Γύρω στο 1875, το Ανατολικό Ζήτημα εισέρχεται σε μία νέα φάση. Οι Έλληνες της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας και της Ηπείρου επιζητούν, όπως και στο παρελθόν, την ανεξαρτητοποίησή τους από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Στον τόπο μας, στην Πιερία, με κέντρα το Λιτόχωρο και τον Κολινδρό συγκροτούνται πολιτικές και ένοπλες ομάδες προκειμένου να αποτινάξουν τον Οθωμανικό ζυγό. Στο Λιτόχωρο, με Πρόεδρο τον Ευάγγελο Καραβάγκο, συγκροτείται επαναστατική κυβέρνηση, δημοσιεύει επαναστατική προκήρυξη, απευθύνεται στις Κυβερνήσεις των Μεγάλων Δυνάμεων και καλεί τον λαό σε επανάσταση. Η Επανάσταση εκδηλώνεται, εκτός απ το Λιτόχωρο και τον Κολινδρό, προεξοχόντος του Επισκόπου Κίτρους Νικολάου και στα άλλα χωριά της Πιερίας. Σε λίγες μέρες, ο Οθωμανικός στρατός εξαπολύει σφοδρή επίθεση εναντίον των επαναστατών και καταπνίγει την Επανάσταση. Τα χωριά πυρπολούνται και πολλοί Πιεριείς αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Η Επανάσταση καταπνίγηκε στο αίμα. Σύντομα, όμως, στο Συνέδριο του Βερολίνου (1878), διά της διπλωματικής οδού, η Ελληνική Κυβέρνηση αποζημιώνει τον επαναστατικό αγώνα των Ελλήνων και οι Μεγάλες Δυνάμεις συναινούν να ενσωματωθεί η Θεσσαλία στο ελληνικό κράτος (1881). Αυτή ήταν και η σπουδαιότητα της Επανάστασης του Ολύμπου. Σύντομα δε, με τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 θα απελευθερωθεί και η Μακεδονία, η Ήπειρος και η Θράκη.
Η γνώση της ιστορίας του τόπου που ζούμε, του τόπου που μεγάλωσαν οι προγόνοι μας και του τόπου που θα θέλαμε να μεγαλώσουν τα παιδιά μας, μας προσφέρει τοπική και εθνική αυτοπεποίθηση και εθνική αυτογνωσία.
