Η περιοχή του Ολύμπου καθίσταται ως μία από τις πλουσιότερες χλωριδικά περιοχές της Ελλάδας και θεωρείται «ο Παράδεισος των βοτανολόγων» με 1700 είδη και υποείδη φυτών, τα οποία αντιπροσωπεύουν το 25% της ελληνικής χλωρίδας. Από αυτά πάνω από 160 φυτικά taxa ανήκουν σε κάποιο καθεστώς προστασίας, δηλαδή είναι σπάνια ή φύονται μόνο στον Όλυμπο και πουθενά αλλού στον κόσμο! Ο δε αριθμός των 26 ενδημικών φυτών του Ολύμπου, αποτελεί τον μεγαλύτερο αριθμό ενδημικών φυτών που απαντάται σε οποιοδήποτε άλλο ελληνικό βουνό.
Ανάλογα με το υψόμετρο στον Όλυμπο φύονται από μικρά σεμνά και ταπεινά αγριολούλουδα μέχρι μεγάλα και εντυπωσιακά ευθυτενή δέντρα. Ο επισκέπτης ανάλογα και με τις εποχές του χρόνου θα δει ορχιδέες, ανεμώνες, ίριδες, καμπανούλες, κενταύριες, σαξιφράγκες, πολύχρωμες βίολες, αλλά και θάμνους και δέντρα όπως το πουρνάρι, η κουμαριά, ο φράξος, το χρυσόξυλο, η μαύρη πεύκη, η υβριδογενής ελάτη, ο ίταμος, η οξιά, το ρόμπολο και πολλά άλλα. Η πανίδα της περιοχής και κυρίως η ορνιθοπανίδα χαρακτηρίζεται κι αυτή από την παρουσία σημαντικών, σπάνιων και απειλούμενων ειδών και για αυτό ο Όλυμπος έχει χαρακτηρισθεί και ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας, σύμφωνα με την Οδηγία 79/409/ΕΟΚ.
«Η μεγάλη σπουδαιότητα της φύσης του Ολύμπου», αναφέρει στη Greenagenda.gr η Θέμιδα Νασοπούλου, Ξεναγός Εθνικών Δρυμών του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Ολύμπου, «έγκειται στην ποικιλότητα της πανίδας και της χλωρίδας, σε συνδυασμό με την παρουσία των πολλών ενδημικών και σπάνιων ειδών, αλλά και της χωροδιάταξης της βλάστησης, η οποία έχει αξιοσημείωτες διαφορές με άλλα βουνά. Ο Όλυμπος κρύβει στα σπλάχνα του την εξαίρεση, τη διαφορά και την ανατροπή των φυσικών δεδομένων, διότι ενώ στα βουνά υπάρχει σαφώς διαδοχή ζωνών βλάστησης και διαφορετικές ζώνες με σαφή όρια, στον Όλυμπο τα όρια αυτά δεν είναι ξεκάθαρα και εμφανίζεται το φαινόμενο της «αναρχίας της βλάστησης. Οι αλληλοδιεισδύσεις και ανακατατάξεις των ζωνών βλάστησης οφείλονται στην ποικιλία του αναγλύφου και στις ιδιαίτερες κλιματολογικές συνθήκες (μικροκλίμα Ολύμπου) που επικρατούν στον Όλυμπο».
Το μικροκλίμα και το έντονο και πολυποίκιλο γεωλογικό υπόβαθρο του Ολύμπου (το οποίο χαρακτηρίζεται από εκτεταμένες ράχες, οροπέδια, ρέματα, οξείες και απότομες κορυφές, μεγάλες απότομες πλαγιές που κατακερματίζονται από βαθιές χαράδρες και φαράγγια) και ο προσανατολισμός των πλαγιών σε συνδυασμό με τη μικρή γειτνίαση από τη θάλασσα, ευθύνονται τόσο για αυτό το φαινόμενο της αναστροφής της βλάστησης και της αναρχίας του Ολύμπου, όσο και για την υψηλή βιοποικιλότητά του.
Διαβάστε τη συνέχεια στο greenagenda.gr