Οι Ιάπωνες λατρεύουν την Ελλάδα και τους ποιητές της με κορυφαίο όλων τον Λευκάδιο Χερν (Patrick Lafcadio Hearn), τον εθνικό ποιητή της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου.
Για τον σημαντικό Λευκαδίτη συγγραφέα, που έζησε πολλά χρόνια στην Ιαπωνία με το όνομα Γιακούμο Κοϊζούμι και με τα βιβλία του έκανε γνωστή στη Δύση την ασιατική χώρα μίλησε στην ΕΡΤ και την εκπομπή “Αθήνα – Τόκιο” ο δήμαρχος Λευκάδας, Χαράλαμπος Κάλος.
«Είμαστε αδελφοποιημένοι με τον δήμο Σιντζούκου, στην Ιαπωνία, τα τελευταία 32 χρόνια. Συνδετικός κρίκος είναι ο Λευκάδιος Χερν. Το πρώτο ιστορικό κέντρο της Ευρώπης για τον Λευκάδιο Χερν ιδρύθηκε το 2014 στην Λευκάδα, ενώ κάθε χρόνο διοργανώνουμε τις “Ημέρες Λευκάδιου Χερν», δήλωσε ο κ. Κάλος.
Ο ιρλανδοελληνικής καταγωγής ποιητής, που γεννήθηκε το 1850 στη Λευκάδα και απεβίωσε το 1904 στο Τόκιο, είναι περισσότερο γνωστός για τα βιβλία του για την Ιαπωνία και ιδιαίτερα για τις συλλογές του για τους ιαπωνικούς θρύλους και τις ιστορίες φαντασμάτων. Στις ΗΠΑ ο Λευκάδιος Χερν είναι διάσημος για τα κείμενά του για την πόλη της Νέας Ορλεάνης, βασισμένα στη δεκαετή διαμονή του εκεί.
Ο άνθρωπος πίσω από τον συγγραφέα
O Λευκάδιος Χερν γεννήθηκε στη Λευκάδα στις 27 Ιουνίου του 1850. ‘Hταν γιος Ιρλανδού αξιωματικού του Βρετανικού Στρατού και της Ρόζας Κασιμάτη, η οποία καταγόταν από τα Κύθηρα. Μετά το διαζύγιο των γονιών του, ανατρέφεται από την θεία του πατέρα του στο Δουβλίνο. Στα 16 του χρόνια χάνει από ατύχημα την όραση στο αριστερό του μάτι και λίγο αργότερα ακολουθεί και ο θάνατος του πατέρα του.
Έναν χρόνο μετά, εξαιτίας της χρεοκοπίας της θείας του, αναγκάζεται να σταματήσει το σχολείο. Σε ηλικία 19 χρόνων μετακομίζει στο Σινσινάτι του Οχάιο των ΗΠΑ, όπoυ πέντε χρόνια αργότερα γίνεται δημοσιογράφος. Το 1877 ο Χερν πηγαίνει στη Νέα Ορλεάνη για να γράψει μια σειρά από άρθρα και παραμένει εκεί για 10 χρόνια. Όντας σχετικά γνωστός για τις λογοτεχνικές μεταφράσεις του και τα άρθρα του, προσλαμβάνεται από την Ηarper Publishing Co. Οι πρώτες δύο νουβέλες του γράφονται μεταξύ 1877-89, ενώ βρίσκεται σε αποστολή στις Δυτικές Ινδίες για το περιοδικό Harper.
Το 1899 αποφασίζει να πάει στην Ιαπωνία και κατά την άφιξή του στην Γιοκοχάμα την άνοιξη του 1890 αναπτύσσει φιλική σχέση με τον Basil Hall Chamberlain καθηγητή στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο και με αξιωματικούς στο Υπουργείο Εκπαίδευσης. Με τη δική τους ενθάρρυνση το καλοκαίρι του 1890 μετακομίζει στο Ματσούε, για να διδάξει αγγλικά στο Shimane Prefectural Common Middle School & Normal School. Εκεί γνωρίζει τους κυβερνήτες του Σιμάνε, Κοτέντα Γιασουσάντα και Σενταρό Νισίντα και αργότερα παντρεύεται την Σέτσου Κοϊζούμι, η οποία ήταν κόρη Σαμουράι.
Ο Χερν παραμένει 15 μήνες στο Ματσούε και αργότερα μετακομίζει στο Κουμαμότο στο Κιόυσου, όπου εργάζεται ως δάσκαλος στο Fifth High School, και διαμένει για τα επόμενα τρία χρόνια. Εκεί, το 1894 ολοκληρώνει το βιβλίο του Glimpses of Unfamiliar Japan. Τον Οκτώβριο του 1894 εξασφαλίζει θέση δημοσιογράφου στο αγγλόφωνο έντυπο Kobe Chronicle, με τη βοήθεια του Chamberlain, και ξεκινά να διδάσκει αγγλική φιλολογία στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο και στο Πανεπιστήμιο Ουασέντα.
Στις 26 Σεπτεμβρίου 1904 πεθαίνει από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 54 χρόνων. Το πιο γνωστό από τα έργα του είναι μία συλλογή διαλέξεων με τίτλο Japan: An Attempt of Interpretation (1904). Άλλα του βιβλία είναι τα Exotics and Retrospectives (1898) , In Ghostly Japan (1899), Shadowings (1900), A Japanese Miscellany (1901) και Kwaidan (1904).
Μυθιστορηματική ζωή
Η οδύσσεια του Λευκάδιου Χερν ξεκίνησε από τη Λευκάδα και η διαδρομή του στους μύθους και τους θρύλους παραμένει ελκυστική κι αξιομνημόνευτη.
Ήταν 2 ετών όταν ο πατέρας του, Κάρολος Χερν, πήγε την οικογένειά του στο Δουβλίνο. Η Ρόζα, ευγενούς καταγωγής και κόρη του Αντωνίου Κασιμάτη, δεν άντεξε το αυστηρό περιβάλλον, την ξενιτιά, και μετά τον χωρισμό της γύρισε στα Κύθηρα, όταν ο Λευκάδιος ήταν μόλις 4 ετών. Ο πατέρας του, στρατιωτικός χειρουργός στο Βρετανικό Σώμα, ανέθεσε την επιμέλεια του γιου του στη συγγενή του, Σάρα Μπρέναν. Εκεί βίωσε την απώλεια της μητρικής αγκαλιάς, ενώ σε ένα παιχνίδι με τους συμμαθητές του, 16 ετών, έχασε το αριστερό του μάτι.
Σήμερα, οι κατοικίες του στην Ιαπωνία, τη Νέα Ορλεάνη, το Δουβλίνο αποτελούν ιστορικά σημεία μνήμης. Στη Λευκάδα, το σπίτι που γεννήθηκε έχει έντονο το στίγμα της παρουσίας του αλλά δεν αποτελεί πόλο έλξης, όπως ενδεχομένως θα έπρεπε για τον Λευκάδιο, που ταξίδεψε με το όνομά της σε κόσμους μαγικούς, εξωτικούς.
Άφησε λογοτεχνική προίκα 4.000 σελίδων και έναν πολυπολιτισμικό μύθο, αναζητώντας τη φωνή που «μου έλεγε πάντα Ιστορίες που με έκαναν να αναρριγώ από το κεφάλι ώς τα πόδια από την Ευχαρίστηση». Όπως περιγράφει στο «Όνειρο Καλοκαιρινής Ημέρας», «στο τέλος ήρθε η μέρα του αποχωρισμού. Και κλαίγοντας μου έλεγε για ένα φυλακτό που μου είχε δώσει, ότι δεν θα έπρεπε ποτέ μα ποτέ να το χάσω, γιατί θα με κράταγε πάντα Νέο και θα μου έδινε τη δύναμη να επιστρέψω. Αλλά ποτέ δεν γύρισα. Και τα χρόνια πέρασαν. Και μία μέρα ήξερα ότι είχα χάσει το φυλακτό και ότι ήμουν πια απελπιστικά γέρος». Κι εκείνη είχε πεθάνει, στις 12 Δεκεμβρίου 1882, στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας.
Αυτή η επίκληση στη χαμένη παιδικότητα αποτέλεσε τη γέφυρα συνάντησης Δύσης και Ανατολής, μέσα στο συγγραφικό έργο του Λευκάδιου. Με έναν μαγικό τρόπο, σφυρηλατημένο στη διαδρομή της ζωής του, ο άνδρας από τη Λευκάδα έδωσε στους Ιάπωνες τους μύθους τους. Ανέδειξε την ψυχή τους με την αγάπη, τη φροντίδα ενός παραμυθά και τον θαυμασμό ενός ξένου.
Πηγή: ertnews.gr