Η Μάγδα Κιοκπάσογλου είναι ορθοδοντικός στα Γιαννιτσά. Είναι μητέρα τριών παιδιών και τα τελευταία τρία χρόνια είναι χήρα. Με την απώλεια του λατρεμένου συζύγου της, μπήκε ξαφνικά στο δρόμο του πένθους, όπως πολλές από εμάς, αλλά διάλεξε να μη μείνει εκεί.
Μπορεί ο πόνος να εισέβαλε στην καρδιά της, ωστόσο η ίδια κατάφερε να τον μετατρέψει σε όμορφες ζωγραφιές προς τιμήν του συζύγου της!
Η Μάγδα ζωγραφίζει γι’ αυτόν!
Πρόσφατα, μάλιστα, του αφιέρωσε μία έκθεση στη γενέτειρά του, την Άνδρο.
“Η έκθεση αυτή αφιερώνετε στην αγάπη, στον έρωτα, στο φίλο, στο συνοδοιπόρο, στο σύζυγο, στον άντρα της ζωής μου”, ομολογεί η ίδια.
Ελαιογραφίες – made by Magdalini Kiokpasoglou
Συγκινημένη, της ζήτησα να μας μιλήσει για το πόνημα αυτό. Για να καταλάβουμε τη σημασία του.
Για μένα, η Μάγδα στέλνει ένα τρανταχτό μήνυμα σε όλες τις γυναίκες που ένιωσαν την ίδια θλιβερή απώλεια: Δεν αφήνουμε τον πόνο, το δράμα και το χάος που το ακολουθεί ως συνέπεια, να μας καταβάλει και να μας ”μεταφέρει’’ στο σημείο μηδέν.
Μάλλον, τον αφήνουμε να ζωντανεύει μέσα στην καρδιά και την ψυχή μας, ό,τι καλό μας έχει μείνει και να το εξωτερικεύει μέσω ζωγραφικής, εικόνων και φαντασίας!
Προσωπικά, τη συγχαίρω και της εύχομαι να ζωγραφίζει για πάντα!
Μάγδα, αρχικά πες μας από πότε ζωγραφίζεις και πότε διέκρινες το ταλέντο σου, αλλά και το ενδιαφέρον σου για τις καλές τέχνες;
Ζωγραφίζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Η πρώτη μου δασκάλα ήταν η μαμά μου, Λυδία Ποτοσάκη. Ζωγράφιζε πολύ ωραία! Οι ζωγραφιές της μου θυμίζουν αυτές του Θεόφιλου.
Στο λύκειο ήθελα να πάω στη σχολή καλών τεχνών και έπαιρνα μέρος σε διαγωνισμούς ζωγραφικής, με αγάπη προς αυτό που έκανα.
Τελικά, με κέρδισε η οδοντιατρική και αργότερα η ορθοδοντική. Πάντα, όμως, στο πίσω μέρος του μυαλού μου ήταν η ζωγραφική. Ένα καλοκαίρι, στο μουσείο Γουλανδρή στην Άνδρο, παρακολούθησα μια έκθεση ζωγραφικής και Αγιογραφίας του Φώτη Κόντογλου. Κι αυτό, ήταν το έναυσμα για να ασχοληθώ και με την Αγιογραφία.
Είπα: Βασίλη ξεκινάω και αγιογραφία!
Έτσι, παρακολούθησα μαθήματα για τρία χρόνια στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Γιαννιτσών και μετά το χαμό του συζύγου μου, εδώ και δυο χρόνια, κάνω μεταπτυχιακό στη βυζαντινή ζωγραφική στο πανεπιστήμιο Αθηνών, ΕΚΠΑ.
Διπλή εικόνα-‘Αγγελος/Σταυρός made by Magdalini Kiokpasogloυ
Ποιά είναι η σχέση σου με την Άνδρο; Θα ήθελες να μοιραστείς μερικά από τα συναισθήματά σου για το όμορφο αυτό νησί;
Από πάντα το ήξερα, αλλά, ειδικά την τελευταία στιγμή στο ασθενοφόρο μου είπε:” αν γίνει κάτι, θα με πας στην Άνδρο’’!
Πώς να μην αγαπήσω τον τόπο απ’ όπου κατάγεται και αγάπησε τόσο πολύ ο άνθρωπος της ζωής μου;
Έτσι, λοιπόν, έδωσα υπόσχεση στον εαυτό μου πως θα έκανα την έκθεση.
Ο τίτλος της έκθεσής σου, είναι: ” Η Άνδρος της αγάπης μου”. Τι θα μας έλεγες γι’ αυτό;
Ο τίτλος της έκθεσής μου είναι: “Η Άνδρος της αγάπης μου-Βασίλειος Μπαφαλούκος”.
Οπότε, φαίνεται ξεκάθαρα. Η Άνδρος είναι το νησί από όπου προέρχεται η αγάπη της ζωής μου, ο Βασίλης μου.
Αγάπησα την Άνδρο, γιατί αγάπησα τον άντρα της ζωής μου!
Σε τι ακριβώς έδωσες έμφαση στην έκθεση και ποιό ήταν το θέμα σου; Δώσε μας μερικά παραδείγματα.
Φωτογράφιζα τοπία, λουλούδια, βράχια, βάρκες και οτιδήποτε μου άρεσε πολύ από το νησί και καθόμουν μπροστά στο καβαλέτο και ζωγράφιζα. Συγχρόνως, αγιογραφούσα.
Έτσι, ετοιμάστηκε αυτή η έκθεση, με πολλή αγάπη, γιατί σκεφτόμουν πόσο πολύ θα χαιρόταν ο Βασίλης μου. Περίπου εκατό έργα, ελαιογραφίες και αγιογραφίες, μαζί με τα έργα της κόρης μου, Ειρήνης-Λυδίας.
Τι σου άρεσε περισσότερο από όλη αυτή την εμπειρία;
Η εμπειρία μου, πρωτόγνωρη και ανανεωτική θα έλεγα, γνωρίζοντας πολλούς αγνώστους ανθρώπους. Ακούγοντας τις εντυπώσεις και τα σχόλια τους.
Μάγδα, υπάρχουν πολλές γυναίκες που έχουν χάσει τον σύντροφό τους και νιώθουν μόνες και αβοήθητες. Πώς θα τις ενθάρρυνες και τι θα τις συμβούλευες, προκειμένου να νιώσουν καλύτερα και να βρουν το δικό τους ταλέντο και τη δική τους φωνή;
Ο πόνος και η θλίψη για τον άνθρωπο που χάνεις δεν περιγράφεται και ούτε κάποιος μπορεί να τον κατανοήσει αν δεν τον ζήσει.
Απορώ και με τον εαυτό μου, πως μπόρεσα και επέζησα μετά από αυτό! Εγώ, που δε μπορούσα χωρίς τον άντρα μου ούτε μια μέρα. Εμείς, που ήμασταν όλη μέρα μαζί στη δουλειά, καθότι οδοντίατροι και οι δυο και σπίτι με την οικογένειά μας.
Είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο μαζί! Όσο κι αν λένε ότι δεν είναι ωραίο το ζευγάρι να κάνει την ίδια δουλειά μαζί, εμείς το ευχαριστιόμασταν. Ο ένας βοηθούσε τον άλλον.
Όμως, άλλος αποφασίζει, ο Θεός! Και εμείς αρκούμαστε στις αποφάσεις του, έως ότου αφήσουμε ετούτο τον κόσμο. Πιστεύω στο θεό και προχωρώ, ώσπου να ξανασυναντήσω την αγάπη μου!
Όλα τα σπουδαία είναι στα χέρια Του.
Από τη στιγμή που είναι αδύνατο να ανατρέψω αυτό που έγινε, προχωρώ, εκμεταλλευόμενη το χρόνο και ψάχνοντας τρόπους δημιουργίας στη ζωή μου.
Διαβάζω, ζωγραφίζω, μαγειρεύω, πλέκω, κεντώ εκτός του ιατρείου μου. Έτσι, ξεχνιέμαι και συγχρόνως δημιουργώ.
Κι αυτό μου δίνει ζωή!
Ψάξτε και κάνετε, ό,τι σας ευχαριστεί περισσότερο, διότι και ο δικός μας χρόνος είναι περιορισμένος!
Πόσο ακόμα θα ζήσουμε, μόνο ο Κύριος γνωρίζει. Ψάξτε να βρείτε αυτό που σας ευχαριστεί και το είχατε παραμελήσει.
Εκεί θα βρείτε τον εαυτό σας, καθώς και τον άνθρωπο που αγαπήσατε!!