Ο Δ. Κατερίνης αποχαιρετά το καλοκαίρι με τη λαϊκή όπερα «Το Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού»

Πρόκειται για ένα έργο του Μίκη Θεοδωράκη που το εμπνεύστηκε από μια πολύ δύσκολη περίοδο της δεκαετίας του ’40-‘50.

Τη λαϊκή όπερα, «το τραγούδι του νεκρού αδελφού», σε διασκευή του Χρήστου Σάλτα, παρουσιάζει στο κοινό ο Δήμος Κατερίνης, την τελευταία ημέρα του φετινού καλοκαιριού, Τρίτη 31 Αυγούστου 2021, στις 8.30 το βράδυ, στο Αμφιθέατρο Πάρκου Κατερίνης, με ελεύθερη είσοδο.

Στην παρουσίαση του έργου συμμετέχει η χορωδία Ιδρύματος Σακελλαρίδη, η οποία από το 2003 μέχρι και σήμερα έχει πραγματοποιήσει 119 παραστάσεις (η 120η παράσταση «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού» θα πραγματοποιηθεί στις 31/8/2021 στο Αμφιθέατρο Πάρκου Κατερίνης).
Το «τραγούδι του νεκρού αδελφού» παίζεται για 6η χρονιά φέτος. Θα πρέπει δε να σημειωθεί ότι τον Απρίλιο του 2017 παρουσιάστηκε, μετά από πρόσκληση, στο Διεθνές Φεστιβάλ Μόσχας.
Το έργο αυτό, που εμπνεύστηκε ο Μίκης Θεοδωράκης από τα δύσκολα χρόνια του εμφύλιου σπαραγμού της δεκαετίας του ’40-‘50, μπορεί να θεωρείται και πάλι επίκαιρο στις μέρες μας, δεδομένου ότι οι Έλληνες, μέσα από επηρεασμούς εξωτερικών και εσωτερικών παραγόντων, εύκολα βρισκόμαστε σε αντιπαράθεση μεταξύ μας, εύκολα χωριζόμαστε και διχαζόμαστε, εύκολα «ανάβουν τα αίματα»…

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
Πρόκειται για κλασικό έργο που υπογράφει ένας εκ των κορυφαίων Ελλήνων μουσικοσυνθετών (ίσως ο κορυφαίος του 20ου και του 21ου αιώνα), ο Μίκης Θεοδωράκης. Η εν λόγω λαϊκή όπερα αποτελείται από αφηγήσεις, οκτώ τραγούδια σε στίχους του Μίκη συν ένα θεϊκό «Νανούρισμα» του υπέροχου Κώστα Βίρβου. Αυτό είναι, λοιπόν, το «Τραγούδι του νεκρού αδελφού».

Το «τραγούδι του νεκρού αδελφού» είναι δημοτικό και ανήκει στην κατηγορία των παραλογών. Κατατάσσεται σε αυτή την κατηγορία, καθότι έχει αφηγηματικό χαρακτήρα και φανταστικό περιεχόμενο. Συναντάται δε σε πολλές παραλλαγές στον ελληνικό αλλά και στον ευρύτερο βαλκανικό χώρο.

Πρόκειται για την ιστορία μιας οικογένειας με εννιά γιους και μία κόρη. Η μοναχοκόρη (η Αρετή) τελεί τον γάμο της σε ξένο τόπο, ενώ τα αδέλφια της πεθαίνουν. Η μάνα μένει ολομόναχη και ένας από τους νεκρούς της γιους, ο Κωνσταντίνος, νεκρανασταίνεται από τον τάφο και φέρνει πίσω την κόρη.

ΜΙΑ ΑΡΧΑΙΑ – ΝΕΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΟΠΟΥ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ.

Άνοιξη του 1946. Στα βουνά του Λιτοχώρου, στις πλαγιές του Ολύμπου, αρχίζει η δεύτερη εμφύλια διαμάχη. Η μάνα ξεπετάγεται σαν το πιο οδυνηρό αλλά και στέρεο σύμβολο της Νεοελληνικής Μυθολογίας. Πλάι της, οι δυο γιοι της που θα αντιπαλέψουν θανάσιμα μέσα στην πόλη, στα στρατόπεδα, στο βουνό.

Εμείς οι Έλληνες, εκτός απ’ την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία και τα έργα των κλασικών που τα νοιώθουμε πολύ κοντά μας, έχουμε επίσης πολλούς πρόσφατους πραγματικούς μύθους. Στο ‘τραγούδι του νεκρού αδελφού’ αποκαλύφθηκε αιφνίδια απ’ τον Μίκη Θεοδωράκη και μπροστά στη σκέψη του η απτή αλήθεια, ότι ο εμφύλιος ήταν για μας μια βιωμένη μυθολογία, μια σύγχρονη μυθολογία.
Ο συγκεκριμένος τόπος που ξετυλίγεται το ‘Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού’ είναι η Αθήνα, αφού πρώτα ξεκίνησε απ’ τον Όλυμπο, απ’ το Λιτόχωρο.

Γενικά, ο εμφύλιος πόλεμος είναι συνταρακτικό γεγονός για κάθε ιστορία. Και όλο το μεγάλο θέατρο, κι όλη η μεγάλη τραγωδία ουσιαστικά είναι ενδοοικογενειακές ρήξεις.

Όλα τα άλλα ξεχνιούνται. Οι βαθιές πληγές είναι πάντα, όταν έρχονται από αδελφική πληγή! Ο μουσικοσυνθέτης σημαδεύεται απ’ τον αρχαίο μύθο και δεν γράφει απλώς μια ιστορία για αλληλοσφαγή δύο αδελφών. Ο Μίκης Θεοδωράκης γράφει ένα πλαίσιο σε αρχαίας τραγωδίας μέσα στην οποία είμαστε εμείς πρωταγωνιστές.

«Το ‘τραγούδι του νεκρού αδελφού’ είναι το έργο που με εκφράζει περισσότερο από κάθε άποψη, απ’ όλα τα άλλα έργα που έχω γράψει. Μουσικά, πολιτικά, κοινωνικά και το κυριότερο Ελληνικά» αναφέρει σε συνέντευξή του ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
Στο έργο συμμετέχουν 14 ηθοποιοί, 30 χορωδοί, λαϊκή ορχήστρα καθώς και δύο ερμηνευτές.

Ηθοποιοί: Θ.Γιαννίκης, Μ. Σβάρνα, Γ.Μόσχοβας, Χ.Χατζημανώλης, Θ.Χατζήνας, Ε.Σαρακατσάνου, Β. και Δ. Γιαννίκης, Μ.Βάραγκα, Α.Μπέλλος, Όλγα Κεσίδου, Τ.Μυτιληναίος, Β.Χατζήνας, Β. Παπαϊωάννου.

Ερμηνεύουν: Γιάννης Χαρίσης, Δήμητρα Σάββα.

Πιάνο: Άννα Μελιάδου.
Κιθάρα: Μάριος Σάλτας.
Μπουζούκι: Αντώνης Πίτλιακας, Δημήτρης Χατζήνας.
Αρμόνιο: Δημήτρης Σιδέρης.

Σκηνοθεσία: Μιχάλης Μητρούσης.
Συμμετέχει: Κώστας Μυστακίδης.
Κουστούμια: Μ.Τσιαμπέρα, Μ.Μητρούλα.
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Μητρούσης.
Διεύθυνση – Κείμενα: Χρήστος Σάλτας.

(Δελτίο τύπου)