις μεσαιωνικές τους κοινωνικές αντιλήψεις, καταφεύγοντας στην πιο αισχρή εκμετάλλευση, αυτή του θρησκευτικού αισθήματος συμπολιτών μας. Ακούγοντας και την δήλωση του προκαθήμενου της εκκλησίας κ. Ιερώνυμου ότι η συμφωνία με την προηγούμενη κυβέρνηση θεωρείται ως μη γενόμενη, τη συμφωνία που ο ίδιος συνομολόγησε και επαινούσε δημόσια συγχαίροντας τον πρώην πρωθυπουργό για την επίτευξή της. Για να δικαιωθεί Αλέξη Τσίπρα, πανηγυρικά ο υπουργός σου της παιδείας Ν.Φίλης γιατί τόλμησε να μιλήσει για εξορθολογισμό και οριοθέτηση των σχέσεων κράτους και εκκλησίας προτείνοντας άμεσα μέτρα υλοποίησης στην κατεύθυνση αυτή. Και δυστυχώς αντί γι’ αυτό είδε την πόρτα της εξόδου από το κυβερνητικό σχήμα.
Τα βλέμματα πλέον σύμπαντος του δημοκρατικού και προοδευτικού κόσμου είναι και θα παραμείνουν στραμμένα στον Σύριζα – προοδευτική συμμαχία για το τι μέλει γενέσθαι. Θα χρειαστούν άμεσα γενναία βήματα με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για τη συγκρότηση-ανασύσταση σε ένα ενιαίο πολιτικό φορέα της δημοκρατικής αριστερής και προοδευτικής παράταξης.
Το ανοιχτό και χωρίς μικροεγωισμούς και πολιτικάντικους τακτικισμούς προσκλητήριο του προέδρου του Σύριζα σε πρόσωπα και κινηματικές συλλογικότητες ήδη αποδίδει. Ο συντονισμός της δράσης σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα με εφόδιο ένα ρεαλιστικό, εφαρμόσιμο πρόγραμμα στον αντίποδα της νεοφιλελεύθερης αντικοινωνικής καταιγίδας, η πολιτική μεγαθυμία και ανοχή και στην πιο διαφορετική άποψη και προσέγγιση, η επίτευξη της μεγαλύτερης δυνατής κοινωνικής συμμαχίας με μέγα ζητούμενο μια άλλη φιλολαϊκή και φιλεργατική πολιτική, θα σταθεί το αποφασιστικό ανάχωμα για την αναχαίτιση της οπισθοδρομικής και βαθειά ταξικής αντιλαϊκής πολιτικής της ΝΔ και των ακροδεξιών συμμάχων της.
Μόνο που ο χρόνος δεν είναι απροσδιόριστος και ατελείωτος προκειμένου να ευοδωθεί το μεγάλο αυτό στοίχημα. Η χωρίς νόημα ομφαλοσκόπηση ή εσωκομματική γκρίνια, η οιαδήποτε επιδίωξη επιβολής απόψεων και προτεραιοτήτων ως οι μόνες σωστές στους άλλους θα δίνουν χρόνο και ευκαιρίες εδραίωσης της αντιλαϊκής και καταστροφικής για τους εργαζόμενους πολιτικής του νεοφιλελευθερισμού.
Όχι τίποτα άλλο, αλλά η αναίτια αργοπορία και η παραπομπή στο απροσδιόριστο μέλλον των κρίσιμων επίδικων που αφορούν την πληθυντική αριστερά και όλο τον δημοκρατικό κόσμο, μας φέρει προ τετελεσμένων και μη ανατρέψιμων δεδομένων και τότε θυμηθούμε ένα παλιό μα τόσο χαρακτηριστικό τραγούδι των Στ. Βαμβακάρη και Λ. Παπαδόπουλου «Ξεκινάει το αρχοντολόι στη λιακάδα γυρολόγοι και οι λακέδες σκυλολόι τεμενά και μοιρολόι. Ξεκινάει το αρχοντολόι του κλεφτοφονιά το σόι. Με τα ρούχα τους τα σκούρα, σβέρκοι και κοιλιές αράδα, αχ να αρπάξω τη μαγκούρα και να δέρνω μια βδομάδα».
Μόνο που τότε σαν θα ’ναι πια αργά, μήτε μαγκούρα, μήτε μαγκουροφόρο θα βρίσκουμε.