Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Πριν από 2.300 χρόνια ο Έλληνας Μακεδόνας βασιλιάς Φίλιππος εδώ στη Μακεδονία κάλεσε από την Αθήνα τον μεγάλο Έλληνα επιστήμονα Αριστοτέλη να διδάξει, στα ελληνικά, και να μορφώσει τον μικρό του γιο, τον Αλέξανδρο. Την εποχή εκείνη στη γειτονική μας χώρα, τα Σκόπια, ούτε μιλούσαν ούτε έγραφαν στα ελληνικά.
Όταν αργότερα ο Μέγας Αλέξανδρος ξεκίνησε την εκστρατεία του στην Ασία, οι στρατιώτες και αξιωματικοί του ήταν όλοι Έλληνες, από εδώ, από τη Μακεδονία.
Κανένας από αυτούς δεν ήταν από τη γειτονική μας χώρα.
Όταν αργότερα, το 65 μ.Χ. ο Απόστολος Παύλος ήλθε εδώ στη Μακεδονία, κήρυξε στα ελληνικά στις ελληνικές μακεδονικές πόλεις – στην Καβάλα, τους Φιλίππους, την Αμφίπολη, την Απολλωνία, τη Θεσσαλονίκη και τη Βέροια, και ήλθε εδώ στην περιοχή μας;, στη Μεθώνη και την Πύδνα, από όπου πήρε το πλοίο και κατέβηκε στην Αθήνα.
Δεν πήγε στη γειτονική μας χώρα. Γιατί δεν ήταν Μακεδονία.
Πριν από 114 χρόνια, στις 13 Οκτωβρίου 1904, ένας Έλληνας αξιωματικός, ο Παύλος Μελάς, πολεμώντας για την απελευθέρωση της Μακεδονίας απ’ τους Τούρκους κατακτητές και άλλους εισβολείς, έπεφτε νεκρός στη Σιάτιστα, που βρίσκεται ανάμεσα στις πόλεις Φλώρινα και την Καστοριά της Μακεδονίας. Ήταν νέος, 35 ετών, παντρεμένος, με δύο παιδιά, τον Μιχάλη και την Ζωή. Εκατοντάδες άλλοι Έλληνες αξιωματικοί, στρατιώτες, μητροπολίτες και πολιτικοί από όλη την Ελλάδα σκοτώθηκαν για τη Μακεδονία μας. Βασανίστηκαν, έχυσαν το αίμα τους.
Από τότε την πρώτη Κυριακή μετά τις 13 Οκτωβρίου τιμούμε κάθε χρόνο τον Μακεδονικό Αγώνα και τη θυσία των Ελλήνων που έδωσαν τη ζωή τους για να ζούμε σήμερα ελεύθεροι. Η σημασία του Μακεδονικού Αγώνα είναι εφάμιλλη με την επανάσταση της 25 Μαρτίου 1821 και το ΟΧΙ της 28 Οκτωβρίου.
Το 1904, που απελευθερώθηκε η Μακεδονία μας, στη γειτονική μας χώρα εξακολουθούσαν να ζουν Σλάβοι, να μιλούν σλάβικα και να γράφουν σλάβικα. Και τα επόμενα χρόνια εξακολουθούσαν – και εξακολουθούν μέχρι σήμερα – να να ζουν Σλάβοι, να μιλούν σλάβικα και να γράφουν σλάβικα.
Εντούτοις, την ώρα που εμείς θα τιμούμε τον Μακεδονικό Αγώνα, στη γειτονική χώρα με κάθε επισημότητα θα πανηγυρίζουν ότι ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ και ότι ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ.
Κι όχι μόνον αυτό, αλλά ακόμα κι ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Και δείχνουν τη σημαία του κράτους τους (που δημιουργήθηκε πριν μερικά χρόνια). Η σημαία αυτή έχει τον ήλιο της Βεργίνας – τον έκλεψαν από μας και τον έβαλαν στη σημαία τους για να αποδείξουν ότι αυτοί είναι Μακεδόνες.
Ο πρωθυπουργός τους το δηλώνει πλέον ανοιχτά και επίσημα στον ΟΗΕ και παντού, ότι ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Και ότι εμείς οι Έλληνες που ζούμε στην Καβάλα, Σέρρες, Φλώρινα, Βέροια, Χαλκιδική, Πιερία κλπ. είμαστε η νότια επαρχία του κράτους του. Και ότι πρέπει να μας απελευθερώσουν και να μας προσαρτήσουν στο κράτος τους – το λέει το ίδιο το Σύνταγμα του νεοσύστατου κράτους τους.
Πριν λίγες μόνο μέρες, ο πρωθυπουργός τους στο εκλογικό τμήμα που πήγε να ψηφίσει βγήκε προκλητικά φωτογραφία με φόντο έναν μεγάλο χάρτη της χώρας του, η οποία περιλαμβάνει ελληνικά εδάφη, Κοζάνη, Καστοριά, Χαλκιδική, Σέρρες, Κιλκίς, Πιερία κλπ. μέχρι τον Πηνειό Ποταμό.
Κάποιοι τους έδωσαν αυτό το δικαίωμα. Και, δυστυχώς, είναι Έλληνες. Και, δυστυχώς, είναι οι άνθρωποι που μας κυβερνούν. Έβαλαν φαρδιά-πλατιά την υπογραφή τους σε μια διεθνή συμφωνία ντροπής στις Πρέσπες. Αγνόησαν την ιστορία μας. Αγνόησαν τα εκατομμύρια Ελλήνων που πρόσφατα είπαν ΟΧΙ σε συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αγνόησαν την ψυχή μας.
Ήταν τόσο ύπουλα προμελετημένο αυτό που έκαναν, ώστε σ’ αυτή τη συμφωνία της ντροπής ούτε καν προβλέπεται να κάνουμε δημοψήφισμα εμείς εδώ στην Ελλάδα, να πούμε τη γνώμη μας για ένα τόσο μεγάλο εθνικό θέμα, να πούμε ξανά το ΟΧΙ, αυτό που διακηρύξαμε στα παλλαϊκά συλλαλητήρια.
Απομένει να εγκριθεί η συμφωνία στην ελληνική βουλή. Εκεί το ένα από τα δύο κόμματα που υποστήριξαν και υπέγραψαν την συμφωνία, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, είπε ότι θα ψηφίσει και θα την εγκρίνει. Δυστυχώς.
Ας θυμηθούμε τα λόγια που έγραψε ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς για τον ήρωα Έλληνα ανθυπολοχαγό Παύλο Μελά, ο οποίος, όπως εκατοντάδες άλλοι, έχυσε το αίμα του για τη Μακεδονία μας:
Σε κλαίει λαός.
Πάντα χλωρό να σείεται το χορτάρι
στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι, ω παλικάρι.
Πανάλαφρος ο ύπνος σου. Tου Απρίλη τα πουλιά
σαν του σπιτιού σου να τ’ ακούς λογάκια και φιλιά,
και να σου φτάνουν του σκληρού χειμώνα οι καταρράχτες
σαν τουφεκιού αστραπόβροντα και σαν πολέμου κράχτες.
Πλατιά του ονείρου μας η γη και απόμακρη.
Και γέρνεις εκεί και σβεις γοργά.
Ιερή στιγμή.
Σαν πιο πλατιά τη δείχνεις και τη φέρνεις, σαν πιο κοντά!