Ο διάσημος ιστορικός και Ισραηλινός συγγραφέας, Γουβάλ Νώα Χαράρι, πρόσφατα ανέφερε τα εξής: «Τα χειρότερα έρχονται. Μια μεγάλη οικονομική κρίση βρίσκεται μπροστά μας. Οι χώρες ξοδεύουν τρισεκατομμύρια δολάρια. Θα υπάρξει ημέρα πληρωμής. Βρισκόμαστε σε ένα τεράστιο πάρτι, όπου όλοι ξοδεύουν».
Ο ίδιος πιστεύει, ότι δεν υπάρχει παγκόσμιο σχέδιο διαχείρισης της οικονομικής κατάστασης.
Εάν κοιτάξουμε προσεκτικά τον παγκόσμιο πίνακα χρέους, θα το δούμε καθαρά.
Δείτε εδώ
Οι κυβερνήσεις ξοδεύουν, οι πολίτες ξοδεύουν… Γενικά, όλοι ξοδεύουμε ασύστολα! Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι.
Η υπόθεση COVID-19, έκανε την κατάσταση χειρότερη, με τις κυβερνήσεις να αναγκάζονται να προσφέρουν βοήθεια σε επιχειρήσεις και πολίτες. Αυτό, έχει μετριάσει κάπως το πρόβλημα.
Παρ’ όλα αυτά, ο Theo Smid (Senior Economist at Atradius) επισημαίνει, ότι πολλές χώρες θα πτωχεύσουν μετά την πανδημία, επειδή απλά οι κυβερνήσεις θα σταματήσουν τα οικονομικά βοηθήματα.
Μόνο στην Αμερική, ένα εκατομμύριο άτομα κηρύσσουν πτώχευση κάθε χρόνο (Foohey et al., 2016).
Όλες οι λέξεις και το νόημα τους, συμπεριλαμβάνουν και ψυχολογία, μας έλεγε συχνά ο καθηγητής μου στην “Ψυχολογία της Γλωσσολογίας”.
Το χρέος, λοιπόν, «κουβαλάει» μαζί του και κάποια ψυχολογία…
Οι ειδικοί (Social and Personality Psychologists), μας πληροφορούν, ότι η ευφυΐα, το στρες, η παρορμητικότητα, ο υλισμός και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την αξία του χρήματος στη ζωή μας, παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαχείριση του χρέους.
Οι οικονομολόγοι μας συμβουλεύουν να αποφεύγουμε το χρέος, ειδικά στις μέρες που διανύουμε και στα αχαρτογράφητα νερά που «κολυμπάμε».
«Γυρίζω» ξανά στον παγκόσμιο πίνακα του χρέους. Παρατηρώ τα νούμερα να αλλάζουν με ταχύτητα μπροστά στα μάτια μου!
Τα νούμερα, αντιπροσωπεύουν χρήματα και ψυχολογία (συναισθήματα, σκέψεις, αποφάσεις, πράξεις).
Σε τι βαθμό, η αλλαγή αυτή είναι απαραίτητη; είναι ουσιώδης; Πού θα καταλήξει αυτό το χρέος και πως μπορεί να έχει αίσιο τέλος; Πώς με επηρεάζει ως πολίτη και τι είδους καθημερινότητα μου προσφέρει; Γιατί είμαι υποχρεωμένη να πληρώνω δυσβάσταχτους φόρους για χρέη που δημιουργεί η ηγεσία;
Ως συνταξιούχος πολίτης μιας χώρας, που έχει μεγάλο χρέος και που συνεχίζει να το αυξάνει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, τι κινήσεις θα μπορούσα να κάνω για να προστατεύσω τον εαυτό μου;
Γιατί, εμένα, αυτή η ταχύτητα με φοβίζει! Με κάνει να νιώθω ανασφάλεια για το μέλλον μου. Επηρεάζει την εμπιστοσύνη μου στις κυβερνήσεις.
Τελικά, θα «μείνω» στα σοφά λόγια της μητέρας Τερέζας, η οποία μας συμβουλεύει να μην εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε οποιαδήποτε ηγεσία, αλλά να αρκεστούμε στη δική μας προσπάθεια!
Υ.Σ. Το κείμενο, έχει να κάνει καθαρά με προσωπικές μου σκέψεις και δεν έχει στόχο να επηρεάσει την κοινή γνώμη.
Η Νένα Μεϊμάρη ήταν επί χρόνια εκπαιδευτικός με πλούσιο ακαδημαϊκό υπόβαθρο σε δημόσιο σχολείο της Βοστόνης. Συνταξιούχος, πλέον, ασχολείται με την αρθρογραφία και τον εθελοντισμό. Πρόσφατα δημιούργησε το πρώτο blog για χήρες και στήριξη αυτών με τίτλο Είμαι Χήρα – Έχω Φωνή που ενημερώνεται τακτικά με χρήσιμα και ενδιαφέροντα άρθρα, μουσικά κομμάτια και τη δική σας φωνή, και ολοκλήρωσε το πρώτο της βιβλίο: “Σου γράφω γιατί υπάρχεις”.