Στη Μεγάλη Πέμπτη, η καρδιά μας πλημμυρίζει από ευγνωμοσύνη και συγκίνηση. Στο Μυστικό Δείπνο, παρέδωσες στους μαθητές Σου το Σώμα και το Αίμα Σου, «γεννώντας» το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, την αιώνια πηγή ζωής και κοινωνίας με Εσένα. Με ταπεινοφροσύνη έπλυνες τα πόδια τους, διδάσκοντάς μας την ανιδιοτελή αγάπη και την ταπεινή διακονία.
Όμως, η σκιά της προδοσίας έπεσε βαριά. Η αγωνία Σου στον Κήπο της Γεθσημανή, η προσευχή Σου στον Πατέρα, μαρτυρούν την ανθρώπινη φύση Σου που πάλεψε με το φρικτό ποτήρι του πάθους. Και όμως, η αγάπη Σου για εμάς υπερίσχυσε.
Τη Μεγάλη Παρασκευή, ο δρόμος προς τον Γολγοθά βάφτηκε με το Άγιο Αίμα Σου. Οι ύβρεις, τα μαστιγώματα, ο ακάνθινος στέφανος, η ταπείνωση, όλα τα υπέμεινες σιωπηλά, ως ο αμνός του Θεού που αίρει την αμαρτία του κόσμου. Στον Σταυρό, άπλωσες τις παλάμες Σου για να αγκαλιάσεις όλη την ανθρωπότητα, θυσιάζοντας την ίδια Σου τη ζωή για τη δική μας σωτηρία.
Και ενώ ο πόνος φαινόταν να θριαμβεύει, η αγάπη Σου αποδείχθηκε ισχυρότερη από τον θάνατο. Η Σταύρωσή Σου έγινε η γέφυρα που μας ενώνει ξανά με τον Πατέρα, η πηγή της συγχώρησης και της ελπίδας.
Κύριε, ας μην ξεχάσουμε ποτέ την υπέρτατη θυσία Σου. Ας ζούμε σύμφωνα με τις εντολές Σου, γεμάτοι αγάπη, ταπείνωση και πίστη στην Ανάστασή Σου. Αμήν.
Ν.Π.