Του Δημητρίου Δημηνά – Δικηγόρου

Οι μικρές αυτές λέξεις που χρησιμοποιούνται για να προσδιορίσουν την ιδιότητα ή την θέση  κάποιου προσώπου που κατείχε στο παρελθόν συγχέονται συχνά ως προς την ακριβή σημασία τους.

Ειδικότερα: Οι λέξεις «πρώην» και «τέως», αρχαία επιρρήματα, που χρησιμοποιούνται σήμερα σαν άκλιτα επίθετα έχουν μικρή σημασιολογική διαφορά και συγκεκριμένα το «πρώην» αναφέρεται σε κάποιον που είχε μια ιδιότητα στο παρελθόν αόριστα από παλιά, ενώ το «τέως» σε κάποιον που κατείχε μια θέση αμέσως πριν από αυτόν που τον αντικατέστησε. Π.χ. αν ο Β  υπουργός αντικαταστήσει τον Α, τότε ο Α θα προσδιορίζεται ως «τέως», αν όμως την ίδια θέση την κατέλαβαν διαδοχικώς περισσότεροι [Γ,Δ,Ε κοκ],τότε όλοι αυτοί είναι «πρώην».

Η λέξη «ομότιμος», χρησιμοποιείται ως τιμητικός τίτλος από τους διατελέσαντες Πανεπιστημιακούς Καθηγητές ή Ακαδημαϊκούς που άφησαν έντονο επιστημονικό και κοινωνικό στίγμα. Η λέξη «επίτιμος», αποτελεί τίτλο που αποδίδεται σε κάποιον που διετέλεσε Καθηγητής άλλου Πανεπιστημίου ή σε κάποιον που προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στο Έθνος, στο λειτούργημα που άσκησε με υπευθυνότητα και εντιμότητα και γενικότερα προς αναγνώριση της προσφοράς του στην κοινωνία.

Δεν ξέρω αν είναι απαραίτητη η προσθήκη του προσδιορισμού «πρώην» ή «τέως» ή «συνταξιούχος»  στο Δικηγορικό λειτούργημα, όπως συνήθως αναγράφεται στις κάρτες η επιστολές συναδέλφων, καθώς δεν έχω δει να αναγράφεται σε άλλα επαγγέλματα, όπως π.χ. του ιατρού, δασκάλου, πολιτικού μηχανικού [δηλ. πρώην ή συν/χος ιατρός ,καθηγητής κ.ο.κ.], δεδομένου ότι η συγκεκριμένη ιδιότητα που απέκτησε κάποιος επαγγελματίας ή λειτουργός δεν εξαλείφεται με την συνταξιοδότηση του. Και εν πάση περιπτώσει αν πρέπει να αναγραφεί ένας τέτοιος προσδιορισμός σωστότερος είναι ο όρος «πρώην» και όχι ο «τέως».

Γνωστή, τέλος, η προσθήκη της ιδιότητας «Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο ή στο ΣτΕ», που δεν γνωρίζω κατά πόσο σωστά αποδίδει γραμματικώς τον παλιό προσδιορισμό «Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω κλπ». Ιδιότητα που αποκτάται από Δικηγόρο μετά ορισμένα χρόνια υπηρεσίας, ύστερα από αίτησή του και καταβολή σχετικού παραβόλου. Ο τρόπος πάντως που είναι διατυπωμένος ο τίτλος [στον Α.Π. κλπ]  ενδέχεται, κατά μία άποψη, να παρερμηνευτεί και να νομίζει ο ανυποψίαστος πελάτης ότι ο συγκεκριμένος συνάδελφος αναλαμβάνει μόνο  υποθέσεις των Ανωτάτων Δικαστηρίων.