Όλοι γνωρίζουμε, ότι η απόλαυση ενός γεύματος και το φαγητό εν γένει είναι θεραπευτικό. Γι’ αυτό και ονομάζουμε κάποια πιάτα comfort food.
Ωστόσο και η μαγειρική μπορεί να επιτελέσει τον ίδιο σκοπό και να χρησιμοποιηθεί ως θεραπεία.
Η μαγειρική είναι το μόνο πράγμα, που δε σταμάτησα όταν έμεινα μόνη, βάζοντας τέλος σε όλες τις άλλες δραστηριότητές μου. Ακόμη και στο διάβασμα, που με συντρόφευε για πολλά χρόνια.
Είμαι η προσωπική μαγείρισσα της ανιψιάς μου. Κάθε φορά που τελειώνει το μεσημεριανό της, μου γράφει στο messenger: “Πολύ ωραίο το φαγητό σου”, “Τέλειο το φαγάκι σου σήμερα” και κάτι τέτοια.
Βέβαια, εγώ δεν τα παίρνω και τόσο σοβαρά αυτά τα μηνύματα, από ένα άτομο, που ψάχνει στον κήπο τα πορτοκαλί καρότα για να τα ποτίσει και που βγάζει το μαϊντανό από τη ρίζα, όταν τη στέλνουμε να μας φέρει φρέσκο!
‘’Θα σε γράψω στο MasterChef’’, μου λέει.
Και με τι πιάτο θα εμφανιστώ μπροστά σε όλη την Ελλάδα, μου λες; ρωτάω εγώ.
‘’Ρεβίθια με μελιτζάνες’’, μου απαντάει η ανιψιά μου και εγώ ξεκαρδίζομαι στα γέλια!
Η αλήθεια είναι, ότι το συγκεκριμένο πιάτο δεν έχει μόνο μελιτζάνες. Έχει και ψιλοκομμένα κρεμμύδια, σκόρδα, ντομάτες, ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι και λίγο δυόσμο. Όλα αυτά, σκεπασμένα με νεράκι και ψημένα στο φούρνο.
Το πιάτο μου αρέσει τόσο πολύ, που το έχω κατατάξει στα Top 5 της κουζίνας μου. Το έχω ‘’πάρει’’ από το βιβλίο της Εύης Βουτσινά, με τίτλο: “Μαγειρική για δύσκολους καιρούς”. Χρήσιμο βιβλίο, που σου δίνει ιδέες για να χρησιμοποιείς τα πάντα στην κουζίνα σου.
“Πως να τρώμε καλύτερα και να μην πετάμε τίποτα”, διευκρινίζει η συγγραφέας.
Ό,τι πρέπει για το δύσκολο χειμώνα που έρχεται, συμπληρώνω εγώ.
Η μαγειρική με ‘’γεμίζει’’, με έναν δημιουργικό τρόπο! Με κάνει να σκέφτομαι, να κινούμαι, να παίρνω αποφάσεις, να φαντάζομαι το τελικό αποτέλεσμα της δημιουργίας μου και να νιώθω χρήσιμη σε μια εποχή, που ολόκληρο το είναι μου ‘’βρίσκεται σε συναγερμό’’, μετά το χαμό του συζύγου μου.
Σ’ αυτό το σταυροδρόμι, που βρίσκομαι, όπου η θλίψη, μαζί με την καινούρια πραγματικότητα, στην οποία πρέπει να προσαρμοστώ δίνουν μάχη, έρχεται η μαγειρική με τη δημιουργικότητά της, να μετριάσει την αντιφατική κατάσταση πού βιώνω.
Οι ειδικοί λένε, ότι η μαγειρική μειώνει το άγχος, ανεβάζει την αυτοεκτίμηση και απωθεί τις αρνητικές σκέψεις, με το να στρέφει την προσοχή σου στη συνταγή. (The Wall Street Journal).
Μερικοί, μάλιστα, προχωρούν και στην ιδέα της μαγειρικής ως αυτοσυγκέντρωση, ως πνευματική απασχόληση, με αποκλειστικό σκοπό, τη γεύση και την απόλαυση. (The Guardian).
Όσο δε, για το Huffington Post, θεωρεί αυτό που κάνω εγώ για την ανιψιά μου, δηλαδή το να μαγειρεύω γι’ αυτήν, μια πράξη αλτρουισμού, που με φέρνει σε άμεση επαφή με άλλους, σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου. Μία ιδιαίτερη και θεραπευτική επικοινωνία με τον περίγυρό μου!
Ωραία, μου ακούγονται εμένα όλα αυτά, χωρίς να θέλω να δώσω την εντύπωση ότι είμαι και “η μαγείρισσα του Κασταμάρ”.
Τη γνωρίζετε την ιστορία του Fernando J. Munez?
Αρχικά να σας πω, ότι το βιβλίο έχει 965 σελίδες και περιγράφει τη ζωή της αριστοκρατίας του 18ου αιώνα, στην Ισπανία (περιοχή του Κασταμάρ).
Η αρχιμαγείρισσα Κλάρα, εντυπωσιάζει τους γύρω της, στο αρχοντικό, όπου κλήθηκε να δουλέψει. Τα πιάτα της, κάθε άλλο, παρά σαν τα δικά μου ακούγονται:
Κοκκινιστή σούπα με ρεβίθια και σπανάκι!
Πλούσιο κονσομέ πουλερικών, γαρνιρισμένο με βραστό αυγό!
Ψημένο, σταρένιο ψωμί, με λεπτές φέτες από τηγανισμένο συκώτι!
Ψητά πνευμόνια!
Στιφάδο με μαύρη σάλτσα!
Κρέατα με ζαχαρωμένα κυδώνια!
Πέρδικες φρικασέ με γαρίφαλο, πιπέρι και κανέλα!
Στιφάδο με λουκάνικα!
Η Κλάρα δε χρησιμοποιεί τη μαγειρική μόνο για επιβίωση, αλλά την έχει μετατρέψει σε Fine Arts γεύσης και ομορφιάς! Επικοινωνεί, έτσι, με το δούκα του Κασταμάρ, τον οποίο σαγηνεύει με τις νόστιμες λιχουδιές της. Αργότερα, γίνεται σύζυγός του.
Η ιστορία έχει γίνει και σειρά στο NETFLIX.
Ο τρόπος που μαγειρεύουμε, εκφράζει και τη στάση μας απέναντι στη ζωή!
Προσωπικά, μου αρέσει μόνο η Ελληνική κουζίνα και αυτή, στην απλή της μορφή. Ως minimalist, χρησιμοποιώ απλές γεύσεις, φρούτα και λαχανικά εποχής, βιολογικής καλλιέργειας όσο μπορώ, έχοντας κατά νου πάντα την υγιεινή διατροφή.
Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι το φαγητό είναι η ‘’ραχοκοκαλιά’’ της ζωής μας! Δείχνει την οικογένεια στην οποία ανήκουμε, την κοινωνική και οικονομική μας κατάσταση, τα ταξίδια μας στα πέρατα του κόσμου, καθώς και τα προσωπικά μας γούστα.
Προτιμώ ένα ψάρι από τη χώρα μας, ψημένο στα κάρβουνα, παρά sushi και ας έχει αγαπηθεί πολύ εδώ.
Τον Ιούλιο του 1998 βρέθηκα στο περίφημο εστιατόριο UKAI – TORIYAMA, στα περίχωρα του Τόκιο, πάνω σε ένα βουνό.
Όταν άκουσαν εκεί, ότι είμαι Ελληνίδα, χαμογέλασαν πλατιά και φυσικά ανέφεραν τις “μαγικές” λέξεις, Greek salad, Greek yogurt, Baklava.
Με τις τρεις αυτές λέξεις για εισιτήριο, μπορείτε να πάτε παντού!
Η Ελληνική κουζίνα πάντα στο επίκεντρο! Τι να σου κάνει το sushi!
Τέλος, για μένα, οι καλύτερες μαγείρισσες είναι οι θείες μου, που συνεχίζουν να με ενθαρρύνουν και να με διδάσκουν την αυθεντική μαγειρική του τόπου μας!
Αν, όμως, εσείς έχετε πιο βαθιές ανησυχίες περί μαγειρικής, μπορείτε να δείτε στην αγγλική γλώσσα, την ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα COOK YOURSELF HAPPY, που ανήκει στη θεραπεύτρια και μαγείρισσα Debra Borden. Η Debra υποστηρίζει, ότι η μαγειρική αποτελεί θεραπεία της ψυχής!
Και όπως αναφέρει η ίδια, και είπε ακόμη και ο Βούδας: “όταν ετοιμάζουμε το δικό μας φαγητό, προσφέρουμε εμείς στο φαγητό και το φαγητό πίσω σε εμάς”!
Καταπολεμάμε, λοιπόν, τα θλιβερά γεγονότα στη ζωής μας μαγειρεύοντας!
*Η Νένα Μεϊμάρη ήταν επί χρόνια εκπαιδευτικός με πλούσιο ακαδημαϊκό υπόβαθρο σε δημόσιο σχολείο της Βοστόνης. Συνταξιούχος, πλέον, ασχολείται με την αρθρογραφία και τον εθελοντισμό. Πρόσφατα δημιούργησε το πρώτο blog για χήρες και στήριξη αυτών με τίτλο Είμαι Χήρα – Έχω Φωνή που ενημερώνεται τακτικά με χρήσιμα και ενδιαφέροντα άρθρα, μουσικά κομμάτια και τη δική σας φωνή, και ολοκλήρωσε το πρώτο της βιβλίο Σου γράφω γιατί υπάρχεις.