Χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια ερευνών για να αποκαλυφθούν τα μυστικά του. Τώρα, όμως, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι γνωρίζουν πώς πέθανε αυτό το κουτάβι λύκου, ηλικίας 57.000 ετών.
Το θηλυκό λυκόπουλο βρέθηκε το 2016 από έναν χρυσοθήρα που χρησιμοποιούσε πίδακα νερού για να λιώσει το μονίμως παγωμένο έδαφος του Γιούκον στον Καναδά.
«Είναι η πιο καλοδιατηρημένη μούμια λύκου που έχει βρεθεί ποτέ» λέει η ανατόμος Τζούλι Μίτσεν του Πανεπιστημίου Des Moines στις ΗΠΑ, πρώτη συγγραφέας μελέτης που δημοσιεύεται στο Current Biology.
«Είναι άθικτη σχεδόν κατά 100%. Τα μάτια είναι το μόνο που λείπει».
Η Τσουρ, όπως βαφτίστηκε το κουτάβι, έζησε σε μια εποχή που μεγάλο μέρος της Γης καλυπτόταν από παγετώνες.
Το πρώτο ερώτημα που προσπάθησαν να απαντήσουν οι ερευνητές που εξέτασαν το ζώο είναι το πώς κατέληξε θαμμένο στο μονίμως παγωμένο έδαφος.
«Σπάνια βρίσκει κανείς τέτοιες μούμιες στο Γιούκον. Το ζώο πρέπει να πεθάνει σε μια περιοχή με μόνιμα παγωμένο έδαφος και να θαφτεί αμέσως. Αν μείνει έξω στην παγωμένη τούνδρα είτε θα αποσυντεθεί είτε θα φαγωθεί από άλλα ζώα» λέει η Μίτσεν.
«Πιστεύουμε ότι βρισκόταν στο λαγούμι της και πέθανε ακαριαία όταν το λαγούμι κατέρρευσε» αναφέρει.
«Τα δεδομένα μας δείχνουν ότι δεν έμεινε χωρίς τροφή και ήταν περίπου επτά εβδομάδων όταν πέθανε. Νιώθουμε κάπως καλύτερα τώρα που μάθαμε ότι δεν υπέφερε για πολύ».
Ισοτοπικές αναλύσεις στο μουμιοποιημένο ζώο έδειξε ότι η βασική πηγή τροφής της αγέλης του δεν ήταν οι βίσωνες που βοσκούσαν σε μεγάλο μέρος της Αμερικής και της Ευρώπης την τελευταία εποχή των παγετώνων. «Αυτό που μας προκάλεσε έκπληξη ήταν ότι τρεφόταν με υδρόβια είδη, κυρίως σολομό» λέει η Μίτσεν.
Ακόμα και σήμερα, οι λύκοι συχνά τρέφονται με σολομούς όταν τα ψάρια ανεβαίνουν το ποτάμι Κλόνταϊκ του Γιούκον την εποχή της αναπαραγωγής.
Όμως, το πιο ενδιαφέρον εύρημα ήρθε από τις γενετικές αναλύσεις, οι οποίες αποκάλυψαν ότι το κουτάβι συγγενεύει με τους σημερινούς γκρίζους λύκους του Καναδά αλλά και με τους γκρίζους λύκους της Σιβηρίας. Η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνει τη θεωρία ότι μια γέφυρα ξηράς στην περιοχή του σημερινού Βερίγγειου πορθμού ένωνε κάποτε την Αλάσκα με τη Σιβηρία.
Καθώς το παγωμένο έδαφος του Καναδά θερμαίνεται λόγω της κλιματικής αλλαγής, κι άλλα παρόμοια ευρήματα ενδέχεται να έρθουν στο φως.
«Μια θετική πλευρά της κλιματικής αλλαγής είναι ότι θα βρούμε κι άλλες τέτοιες μούμιες» λέει η Μίτσεν. «Αυτό μπορεί να είναι καλό για την επιστήμη, ταυτόχρονα όμως αναδεικνύει την ταχύτητα με την οποία θερμαίνεται ο πλανήτης» επισημαίνει.
Η Τσουρ, πάντως, θα μείνει ασφαλής, καθώς πλέον φυλάσσεται σε τοπικό μουσείο.