Η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΔΙΟΥ-ΟΛΥΜΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΔΑΣΙΚΩΝ ΧΑΡΤΩΝ:
ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ & ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Η πρόσφατη ανάρτηση των δασικών χαρτών, αποκάλυψε τις πολιτικές ευθύνες τόσο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων, που ενώ νομιμοποιούν οριστικά τις παράνομες επεμβάσεις επιχειρηματικών ομίλων σε δασικά οικοσυστήματα, προκαλούν τεράστια προβλήματα στα λαϊκά στρώματα, χαρακτηρίζοντας ως δασικές εκτάσεις και αναδασωτέες περιοχές, εκτάσεις, που ήταν στην πραγματικότητα γεωργικές καλλιέργειες και βοσκοτόπια.
Δικαιολογημένη είναι η οργή των αγροτοκτηνοτρόφων και άλλων λαϊκών στρωμάτων που έχουν κάποια ιδιοκτησία. Το ΚΚΕ ήδη έχει καταθέσει επίκαιρη ερώτηση στη Βουλή.
Οι δασικοί χάρτες είναι προαπαιτούμενο του μνημονίου και έχουν σκοπό την προστασία της επιχειρηματικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων και όχι την προστασία του δάσους και την αξιοποίησή του για τις ανάγκες του λαού. Η αμφισβήτηση του χαρακτήρα των γεωργικών εκτάσεων οι οποίες ανέκαθεν και σήμερα καλλιεργούνται, είναι επιλέξιμες και λαμβάνουν ενισχύσεις και επιδοτήσεις.
Η μη ακριβής αποτύπωσή τους θα αμφισβητήσει τη δυνατότητα συνέχισης της γεωργικής δραστηριότητας ή της επιλεξιμότητας βοσκήσιμων εκτάσεων, με αποτέλεσμα αγρότες και κτηνοτρόφοι να στερηθούν αγροτικό εισόδημα, αλλά και τον κίνδυνο να τους απαιτηθεί η επιστροφή των κάθε είδους ενισχύσεων – επιδοτήσεων που έλαβαν στο παρελθόν.
Τα νέα τσουχτερά χαράτσια, δηλαδή το τέλος που καλούνται να πληρώσουν λαϊκά στρώματα, για προσφυγές – ενστάσεις – αντιρρήσεις για το χαρακτήρα των εκτάσεων, καθώς και τα υπόλοιπα έξοδα για ιδιώτη δασολόγο, δικηγόρο, μηχανικό, τοπογραφικά, για τη σύνταξη της ένστασης, τα οποία διαμορφώνονται από 300-4.000 ευρώ, ποσά απαγορευτικά για χιλιάδες μικρομεσαίους αγρότες και εργαζομένους που δεν έχουν αποταμιεύσεις, αλλά μόνο χρέη που δεν μπορούν να πληρώσουν.
Εάν δεν μπορέσει, είτε λόγω οικονομικής αδυναμίας, είτε λόγω των αποτελεσμάτων των ενστάσεων, ο κόσμος αυτός να δικαιωθεί, σημαίνει ότι χάνει τα δικαιώματά του και η περιουσία του χαρακτηρίζεται δημόσια περιουσία.
Αυτή η πολιτική δεν είναι τωρινή, αλλά ακολουθείται σταθερά τα τελευταία χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Ας αναλογιστεί ο καθένας:
Πώς μέσα στα δάση αντί να φυτρώνουν έλατα, πεύκα και πουρνάρια φύτρωσαν βίλες, ξενοδοχεία, οικοδομικοί συνεταιρισμοί;
Πώς στην άμμο και στους αιγιαλούς φύτρωσαν τουριστικές επιχειρήσεις;
Εμείς θεωρούμε ότι η γη είναι κοινωνικό αγαθό, σε αντίθεση με την κυρίαρχη σήμερα πολιτική, που θέλει τη γη εμπόρευμα όπως άλλωστε το νερό, την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση, την παιδεία κ.α.
Πρέπει να σκεφτεί ο καθένας:
1ο. Το ότι αποτελεί μνημονιακή δέσμευση από μόνο του πρέπει να προβληματίσει. Δεν τους έπιασε ο πόνος για το περιβάλλον. Αυτοί τα λεφτά τους θέλουν να πάρουν από τον φτωχό λαό που πληρώνει πάντα. Εμείς λέμε να τα πάρουν από εκεί που τα έδωσαν ή τα χαρίζουν τόσα χρόνια. Από το αφορολόγητο πετρέλαιο των εφοπλιστών, από τα δισεκατομμύρια του αναπτυξιακού νόμου, από τα εξοπλιστικά προγράμματα κλπ. Είναι πρόκληση το γεγονός ότι για τον λαό οι θυσίες δεν έχουν τέλος, ενώ από την άλλη οι μονοπωλιακοί όμιλοι συνεισφέρουν μόνο το 5% στα ετήσια φορολογικά έσοδα του κράτους.
2ο. Οι δασικοί χάρτες δεν είναι ανεξάρτητοι από τη γενικότερη πολιτική που εφαρμόζει η Ε.Ε. και οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια. Η κατασκευή και προβολή ιδιωτικών δικαιωμάτων σε κρατικά δασικά οικοσυστήματα, είναι αποτέλεσμα των κυβερνητικών επιλογών διαχρονικά, που απέφευγαν μέχρι σήμερα την καταγραφή της κρατικής δασικής περιουσίας, αναγνώρισαν ανύπαρκτα δικαιώματα σε διάφορες κατηγορίες προσώπων και ενέκριναν την ένταξη δασικών οικοσυστημάτων σε σχέδια πόλης, σύμφωνα με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Αυτά είναι τα μεγάλα προβλήματα και όχι οι καστανιές ή οι ελιές που βρίσκονται σε μεγάλη εδαφική κλίση.
Αυτό εξάλλου επιβεβαιώνεται και από το πρόσφατο νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όπου με πρόσχημα την αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν με ευθύνη της ίδιας της κυβέρνησης και χωρίς να λύνουν ουσιαστικά ούτε και αυτά και αφορούν γεωργική γη το πολύ 1 εκ. στρεμμάτων αποχαρακτηρίζονται πάνω από 5 εκ στρ που μπορεί τελικά να αγγίξουν και τα 10 εκ. στρ. που κ
αταπατήθηκαν και εκχερσώθηκαν προς όφελος του τουριστικού και κατασκευαστικού κεφαλαίου.
3ο. Δασικός νόμος 3240/2014 της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Η πιο πρόσφατη παρέμβαση (Ιούλης – Αύγουστος 2014). Ο νόμος της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με τίτλο «Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση -βιώσιμη ανάπτυξη οικισμών – ρυθμίσεις δασικής νομοθεσίας».
Ο νόμος αυτός εκτός των άλλων επιτρέπει την ιδιωτικοποίηση κρατικών δασικών εκτάσεων μέσω της παραχώρησης. Ταυτόχρονα, η ιδιωτικοποίηση κρατικών δασικών εκτάσεων μέσω της παραχώρησης, αποτελεί και μια μέθοδο κρατικής χρηματοδότησης των μονοπωλίων, αφού οι σχετικές επενδύσεις γίνονται με εξαιρετικά μικρές δαπάνες για τη γη. Η ραγδαία είσοδος -επενδύσεις- μέσω της διεύρυνσης των επεμβάσεων στα δασικά οικοσυστήματα, ακόμη κι αν τηρηθούν οι «περιβαλλοντικοί όροι», θα εξασφαλίσουν τεράστια κέρδη για το κεφάλαιο και μισή ζωή για τους όποιους εργαζόμενους, με επιδείνωση των όρων εργασίας, μισθό – «βοήθημα» και «δικαιώματα» που να διασφαλίζουν την ανταγωνιστικότητα της επένδυσης.
Η συγκεκριμένη πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου δεν είναι μόνο τέκνο της κρίσης, των μνημονίων και της τρόικας. Η πολιτική αυτή προωθείται διαχρονικά, τόσο στην κρίση όσο και στην ανάπτυξη, στην ΕΕ, αφού απαντά στην ανάγκη των μονοπωλιακών ομίλων για θωράκιση της ανταγωνιστικότητάς τους, για ανακοπή της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους. Γι’ αυτό η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υποκλίνεται στην «υγιή» επιχειρηματικότητα και συνεχίζει την ίδια πολιτική. Γι’ αυτό ψήφισε το 3ο μνημόνιο και ετοιμάζει το 4ο (όπως κι αν ονομαστούν τα νέα μέτρα).
Απευθύνεται σε «υπεύθυνους και υγιείς επιχειρηματίες», στους οποίους δήλωσε ότι θα τους εξασφαλίσει «σταθερό φορολογικό σύστημα» και «σταθερό χωροταξικό και περιβαλλοντικό πλαίσιο».
Είναι πρόκληση η στάση των κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι που ψήφισαν το μνημόνιο και τώρα υποτίθεται ζητάνε την απόσυρση των προαπαιτούμενων που ψήφισαν.
Ο λαός δεν έχει μνήμη χρυσόψαρου και πρέπει να τους απομονώσει. Να οργανώσει την πάλη του ώστε η πολιτική αυτή που εμπορευματοποιεί τη γη και τα δασικά οικοσυστήματα να βρει απέναντί της όλους τους εργαζόμενους και να ανατραπεί.
Απαιτούμε :
Για όλες τις εκτάσεις που ήταν και είναι αγροτικές και δεν αμφισβητείται ο αγροτικός χαρακτήρας, το κράτος με δική του ευθύνη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, χωρίς καμία επιβάρυνση στα λαϊκά στρώματα.
Να ληφθούν όλα τα απαραίτητα διοικητικά μέτρα από το κράτος, ώστε να μην επιβαρυνθούν τα λαϊκά στρώματα από διαδικασίες, που το ίδιο το κράτος τους ανάγκασε να μπουν χωρίς δική τους ευθύνη (μηχανικοί – δικηγόροι – συμβολαιογράφοι – τοπογραφικά).
Να αντιμετωπιστούν οι καταπατήσεις μεγαλοξενοδόχων, μεγαλοκατασκευαστών και επιχειρηματικών ομίλων. Καμία αναγνώρισή τους. Να μην χρησιμοποιηθούν οι δασικοί χάρτες και γενικότερα η δασική πολιτική ως εργαλείο ομηρίας του μικρομεσαίου αγρότη και επιτάχυνσης της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.
Εξασφάλιση του αναγκαίου προσωπικού, μέσων, πόρων στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες για να ολοκληρώνονται οι απαραίτητες διαδικασίες για την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων.
Ριζική αναθεώρηση του πλαισίου, των κριτηρίων και των στόχων των δασικών χαρτών, στην κατεύθυνση αντιμετώπισης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Ο λαός να παλέψει για ένα δάσος και μια αγροτική παραγωγή που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα επενδυτικά σχέδια του κεφαλαίου.
Για τη Λαϊκή Συσπείρωση Δίου-Ολύμπου
Κατερίνα Κουρίτα