Την τελευταία του πνοή άφησε ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν, σε ηλικία 94 ετών.

Τους τελευταίους μήνες, ο ντ’ Εστέν ταλαιπωρείτο από θέματα υγείας. Νοσηλευόταν από τις 15 Νοεμβρίου στην καρδιολογική μονάδα του νοσοκομείου της πόλης Τουρ της δυτικής Γαλλίας, χωρίς να έχουν γίνει γνωστά τα αίτια της νοσηλείας του.

Τον Σεπτέμβρη, είχε επίσης νοσηλευτεί στο νοσοκομείο Πομπιντού με ελαφρά πνευμονία.

Ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν είχε διατελέσει πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας την περίοδο 1974 – 1981.

 

Το βιογραφικό του

Γεννήθηκε το 1926 στο Κόμπλεντς της Γερμανίας, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως οικονομικός διευθυντής των Γαλλικών αρχών κατοχής μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η οικογένεια ντ’ Εστέν κατάγεται από τη νοτιοκεντρική περιοχή της Ωβέρνης με δικό τους πύργο στο Σαμελιέρ.

Αποφοίτησε από το Λύκειο Ζανσόν ντε Σαλλύ του Παρισιού. Κατά την περίοδο της νεότητάς του υπηρέτησε στα τεθωρακισμένα της Στρατιάς της Ελεύθερης Γαλλίας. Μετά τις σπουδές του στην Grande Ecοle – ENA, τελείωσε την Πολυτεχνική Σχολή αποφοιτώντας έκτος στη σειρά, διορίστηκε Οικονομικός Επιθεωρητής.

Με το Ανεξάρτητο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα εξελέγη βουλευτής στη Γαλλική εθνοσυνέλευση.

Το 1959 διορίστηκε υφυπουργός Οικονομικών και τρία χρόνια αργότερα Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας σε ηλικία 36 ετών και πέρασε στην ιστορία ως ο νεαρότερος Γάλλος Υπουργός Οικονομικών.

Συγκρούστηκε με τους ορθόδοξους Γκωλικούς για ζητήματα ιδιωτικής πρωτοβουλίας ευρωπαϊκής ένωσης, και στενότερων δεσμών με τις Η.Π.Α. Γι’ αυτό και παύθηκε από τον Ντε Γκωλ.

Από το 1974 ως το 1981 διατέλεσε Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, τηρώντας κεντροδεξιά πολιτική.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του σε υψηλά αξιώματα η Γαλλία σταθεροποιήθηκε ως η δεύτερη οικονομική δύναμη της Ευρώπης και τέταρτη στον κόσμο. Όπως και ο Σαρλ ντε Γκωλ, προώθησε τη σύσφιξη των σχέσεων Γαλλίας-Γερμανίας αλλά, σε αντίθεση με τον Ντε Γκωλ, υποστήριζε την ένταξη της Μ. Βρετανίας στην (τότε) ΕΟΚ. Τ

Το 1981 έχασε τις εκλογές από τον Φρανσουά Μιτεράν, ενώ παράλληλα ο Ζακ Σιράκ, πρώην πρωθυπουργός του, διέσπασε την ενότητα της παράταξης των συντηρητικών στρεφόμενος εναντίον του.

Μετά από μία δυσμενή περίοδο, τελευταία αρχίζει να επανακτά την επιρροή που ασκούσε παλιά και έχει προτείνει την άμεση εκλογή Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, ελπίζοντας στην ανάδειξή του στο αξίωμα αυτό.