Για άλλη μια χρονιά ζούμε το τραγικό φαινόμενο των δασικών πυρκαγιών. Ειδικά φέτος λόγω των παρατεταμένων υψηλών θερμοκρασιών που χτύπησαν ρεκόρ τριακονταετίας το πρόβλημα γιγαντώθηκε σε ακραίο βαθμό και έφερε το όλο σύστημα στα όρια του.
Σκοπός του συγκεκριμένου κειμένου δεν είναι να αναλωθεί στην ανάλυση του αν τα ιπτάμενα μέσα είναι αρκετά ή αν τα εποχούμενα στον αριθμό που θα έπρεπε. Επιγραμματικά θα αναφερθεί μόνο ότι ναι, ως χώρα, έχουμε από τους μεγαλύτερους ιπτάμενους στόλους για αυτή την δουλειά και ότι ναι, χώρες με υπερπολλαπλάσια μέσα και χρήματα έρχονται συχνά σε σημείο που σηκώνουν τα χέρια ψηλά μπροστά στο θηρίο που ακούει στο όνομα δασική πυρκαγιά.
Επίσης δεν θα μπούμε στα χωράφια των ειδικών για το ποιά είδη δέντρων θα έπρεπε να φυτευτούν, θα σημειώσουμε μόνο αυτό που και οι ίδιοι αρμόδιοι αναφέρουν με κάθε ευκαιρία εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ότι πρέπει επιτέλους να απομακρυνθούμε από την μαζική δενδροφύτευση πεύκων.
Εκεί που θα επικεντρωθούμε είναι στον τομέα που λαμβάνει χώρα η δράση μας κάθε χρόνο κατά την αντιπυρική περίοδο. Αυτόν της εθελοντικής πυρασφάλειας και δασοπροστασίας. Η Λέσχη Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων από την ίδρυση της το 2007 επεδίωξε και έγινε σωματείο εγγεγραμμένο στο μητρώο της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας με αριθμό μητρώου 21/2007. Αυτό γιατί θεωρούμε ότι ο φυσικός πλούτος της χώρας μας αποτελεί κληρονομιά όλων μας και είναι υποχρέωσή μας να τον διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού για τις επόμενες γενιές.
Αυτό λοιπόν λόγω του κατακερματισμένου, του ορεινού και του δύσβατου ανάγλυφου της χώρας μπορεί να γίνει μόνο με την συνεχή παρουσία περιπόλων στην ύπαιθρο, πεζοπόρων και εποχούμενων, καθ όλη την αντιπυρική περίοδο, την επάνδρωση παρατηρητηρίων, την έγκαιρη αναγνώριση εστιών και την άμεση επέμβαση. Κάτι τέτοιο όμως μπορεί να γίνει σωστά και στον βαθμό που πραγματικά απαιτείται, με την εθελοντική δραστηριοποίηση και εμπλοκή μεγάλου αριθμού ευαισθητοποιημένων πολιτών. Το είδαμε και το ξαναείδαμε και όλα καταλήγουν σε αυτό. Με τις “selfie”, τις δακρύβρεχτες αναλύσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και με μακρόσυρτα κατηγορώ (αγαπημένο άθλημα πολλών) δεν λύνεται το πρόβλημα. Χρειάζεται η ευαισθητοποίηση και η ενεργοποίηση όλων μας. Πρέπει να υπάρξει η οργάνωση σε συλλόγους και σωματεία, υπάρχοντα ή νέα, η εκπαίδευση σε συνεργασία με το Πυροσβεστικό Σώμα και η ανάληψη έργου σε συνεργασία με την Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας του εκάστοτε δήμου ή κοινότητας.
Στο πνεύμα αυτού ως ΛΕΦΕΔ από τα πρώτα χρόνια ανοίξαμε δίαυλο επικοινωνίας με το Π.Σ. και αρχίσαμε εκπαιδεύσεις έτσι ώστε να “μιλάμε την ίδια γλώσσα” με σκοπό να μην αποτελούμε βάρος και πρόβλημα για αυτούς επί του πεδίου.
Πέραν αυτού ακραία σημαντικό είναι να αποκτήσουμε και την σωστή νοοτροπία. Δεν ανάβουμε φωτιές στην ύπαιθρο κατά την αντιπυρική περίοδο, δεν εκτελούμε εργασίες που μπορεί να προκαλέσουν ανάφλεξη ( η καταστροφική πυρκαγιά στην Φωκίδα ξεκίνησε από τροχό κοπής μετάλλων, χθες 07/08/21 μέλος μας στα Γιαννιτσά συμβούλεψε περίοικο ο οποίος είχε ανάψει φωτιά για να κάψει σκουπίδια να την σβήσει κάτι που και έκανε άμεσα), καθαρίζουμε τις ιδιοκτησίες μας από εύφλεκτα υλικά και από έντονη βλάστηση πριν την αντιπυρική περίοδο.
Η προστασία των δασών είναι υποχρέωση όλων μας! ΟΛΩΝ! Γιατί αποτελούν την κληρονομιά μας και το μέλλον μας. Μόνο μέσω ενός πραγματικά μαζικού εθελοντικού κινήματος μπορούν να προστατευτούν τα δάση και μόνο μέσα από την μαζική ευαισθητοποίηση και προσφορά.
Η ΛΕΦΕΔ Πιερίας όπως και τα μέλη μας σε άλλους 24 νομούς της χώρας για σχεδόν 15 χρόνια επανδρώνουν πυροφυλάκια, εποχούμενα και πεζοπόρα περίπολα, αποκλείουν ευαίσθητες και προστατευόμενες περιοχές όταν υπάρχουν ακραία καιρικά φαινόμενα, επιχειρούν σε πυρκαγιές, συγκεντρώνουν εφόδια, είδη πρώτης ανάγκης και κάνουν ό,τι άλλο τους ζητηθεί. Πάντα υπό την εποπτεία και σε συνεργασία με το Π.Σ., την Γ.Γ. Πολιτικής Προστασίας και τις αρχές.
Μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε! Τα δάση μας περιμένουν! Κάντε το αυτονόητο βήμα και ενταχθείτε στην εθελοντική προσφορά!