Με αφορμή τα εγκαίνια λειτουργίας της ΜΕΘ από τον αναπληρωτή Υπουργό Υγείας Πολάκη, βλέπουμε για μία ακόμη φορά τα πράγματα να γίνονται με προχειρότητα. Μπορεί μεν να λύνει εν μέρει ένα χρόνιο πρόβλημα στα ζητήματα της άμεσης και ολοκληρωμένης αντιμετώπισης περιστατικών, τα οποία μέχρι τώρα εξυπηρετούνταν εκτός νομού, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη υγεία των ασθενών αλλά και την ταλαιπωρία των οικογενειών τους, αλλά δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση δομή που θα μπορούσε να αποδώσει στο σύνολο του έργου για το οποίο προορίζεται.
Μετά φυσικά την πολυετή αναμονή για την κατασκευή του νοσοκομείου μας, που πέρασε από χίλια κύματα μέχρι την αποπεράτωσή του… αφού για πολλά χρόνια τα μηχανήματα της ΜΕΘ παρέμεναν σε αχρηστία και πάλιωναν, με ευθύνη φυσικά των κυβερνήσεων, ενώ θα μπορούσαν να λειτουργούν… κι ενόσω ασθενείς και οικογένειες αγωνιούσαν για την τύχη τους… θα περίμενε κανείς ότι ήταν καιρός να ξεκινήσει μια ολοκληρωμένη και οργανωμένη προσπάθεια για την λειτουργία της. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε για μία ακόμη φορά.
Η προβληματική οργάνωση του νοσοκομείου, η υποστελέχωση, ο αυξημένος φόρτος εργασίας, η απουσία συνεργασίας και υποστηρικτικών ιατρικών ειδικοτήτων δεν αφήνει χώρο για θριαμβολογίες. Ακόμη δε περισσότερο όταν στη λειτουργία της ΜΕΘ η κάλυψη σε ειδικευμένο ιατρικό προσωπικό μόλις υπερβαίνει το 50% των οργανικών της θέσεων.
Οπότε, για να θεωρηθεί «πολιτική επιτυχία» η λειτουργία της ΜΕΘ θα έπρεπε η Πολιτεία και ο Υπουργός της:
-να έχει θέσει σε λειτουργία και να αξιοποιήσει όλες τις διαθέσιμες κλίνες της
-να την έχει στελεχώσει πλήρως και με έμπειρο και εξειδικευμένο προσωπικό
-να μπορεί να καλύψει άμεσα και σε διάρκεια χρόνου το υψηλό κόστος λειτουργίας της
-να δώσει ταυτόχρονα τη δυνατότητα στο νοσοκομείο να διαχειρίζεται την αντιμετώπιση βαρέων περιστατικών υγείας.
Όσο τα παραπάνω δεν επιτυγχάνονται, κανείς δεν δικαιούται να μιλά για επιτυχία, τη στιγμή που μάλιστα που πανελλαδικά ένας διψήφιος αριθμός κλινών ακόμη δεν λειτουργεί ενώ οι ανάγκες για κάλυψη περιστατικών είναι πολλαπλάσιες.
Η επίσκεψη λοιπόν του Υπουργού Υγείας, αντί να συνοδεύεται με μεγαλοστομίες και κομπασμούς, θα έπρεπε να περιλαμβάνει και την αυτοκριτική για την κακή κατάσταση της Υγείας που είναι αποτέλεσμα της περικοπής των δημόσιων δαπανών που τα μνημόνια επιβάλλουν και τα οποία η κυβέρνηση ψηφίζει και εφαρμόζει, σε βάρος της Δημόσιας Υγείας των πολιτών.

Τμήμα υγείας ΛΑΕ Πιερίας