Μία διαφορετική και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα διάλεξη έδωσε το βράδυ της Κυριακής 16 Μαΐου ο καθηγητής-στρατηγικός σύμβουλος Νίκος Λυγερός, στο πλαίσιο της διαδικτυακής εκδήλωσης με θέμα «Η Αναγνώριση της Γενοκτονίας ως Αγώνας της Ανθρωπότητας». Την εκδήλωση διοργάνωσε η Ένωση Ποντίων Πιερίας με αφορμή τη συμπλήρωση 102 χρόνων από την επέτειο της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Τον κ. Λυγερό καλωσόρισε ο πρόεδρος Κώστας Παπουτσίδης.
Ως γενοκτονία σύμφωνα με το Διεθνές ποινικό δικαστήριο ονομάζεται η καταστροφή μιας φυλετικής η θρησκευτικής ομάδας μέσω της ανθρωποκτονίας των μελών της με έναν από τους παρακάτω τρόπους:
α) τον φόνο μελών της ομάδας
β) την πρόκληση σοβαρής σωματικής η διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας,
γ) την σκόπιμη επιβολή στην ομάδα, συνθηκών ζωής υπολογισμένων, έτσι ώστε να επιφέρουν τη φυσική τους καταστροφή, εν όλω ή εν μέρει,
δ) την επιβολή μέτρων που αποσκοπούν στην αποτροπή γεννήσεων στο εσωτερικό της ομάδας και την υποχρεωτική μεταφορά των παιδιών της ομάδας σε κάποια άλλη.
Πρόκειται, για το πιο μαζικό και αποτρόπαιο από όλα τα εγκλήματα που μπορεί να διαπράξει η ανθρώπινη φύση αφού οι μέθοδοι και το ασύλληπτο κόστος του επερχόμενου αποτελέσματος πληγώνει βαθιά την ανθρωπότητα στο σύνολο της.
Στην περίπτωση του Πόντου, η οποία εντάσσεται στην ευρύτερη κατηγορία της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, καλύπτονται όλες οι παραπάνω προϋποθέσεις, όπως φυσικά και στο σύνολο των πολιτών της ευρύτερης κατηγορίας.
Σύμφωνα με τον κ. Νίκο Λυγερό, πλέον έχει έρθει η ώρα, μέσω μιας εθνικής στρατηγικής μεθοδικότητας, η γενοκτονία να αναγνωριστεί σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου έχει ήδη αναγνωριστεί από συγκεκριμένες χώρες (Ελλάδα, Σουηδία, Αρμενία και Ολλανδία) αλλά και από την Διεθνή Ένωση Μελετητών γενοκτονιών, η οποία μάλιστα τον Δεκέμβριο του 2007, είχε εξηγήσει αναλυτικά το σχετικό ψήφισμα για τον λόγο που θα έπρεπε να αναγνωριστούν οι γενοκτονίες από όλες τις χώρες.
Ο κ. Λυγερός αναφέρθηκε στην προάσπιση της ιστορικής μνήμης που αποτελεί ηθικό, ιστορικό και εθνικό χρέος. Όπως για παράδειγμα, η Ευρωπαϊκή Ένωση ορθότατα έπραξε και αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων, σεβόμενη την ιστορική αλήθεια.
Οι Νεότουρκοι βέβαια, δεν αρκέστηκαν στην γενοκτονία των Αρμενίων, αλλά και στην γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Περίπου 353000 από αυτούς υπέστησαν τις τούρκικες φρικαλεότητες και θυσιάστηκαν σε μια πρωτοφανή γενοκτονία από το 1916 έως το 1923. Το αποτέλεσμα αυτού, ο ολοκληρωτικός αφανισμός του ελληνισμού σε μια από τις παραδοσιακότερες εστίες του.
Αποτελεί καθήκον όλων ο αγώνας για τη διεθνή αναγνώριση, για ενίσχυση της ιστορικής μνήμης και για να αποτελέσει η αναγνώριση αυτή, συμβολική πράξη για την αποτροπή ανάλογων εγκλημάτων σε βάρος της ανθρωπότητας.
Επίσης η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να καλέσει τον ίδιο τον θύτη (Τουρκία), να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες που διέπραξε, καθώς σύμφωνα με τα λεγόμενα του κ. Λυγερού, η απόδοση δικαιοσύνης ξεκινά με την αναγνώριση της γενοκτονίας από τον ίδιο τον θύτη και αποτελεί επιτακτική αναγκαιότητα.
Επίσης, αποσκοπεί στην αποκατάσταση μιας ιστορικής αδικίας που σχετίζεται με την ακριβή αποτύπωση των γεγονότων στην Ανατολή στις αρχές του 20ου αιώνα, αναδεικνύοντας τους μηχανισμούς και τις πολιτικές της Γενοκτονίας, ώστε να λειτουργήσουν ως οδοδείκτες στη συνείδηση των σύγχρονων κοινωνιών και συντελώντας στην αποφυγή αναπαραγωγής παρόμοιων καταστάσεων.