Ήταν ένας μικρόσωμος άντρας με αραιά μαλλιά, ένας ικανότατός δικηγόρος που υπερασπιζόταν τους αδικημένους της κοινωνίας.
Τον Μάιο του 1931, ο Χανς Λίττεν ετοιμαζόταν να τα βάλει με τον τρομερότερο αντίπαλο κατά την διάρκεια της καριέρας του.
Στο εδώλιο του κατηγορουμένου καθόταν ο Αδόλφος Χίτλερ, αρχηγός του Ναζιστικού Κόμματος, που κατηγορούνταν ότι διεξήγαγε έναν συστηματικό και λυσσαλέο πόλεμο κατά των εχθρών του Ναζισμού. Ο Χανς Λίττεν ήταν αποφασισμένος να αποδείξει την ενοχή του.
Η “Δίκη της Εδέμ” θα έμενε στην ιστορία ως μία από τις πιο δραματικές δικαστικές αναμετρήσεις, καθώς ο Χανς Άχιμ Λίττεν, ο εβραϊκής δικηγόρος που υπερασπίστηκε συνδικαλιστές, αριστερούς και κομμουνιστές εργάτες στη Γερμανία του Μεσοπολέμου ενάντια στους Ναζί, κατόρθωσε να φέρει στο δικαστήριο ως μάρτυρα τον Χίτλερ για να εξετάσει τη σύνδεση του με τα εγκλήματα των Ταγμάτων Εφόδου.
Λίγους μήνες νωρίτερα μέλη μιας μικρής παραστρατιωτικής ομάδας των Ταγμάτων Εφόδου, είχαν εξαπολύσει άγρια επίθεση σε ένα νυχτερινό κέντρο όπου σύχναζαν κομμουνιστές, Τρεις άνθρωποι σκοτώθηκαν και άλλοι είκοσι τραυματίστηκαν σοβαρά σε μία επιμελώς προσχεδιασμένη συμπλοκή.
Η επακόλουθη αστυνομική έρευνα δεν κατέληξε πουθενά. Η ανικανότητα της αστυνομίας εξόργισε τον Λίττεν – ο οποίος θεωρούνταν ένα από τα λαμπρότερα δικηγορικά μυαλά της Γερμανίας – που ανέλαβε μόνος του να εξερευνήσει τα γεγονότα εκείνης της νύχτας. Επικεντρώθηκε σε τέσσερις τραυματίες, πεπεισμένος πως θα μπορούσε να εξασφαλίσει την καταδίκη των δραστών για απόπειρα ανθρωποκτονίας. Αν κρίνονταν ένοχοι στο δικαστήριο, θα περνούσαν πολλά χρόνια στην φυλακή.
Ο Λίττεν ωστόσο, ευελπιστούσε να πετύχει πολλά περισσότερα από μια ποινή φυλάκισης. Ήθελε να δείξει ότι οι Ναζί επιστράτευαν συστηματικά και σκόπιμα τρομοκρατικές μεθόδους για να πλήξουν ανεπανόρθωτα την Δημοκρατία της Βαιμάρης. Αν κατόρθωνε να το αποδείξει, τότε οι μέρες του Ναζιστικού Κόμματος ήταν μετρημένες.
Ο Χίτλερ είχε παρουσιαστεί ξανά στο δικαστήριο τον προηγούμενο Σεπτέμβριο. Τότε είχε κλητευθεί ως μάρτυρας σε μία υπόθεση κατά δύο στρατιωτικών που είχαν προσχωρήσει στο Ναζιστικό Κόμμα.. Ο Χίτλερ είχε καταθέσει ενόρκως ότι το κόμμα του λειτουργούσε εντός του πλαισίου του νόμου. Χαρακτήρισε το παραστρατιώτικό του σκέλος ως μία οργάνωση “πνευματικής διαφώτισης”.
Η δεύτερη παρουσία του Χίτλερ στο δικαστήριο ήταν μία πολύ πιο ευαίσθητη υπόθεση. Ο Λίττερ κλήτευσε τον Φύρερ ως μάρτυρα στις 8 Μαίου του 1931. Το δικαστήριο αποδέχεται και ο Λίττεν έχει απέναντί του τον αρχηγό των Ναζί. Η εξέταση του μένει ιστορική. Επί τρεις ώρες ο Λίττεν , ο οποίος κατά την διάρκεια της δίκης είχε σταθερά το πάνω χέρι, πιέζει τον Χίτλερ, τον οδηγεί σε λάθη και αντιφάσεις, τον εκνευρίζει.
Ο Χίτλερ έγινε έξαλλος. Μην μπορώντας να συγκρατήσει την οργή του, χτύπησε το πόδι κάτω και άρχισε να ουρλιάζει στον Λίττεν: “Πως τολμάτε, κύριε συνήγορε, να λέτε ότι προτρέπουμε προς την παρανομία; Οι κατηγορίες σας είναι ανυπόστατες!”
Το γεγονός αποκτά δημοσιότητα στη Γερμανία και γκρεμίζει την εικόνα του νόμιμου πολιτικού ηγέτη για τον Χίτλερ. Το δικαστήριο τον ξεπλένει, αλλά ο Χίτλερ βγαίνει ταπεινωμένος από τη διαδικασία. Δύο χρόνια μετά την διεξαγωγή της δίκης ο Χίτλερ έγινε καγκελάριος της Γερμανίας, ωστόσο δεν ξέχασε ποτέ πόσο το είχε ταπεινώσει ο Λίττεν. Έτσι, απαγόρευσε στους συνεργάτες του να αναφέρουν έστω το όνομα του μπροστά του.
Η λαμπρή δικηγορική καριέρα του Λίττεν δεν μακροημέρευσε μετά την συγκεκριμένη δίκη. Έκανε ακόμα μία απόπειρα να διώξει τους Ναζί το Ιανουάριο του 1932, αλλά η προσπάθεια του δεν είχε καλή τύχη.
Την νύχτα του εμπρησμού του Ράιχσταγκ, ο Λίττεν συνελήφθη και κλείστηκε στις φυλακές Σπάνατου. Το καλοκαίρι του 1937, και αφού είχε υποστεί άγριους ξυλοδαρμούς και ανακρίσεις τα προηγούμενα χρόνια, στάλθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου και εκεί οργάνωσε τους κρατούμενους για να κρατήσουν ζωντανή την αίσθηση της ανθρωπιάς τους, δημιουργώντας πολιτιστικές ομάδες στις οποίες συνήθιζε να διαβάζει επί ώρες στίχους του Ράινερ Μαρία Ρίλκε, πριν καταρρεύσει ψυχολογικά και αυτοκτονήσει στο κελί του, στις 5 Φεβρουαρίου του 1938.
Πηγή: perpetual.gr