Στην εποχή των ατελείωτων επιλογών streaming και της συνεχούς εισροής νέου περιεχομένου, γιατί βρίσκουμε τον εαυτό μας να επιστρέφει στις ίδιες τηλεοπτικές σειρές;
Είτε πρόκειται για το «Friends», είτε για τα ιατρικά δράματα του «Grey’s Anatomy», πολλοί από εμάς έχουμε εκείνη την ανακουφιστική σειρά που χρησιμεύει ως συναισθηματική κουβέρτα σε μια ζοφερή μέρα.
Η ψυχολόγος Pamela Rutledge προσφέρει ιδέες για αυτό το φαινόμενο, υποδεικνύοντας ότι η εμμονή μας να ξαναβλέπουμε οικείες σειρές πηγάζει από μια βαθιά ριζωμένη ανάγκη για δομή και προβλεψιμότητα.
Με μια ματιά, η πράξη αυτή μπορεί να φαίνεται ασήμαντη, ωστόσο μιλάει για την ανθρώπινη ψυχολογία και την αντίδρασή μας στο στρες.
Όταν η ζωή μοιάζει συντριπτική, ή όταν παλεύουμε με τη θλίψη ή τη μοναξιά, η κατάδυση πίσω σε έναν κόσμο όπου τα αποτελέσματα είναι προβλέψιμα μπορεί να είναι απίστευτα καταπραϋντική.
Η απλή πράξη του να ακούμε τους τίτλους έναρξης της αγαπημένης μας σειράς μπορεί να προκαλέσει μια αίσθηση ηρεμίας, μια απόδειξη της ισχυρής σύνδεσης που δημιουργούμε με αυτά τα φανταστικά σύμπαντα.
Σειρές όπως το «The Office» και το «Peep Show» προσφέρουν αυτοτελή επεισόδια που δεν απαιτούν τη δέσμευση ή την πνευματική ενέργεια που απαιτούν οι νέες σειρές.
Αυτή η ευκολία στην κατανάλωση είναι ιδιαίτερα ελκυστική σε μια εποχή όπου η κόπωση από τις αποφάσεις μπορεί να επιδεινωθεί από την τεράστια ποικιλία επιλογών που είναι διαθέσιμες σε πολλαπλές πλατφόρμες streaming.
Η άνεση που απορρέει από την επαναληπτική προβολή μιας αγαπημένης σειράς μοιάζει με τη ζεστασιά της αναζωπύρωσης μιας παλιάς φιλίας, όπου η εξοικείωση δημιουργεί ικανοποίηση.
Είναι ενδιαφέρον ότι η προσήλωσή μας σε αυτές τις σειρές υπερβαίνει την απλή ψυχαγωγία, οι χαρακτήρες συχνά γίνονται επεκτάσεις του κοινωνικού μας κύκλου.
Γνωρίζουμε την ιστορία τους, τις αποτυχίες τους και τους θριάμβους τους σαν να ήταν δικοί μας.
Αυτή η οικειότητα μετατρέπει την πράξη της παρακολούθησης σε μια επίσκεψη με παλιούς φίλους, παρέχοντας μια αίσθηση του ανήκειν και της συντροφικότητας που μπορεί να είναι ιδιαίτερα πολύτιμη σε περιόδους απομόνωσης.
Η Rutledge τονίζει τις θεραπευτικές δυνατότητες αυτής της συμπεριφοράς, τονίζοντας πώς η προβλεψιμότητα των γνωστών ιστοριών μπορεί να μας καθησυχάσει για την τάξη στον κόσμο, προσφέροντας ένα καταφύγιο από το χάος και την αβεβαιότητα.
Η γνωστική ευκολία με την οποία επεξεργαζόμαστε το οικείο περιεχόμενο επιτρέπει στον εγκέφαλό μας να χαλαρώσει, μειώνοντας το άγχος και καλλιεργώντας την αίσθηση ασφάλειας.
Συνοψίζοντας, η τάση μας στην επαναληπτική παρακολούθηση αγαπημένων τηλεοπτικών σειρών είναι μια σύνθετη αλληλεπίδραση ψυχολογικών αναγκών για εξοικείωση, άνεση και προβλεψιμότητα.
Πηγή:gazzetta