της Έφης Μπάσδρα
Οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη επέτειναν ακόμη περισσότερο το κλίμα αισιοδοξίας που κατέλαβε τους πολίτες μετά τη μεγάλη νίκη της ΝΔ στις εθνικές εκλογές. Και αυτό γιατί παρουσιάστηκε ένας πρωθυπουργός σαν έτοιμος από καιρό, απόλυτα συγκροτημένος και συγκεκριμένος, με ξεκάθαρους στόχους και πρόγραμμα για την πλήρη ανασυγκρότηση της χώρας.
Και δεν είναι ότι «ευλογάμε τα γένια» μας, αλλά οι άξονες που περιέγραψε με πλήρη σαφήνεια ο νέος πρωθυπουργός αφήνουν την αίσθηση ενός στιβαρού κυβερνήτη που δεν θα χαριστεί σε κανένα. Ευφορία της νίκης θα πουν πολλοί! Μένει να αποδειχτεί. Διανύθηκε όμως πολύς δρόμος μέχρι ο Κυριάκος Μητσοτάκης να φτάσει ακριβώς εκεί. Εξάλλου όπως είπε και ο Μαχάτμα Γκάντι «Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν, μετά τους νικάς».
Εκείνο που δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς είναι η πληρότητα του αφηγήματος του Κυριάκου Μητσοτάκη όπως ξεδιπλώθηκε στον προγραμματικό του λόγο. Τολμώ να πω ότι παρά το τεχνικά στοχοπροσηλωμένο του πρόγραμμα, τα οραματικά στοιχεία του λόγου του, ειδικά το κομμάτι που αναφέρθηκε στην αναγέννηση της χώρας με την ευκαιρία του εορτασμού της επετείου των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, ήταν περισσότερο από εμφανή, κυρίαρχα θα έλεγα.
Ας μου επιτραπεί ο ενθουσιασμός. Μετά τεσσεράμισι χρόνια απαξίας και έντονου λαϊκισμού, η χώρα φαίνεται να βαδίζει γοργά προς ένα μετασχηματισμό κανονικότητας και εξορθολογισμού. Τα υπόλοιπα ευελπιστούμε πως ακολουθούν.
Και έρχεται εδώ ο ρόλος της αντιπολίτευσης. Από την εκφορά του λόγου των αρχηγών των κομμάτων, κυρίως όμως του Αλέξη Τσίπρα διαπιστώθηκε για μία ακόμη φορά, η στείρα άρνηση για τη στείρα άρνηση, και ο διχασμός για το διχασμό. Γιατί πόσο αντίθετος μπορείς να είσαι στα πέντε εμβληματικά έργα που εξαγγέλθηκαν, ή στις προσλήψεις των νοσηλευτών και των λειτουργών υγείας; Η στο οι Έλληνες μαζί; Η πόσο δεν συμφωνείς με το «Ας χειροκροτήσουμε όλοι μαζί ότι το αποκρουστικό ναζιστικό μόρφωμα της ΧΑ εξοβελίστηκε από την Βουλή» και δεν επικροτείς με μεγαλοσύνη; Εξάλλου αυτό είναι μια νίκη όλων, μία νίκη της Δημοκρατίας μας!!
Σε αυτό το ελπιδοφόρο και το φωτεινό που φαίνεται να χτίζεται ο ρόλος της αντιπολίτευσης αν παραμείνει όπως χθες στιφός, τσιγγούνικος και δίχως όραμα θα είναι άχαρος, βαρετός και κουραστικός με τα «όχι σε όλα».
Κατανοητό, μετά από μια μεγάλη ήττα οι «της αντιπολίτευσης» πρέπει να βρουν τον βηματισμό τους. Τα βήματα που θα ακολουθηθούν να μην έχουν τουλάχιστον τον χαρακτήρα στεγνής κομματικής επιβίωσης. Έχει κουράσει το στυλ… Για αλλαγή, ας είναι προς την ίδια κατεύθυνση με αυτά της προόδου της χώρας…
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος»