Ο τίτλος δεν είναι δικός μου. Τον δανείστηκα από τον συγγραφέα Alain Emerson και το βιβλίο του Luminous Dark, όπου και περιγράφει τη σκληρή και σκοτεινή εμπειρία του με τον χαμό της αγαπημένης του γυναίκας. Mais oui, I’ve been there and there is no joy in it!! Προσανατολισμός – αποπροσανατολισμός – νέος προσανατολισμός, ένας κύκλος ατέλειωτος.
Θα μπορούσες να το πεις και “να ‘χαμε να λέγαμε, να ‘χαμε να πούμε”. Θα το τραβήξω και λίγο παραπέρα και θα πω “τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα”. Ένας κύκλος που δεν τελειώνει παρά μόνο όταν τελειώσουμε εμείς οι ίδιοι.
Και εκεί που νομίζεις ότι έχεις τον έλεγχο της ζωής σου, βαδίζεις σε σταθερό έδαφος, νιώθεις ικανοποιημένος ότι τα κατάφερες σ’ αυτό το συγκεκριμένο πράγμα (οτιδήποτε μπορεί να είναι αυτό), έρχεται απότομα και ξαφνικά μια ριζική αλλαγή, φεύγει κάτι από τη θέση του και γκρεμίζεται το τακτοποιημένο οικοδόμημά σου. Και εσύ ντύνεσαι και στολίζεσαι με τα καινούρια σου ρούχα του αποπροσανατολισμού. Τι να κάνεις; Δεν έχεις άλλη επιλογή.
Και επειδή εμείς οι άνθρωποι έχουμε άπειρη δύναμη μέσα μας (γιατί έτσι είμαστε φτιαγμένοι) και άπειρη δημιουργικότητα (κάποιος θα πρέπει να μας την έδωσε και αυτήν, δεν μπορεί να μας ήρθε μόνη της) μπαίνουμε ολοταχώς στον καινούριο δρόμο του νέου προσανατολισμού.
Και κάπως έτσι καλωσορίζουμε την καινούρια μας περιπέτεια. Και αρχίζουμε το καινούριο μας οικοδόμημα – χτίζουμε από την αρχή.
We are creating our future, we are writing our story, we are painting our soul. Yes we do baby!
Και αυτό γίνεται όλη την ώρα στη ζωή μας. Γιατί αφορά την συμπεριφορά μας εν γένει, το πιστεύω μας, τα συναισθήματά μας (αμάν πια αυτά, δεν μας αφήνουν λεπτό ήσυχους), τις προθέσεις μας και οτιδήποτε άλλο οδηγεί την ίδια τη ζωή μας.
Με τόσους ρόλους που παίζουμε σ’ αυτή τη ζωή, ας παίξουμε και του ζογκλέρ. Τι έχουμε να χάσουμε εξάλλου! Μόνο να τον παίξουμε συνειδητά και ανθρώπινα, αυθεντικά και αληθινά. Αληθινά πάνω απ’ όλα γιατί “the truth shall make you free”, είπε ο Μεγάλος Δάσκαλος.