«Γιατί ο ουρανός είναι μπλε;», «γιατί δεν κάνει να φάω δεύτερο γλυκό;». Είναι δελεαστικό το να απαντάς σε όλες αυτές τις ερωτήσεις αλλά μετά το 17ο «γιατί», κάπως αρχίζεις να απελπίζεσαι.
Όταν συναναστρέφεσαι με ένα μικρό παιδί, ακόμα και εάν δεν είναι το δικό σου, τα «γιατί» που θα ακούσεις είναι δεκάδες. “Γιατί ο ουρανός είναι μπλε”, “γιατί δεν κάνει να φάω δεύτερο γλυκό”, “γιατί τα δικά σου παπούτσια είναι μεγαλύτερα από τα δικά μου” και άλλα πολλά.
Και στην αρχή οφείλεις να παραδεχτείς πως είναι δελεαστικό το να απαντάς σε όλες αυτές τις ερωτήσεις. Αλλά μετά το 17ο «γιατί», κάπως αρχίζεις να απελπίζεσαι.
Λοιπόν, ποιος είναι ο σωστός τρόπος να απαντήσεις σε αυτήν την ερώτηση; Και γιατί ένα νήπιο απολαμβάνει να το ρωτάει σε επανάληψη;
Η Allison Tsomos, μια δασκάλα που έγινε αντιπρόεδρος στο Celebree School, σου αναλύει όλες τις λεπτομέρειες.
Πρώτον, γιατί είναι το «γιατί» μια τόσο κοινή ερώτηση για παιδιά και νήπια; Η Tsomos εξηγεί ότι η ερώτηση “γιατί” είναι στην πραγματικότητα μια άμεση απάντηση στην ταχεία ανάπτυξη του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου τους μεταξύ 18 και 30 μηνών. Αυτό είναι το μέρος που είναι υπεύθυνο για τις δεξιότητες λογικής σκέψης όπως τα μαθηματικά, την ανάγνωση και τη γραφή. Είναι επίσης μια αναπτυξιακά κατάλληλη ερώτηση που συνδέεται με το ενδιαφέρον τους να κατανοήσουν καλύτερα τον κόσμο τους. «Επιστημονικά μιλώντας, αναπτύσσουν συναπτικές συνδέσεις με τον εγκέφαλο, οι οποίες θα φτάσουν τα 1.000 τρισεκατομμύρια μέχρι την ηλικία των τριών», εξηγεί η Tsomos.
Με άλλα λόγια, έτσι επεκτείνουν τις γνώσεις τους και χτίζουν την ευφυΐα επίλυσης προβλημάτων.
Ποιος είναι όμως ο καλύτερος τρόπος απάντησης;
Εάν το παιδί είναι τριών και άνω, μπορείς να αντιστρέψεις την ερώτηση και να ρωτήσεις: «Δεν ξέρω, εσύ τι πιστεύεις;». Αυτή η ερώτηση απαιτεί από ένα παιδί να χρησιμοποιήσει τα ήδη αποθηκευμένα δεδομένα και να δημιουργήσει μια λογική απάντηση», λέει η Tsomos. «Στην ηλικία των τριών, συνήθως έχουν αποθηκεύσει αρκετά δεδομένα και ένα παιδί έχει επαναλαμβανόμενες εμπειρίες για να ανταποκριθεί».
Αλλά τι γίνεται αν δεν μπορέσει να απαντήσει σε αυτό; Πριν απαντήσεις στην ερώτηση του παιδιού με μια ερώτηση, αναρωτήσου: «Με βάση τις μέχρι τώρα εμπειρίες της ζωής του, έχει συλλέξει αρκετά δεδομένα για να κάνει μια εικασία;» Εάν η απάντηση είναι ναι, ρώτα, “τι πιστεύεις;” Αλλά αν η απάντηση είναι όχι, δώσε του όσα περισσότερα στοιχεία μπορείς να συγκεντρώσεις.
Ακολουθεί ένα παράδειγμα από την Tsomos: Αν πεις στο παιδί σου να φορέσει το χειμωνιάτικο παλτό του, πιθανότατα έχει αρκετή εμπειρία για να ξέρεις το γιατί («αυτό θα με κρατήσει ζεστό»), αλλά αν τους πεις, «μάλλον θα βρέξει σήμερα» και πει, «γιατί;», υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην έχει συγκεντρώσει αρκετά στοιχεία για τον καιρό για να καταλάβει ότι η βροχή έρχεται. «Σε αυτό το σενάριο, πρέπει να του δώσεις εσύ τα στοιχεία και τις γνώσεις που μπορεί να αποθηκεύσει για μελλοντική χρήση», εξηγεί η Tsomos.
Πηγή:skai.gr