Του Δημητρίου Δημηνά, Δικηγόρου

Όταν στο πρόσφατο παρελθόν έπεφτε ένα αεροπλάνο με 100 ή 200 νεκρούς επιβάτες τα ΜΜΕ ασχολούνταν παγκοσμίως επί μέρες με το ατύχημα και η θλίψη ήταν διάχυτη όχι μόνο στους γνωστούς και συγγενείς των θυμάτων, αλλά και σε ξένους και αγνώστους.

Με την ενσκύψασα προσφάτως πανδημία του κορονοιού, που θερίζει κυριολεκτικά τους συνανθρώπους μας με εκατοντάδες νεκρούς καθημερινά, φαίνεται πως έχουν αμβλυνθεί τα συναισθήματά μας σε σημείο να στεκόμαστε βουβοί, απαθείς και ενίοτε αδιάφοροι, καθώς αντικρίζουμε στις οθόνες των τηλεοράσεων το φρικτό και μακάβριο θέαμα του κομβόι των νεκροφόρων οχημάτων που μεταφέρουν στοιβαγμένα τα φέρετρα των νεκρών για αποτέφρωση ή ταφή. Χωρίς συνοδούς και τελετές, χωρίς την παρουσία των αγαπημένων τους και χωρίς επικήδειους και δάκρυα αποτεφρώνονται ή θάβονται «πλούσιοι ή πένητες, δίκαιοι ή αμαρτωλοί», άσημοι ή διάσημοι από τον φόβο της διασποράς της νόσου. Ευτέλεια και απαξίωση της ανθρώπινης οντότητας μετά θάνατον σε καιρούς ειρήνης και φοβερών επιστημονικών κατακτήσεων, φέρνοντας στη μνήμη των παλαιοτέρων τις φρικτές εικόνες των κρεματορίων και ομαδικών σφαγών του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Φαντάζει οπωσδήποτε αδιανόητη μια τέτοια κατάληξη του «κατ΄εικόνα και καθ’ ομοίωση» του Δημιουργού του ανθρωπινού προσώπου.

Εύλογες, ως ένα σημείο, οι διατυπούμενες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απορίες των ανθρώπων για την απουσία της παρουσίας του Θεού προς προστασία του πλάσματός του από την λαίλαπα του εξολοθρευτή ιού. Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Αρκούμαστε στη γνωστή ρήση του αγίου Λουκά Συμφερουπόλεως «άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου». Ο άνθρωπος ως πεπερασμένο ον δεν μπορεί να δώσει εξήγηση στα τεκταινόμενα στον καθημερινό βίο του. Το μόνο που απομένει σε τέτοιες απρόσμενες και ανερμήνευτες καταστάσεις, που υποδηλώνουν την αδυναμία του, είναι, εφόσον πιστεύει, να προσευχηθεί ζητώντας λύτρωση, ελπίδα και παρηγοριά από τον παντεπόπτη Κύριο. Και ευελπιστούμε ότι κάποια στιγμή οι προσευχές των δικαίων θα εισακουστούν. Ας πορευθούμε επομένως με εγκαρτέρηση, ειρηνικά, χωρίς απόγνωση και πανικό στον δύσκολο αγώνα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε.