της Νένας Μεϊμάρη
Η οδός Newbury Street ήταν και παραμένει μέχρι σήμερα η πιο ακριβή οδός της Βοστόνης. Τα
κτίρια του 19 ου αιώνα είναι κλασικά, χτισμένα με καφέ πέτρα και δίνουν μια ιδιαίτερη γοητεία στον περίφημο αυτό δρόμο. Φιλοξενούν γκαλερί, γραφικά μαγαζιά, φημισμένα και επώνυμα, όπως και πολυτελή εστιατόρια και μπιστρό. Μια βόλτα στην Newbury Street σίγουρα σε ταξιδεύει στην Ευρώπη.
Απέναντι από το γυμνάσιο που δίδασκα (1984-1986) υπήρχε ένα περίφημο γαλλικό εστιατόριο
όπου τρώγαμε τακτικά με τις φίλες και συναδέλφισσές μου. Καταβρόχθιζαν αυτές τα σαλιγκάρια
στο γκριλ με τηγανητές πατάτες, ενώ εγώ απέφευγα ακόμη και να τα κοιτάω γιατί μου θύμιζαν τα
σαλιγκάρια μέσα στα λουλούδια της μαμάς μου στην Ελλάδα.
Πιο κάτω, υπήρχε το περίφημο βιβλιοπωλείο Avenue Victor Hugo Books, στο ίδιο μέρος για 30
χρόνια (τώρα μεταφέρθηκε στο New Hampshire). Είχε πάρει πολλαπλά βραβεία ως το καλύτερο
bookshop για αντίκες και χρησιμοποιημένα βιβλία.
Πηγαίναμε με τις φίλες μου αλλά εγώ ποτέ δεν έμπαινα μέσα γιατί υπήρχε μια γάτα που καθόταν
μόνιμα πάνω στα βιβλία της βιτρίνας και πώς γινόταν και κοιτούσε μόνο εμένα απ’ όλη την παρέα.
«Θα σου δώσω 10 δολάρια να έρθεις μέσα», μου έλεγε μια φίλη.
«Θα σου πληρώσω συνεδρίες να το ξεπεράσεις αν μπεις μέσα μαζί μας», μου έλεγε μια άλλη.
Εγώ απλά αρνιόμουν και περίμενα έξω γιατί μέχρι σήμερα τις φοβάμαι τόσο πολύ τις γάτες που
τις βλέπω σαν cheetah.
Το γυμνάσιο που δίδασκα γαλλικά τότε λεγόταν Copley Square High School. Από εκεί ξεκίνησα
την καριέρα μου και μετά από 24 χρόνια έτσι το έφερε η ζωή και τελείωσα από εκεί. Στο μεταξύ το σχολείο μετονομάστηκε σε Snowden International και φημίζεται για τα μαθήματα ξένων γλωσσών που παραδίδει.
Την εποχή εκείνη δίπλα ακριβώς από το σχολείο μου ο Giorgio Armani είχε ανοίξει μια μπουτίκ με
ανδρικά ρούχα. Δίπλα ακριβώς από την μπουτίκ ο ίδιος άνοιξε μια καφετέρια πάρα πολύ trendy
και chic. Πολλές φορές μετά το τέλος της σχολικής ημέρας πήγαινα εκεί με τις φίλες μου ή μόνη
μου. Μας είχαν μάθει τα παιδιά και κάναμε ευχάριστη παρέα.
Μου άρεσε πολύ ο καφές, δυνατός και έντονος όπως επίσης και η μουσική. Πολλές φορές ήταν
μουσική της Bossa Nova, jazz.
Την Bossa Nova (σημαίνει «καινούρια τάση» στα πορτογαλικά) ή θα τη μισείς ή θα τη λατρεύεις.
Δεν υπάρχει μεσαία οδός. Δεν ξέρω γιατί γίνεται αυτό κι έτσι μη με ρωτάτε.
Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ και την ακούω μέχρι σήμερα.
Η μουσική ξεκίνησε στη Βραζιλία το 1950 από μαθητές γυμνασίου, καλλιτέχνες και μουσικούς που ήθελαν να δημιουργήσουν έναν νέο ρυθμό της samba σε συνδυασμό με αμερικανική jazz.
Μαζευόντουσαν στις παραλίες του Rio de Janeiro και αυτοσχεδίαζαν μουσική και στίχους ώσπου
δημιούργησαν έναν νέο ρυθμό πολύ αγαπητό, σε σημείο που αναγνωρίστηκε ως μία σιωπηλή
επανάσταση. Φυσικά στα τόσα χρόνια η μουσική εξελίχθηκε σε διάφορες παραλλαγές.
Στο Youtube μπορείτε να βρείτε πολλές προτάσεις της Bossa Nova.
Στην Newbury Street υπήρχε, επίσης, και υπάρχει ακόμη το Patagonia, ένα μαγαζί με designer
ρούχα υπαίθρου πάρα πολύ chic και ποιοτικά. Το μαγαζί διαθέτει οτιδήποτε αθλητικό υπάρχει και οι υπάλληλοι έχουν απίστευτες γνώσεις από ταξίδια και περιπέτειες.
Μου άρεσε να περνάω χρόνο εκεί μέσα, να μιλάω με τους υπαλλήλους για την Παταγονία και την
Αργεντινή που θέλω μέχρι σήμερα να επισκεφτώ. Ήταν η εποχή που είχα ερωτευθεί κυριολεκτικά
τον περιπετειώδη Βρετανό Bruce Chatwin και το υπέροχο βιβλίο του “In Patagonia” το οποίο
θεωρώ masterpiece. Εάν σας γοητεύει η νομαδική ζωή, η φύση, η εξερεύνηση και η περιπέτεια,
τότε να το διαβάσετε.
Δεν ξέρω εάν θα έχω ξανά την ευκαιρία να περπατήσω στην Newbury Street. Έχω, όμως, γλυκές
αναμνήσεις, σκηνές και ποικίλες εικόνες από στιγμές που έζησα και απόλαυσα εκεί.
