Ένα γεγονός μεγάλης πολιτικής σημασίας έλαβε χώρα την περασμένη εβδομάδα στη βουλή, το οποίο όμως δεν έλαχε της δέουσας προσοχής λόγω της κυρίαρχης επικαιρότητας του κλεισίματος της αξιολόγησης. Η συζήτηση για τα πορίσματα της εξεταστικής επιτροπής για τη δανειοδότηση κομμάτων και ΜΜΕ.
Τα ζητήματα για την διαφθορά, τη διαπλοκή, και το “αμαρτωλό” τρίγωνο Πολιτικών – Τραπεζών – ΜΜΕ έχουν απασχολήσει την Ελληνική κοινωνία για πολλά χρόνια και, δυστυχώς, σπάνια με τρόπο ειλικρινή και εποικοδομητικό. Τα περισσότερα από τα στελέχη της σημερινής κυβέρνησης έχουν χτίσει στο παρελθόν ολόκληρες πολιτικές καριέρες ως καταγγέλλοντες, και φορείς της κάθαρσης. Με τρόπο ανεύθυνο και λαϊκίστικο, έχυναν για χρόνια το διαβρωτικό για την Δημοκρατία δηλητήριο της καχυποψίας, με αφορισμούς, με απειλές, ακόμη και με βρισιές και προπηλακισμούς, επί δικαίων και αδίκων.  Έχτισαν πολιτικά επάνω στο περίφημο “ηθικό τους πλεονέκτημα” και, έπειτα, το εξαργύρωσαν κι έγιναν κυβέρνηση. Από την πρώτη μέρα που ανέλαβαν την εξουσία, η υπόσχεση της κάθαρσης δέσποζε στην ατζέντα τους. Ελλείψει “άρτου”, υποσχέθηκαν “θεάματα”, και η ανάγκη αντιπερισπασμού από τα καταστροφικά αποτελέσματα της πολιτικής τους το καθιστούσε ιδιαίτερα χρήσιμο να υπόσχονται τακτικά ότι “θα κλείσουν τους κλέφτες στη φυλακή”. Όμως η διαπλοκή δεν αντιμετωπίζεται με απειλές και κούφια λόγια, εκτός κι αν θέλεις να την προσεταιριστείς. Απαιτεί σοβαρές παρεμβάσεις, στοιχειώδη ειλικρίνεια και συναινέσεις, σεβασμό της διάκρισης των εξουσιών, ισχυρούς και ανεξάρτητους θεσμούς.
Η εξεταστική λοιπόν έγινε. Ολοκληρώθηκε. Κι αφού παιδεύτηκαν μέσα απ’ τα γράψε σβήσε τους να κουκουλώσουν τις δικές τους “αμαρτίες”,  -γιατί πήγαιναν για μαλλί, και θα γυρνούσαν κουρεμένοι- κατέληξαν στο πόρισμα.  Και από το πόρισμα της πλειοψηφίας μαθαίνουμε πως “δεν προέκυψαν ευθύνες πολιτικών προσώπων “. Μάπα λοιπόν το καρπούζι. Μια τρύπα στο νερό. Κι όμως, στον παράλληλο κόσμο όπου η κυβέρνηση αυτή πορεύεται, τίποτε δεν είναι ικανό να ταράξει τους κύκλους της.
Σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.
Σαν να μην είχαν γράψει οι ίδιοι το “δεν προέκυψαν ευθύνες..”.
Σαν να μην έχει μεσολαβήσει το φιάσκο του νόμου Παππά, το σκάνδαλο Αττικής- Καλογρίτσα, οι εκβιασμοί των δικαστών, ο συναγελασμός με τους εκδότες και τις γάτες των Ιμαλάϊων.
Αυτό που ακούσαμε προχθές στη βουλή, δεν ήταν παρά μια κασέτα απ’ τα παλιά. Ξανά αυτοί οι αδιάφθοροι, ξανά οι τιμητές των πάντων, πάλι κατάρες κι απειλές για το “παλιό”, για τη διαφθορά και τη διαπλοκή που όπου να ‘ναι την τσακίζουν. Το “ηθικό τους πλεονέκτημα” στη θέση του. Τίποτε δεν είναι ικανό να αφυπνίσει -έστω την υστάτη ώρα- αυτούς τους ανθρώπους, ώστε να αντιληφθούν την σύνθετη σημερινή πραγματικότητα. Να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις, να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις, να παράγουν έργο, να δώσουν λύσεις στα τεράστια, επείγοντα προβλήματα. Μόνη διέξοδος, να επιστρέψουν στα πραγματικά τους εκλογικά μεγέθη, και στην οριστική λήθη.